Skaginn - 01.12.1944, Blaðsíða 11

ólfshvols. — Magnús kennari var í bíln-
um, sem ég var í. Hann sagSi okkur nöfn
á öllum helztu stöðunum, sem við fór-
um fram hjá, og einnig margt um hina
sögufrægu staði, sem alls staðar blöstu
við augum okkar. Klukkan var orðin
rúmlega tíu, þegar við komum að Stór-
ólfshvoli.
Séra Sigurjón fékk lyklana að barna-
skólanum, þar sem við áttum að gista
um nóttina. Þegar við komum þangað,
fórum við að borða kvöldmatinn, nokk-
uð seint að vísu. Þegar það var búið
og við vorum búin að koma okkur eins
vel fyrir og kostur var á, datt engum í
hug að fara að sofa. Til þess var veðrið
allt of gott. Við vorum samt of þreytt
til að fara að leika okkur, heldur geng-
um aðeins um, og töluðum saman.
Nokkrir piltar fóru þó í knattspyrnu.
Eftir langan tíma og mikla erfiðleika
voru allir komnir í svefnpokana. Þá var
hurðin milli svefnherbergis piltanna og
stúlknanna, opnuð í hálfa gátt. Magnús
kennari fór þá að segja okkur drauga-
sögur. Þegar klukkan var farin að ganga
eitt, var dyrunum lokað.
Brátt heyrðist ekkert hljóð úr her-
bergi piltanna. Allir voru sofnaðir þar.
En í okkar herbergi var verið að tala
saman og hlæja mest alla nóttina.
Klukkan sex um morguninn voru allir
vaknaðir og þá var farið á fætur. Við
urðum að bíða mjög lengi eftir mjólk,
því að við vorum öllu heiðarlegu sveita-
fólki árrisulli. Þegar við loksins
fengum mjólkina, vorum við farin að
hálf skjálfa úr kulda. Klukkan var orð-
in átta, þegar við lögðum af stað, og
var það samkvæmt áætlun. Nú héldum
við áfram beina leið til Selfoss. Þar var
stutt viðdvöl. Næst var ferðinni heitið
til Ljósafoss og Þingvalla. Allir voru
kátir, þó að lítið hefði verið sofið um
nóttina. Það var sungið og hlegið, og
allt gert sér til skemmtunar, sem okk-
ur gat hugkvæmst. Enginn var bílveik-
ur. — Þegar við komum til Sogsvirkj-
unarinnar, var auðvitað farið úr bílun-
um þegar í stað. Við fórum inn í hús-
ið og skoðuðum það allt, og tókum
myndir af því, sem okkur þótti mikil-
fenglegast. Ekki dvöldum við þar samt
of lengi, því að við vildum koma sem
fyrst til Þingvalla. Klukkan var að
byrja að ganga eitt, þegar við komum
þangað. Við vorum ekki fyrr komin á
staðinn, þar sem bílarnir námu staðar,
en krakkarnir þustu út úr bílunum með
nestistöskur sínar. Gengum við síðan
að völlunum, sem eru hjá Öxarárfossi,
því að þar ætluðum við að borða há-
degismat. Það var blikandi sólskin, og
blakti ekki hár á höfðum okkar þenn-
an yndislega fyrsta júnídag.
Náttúrufegurðin er hér svo mikil, að
það er ekki hægt að lýsa henni með orð-
um. Við flýttum okkur að borða, og þeir,
sem fyrstir voru búnir, fóru að leika sér.
Nokkrir strákar fóru að æfa sig í ýms-
um stökkum. í einu af þessum stökkum
rákust tveir strákar saman. Annar
þeirra datt niður og lá þar grafkyrr og
blóðið fossaði úr sári, sem hann hafði
fengið á annað gagnaugað. Það var
bundið um sár hans eftir því sem föng
voru á, og hann síðan borinn til bílsins.
Bílstjórinn ók þá með hann til her-
stöðva, sem voru þar skammt frá. Var
þar bundið um sár hans aftur, og hann
fluttur á hersjúkrahús. Auðvitað vild-
um við ekki skemmta okkur meir. Við
héldum því af astð til Reykjavíkur, og
vorum komin þangað, þegar kiukkan
var langt gengin þrjú. Þar biðum við,
þar til Víðir lagði af stað, klukkan 5.
SKAGINN
11