Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.2023, Qupperneq 14

bættum tveimur reynsluferðum hér út í
flóann þar sem ýmiss búnaður skipsins var
reyndur. Siglt var til Grindavíkur á liðnu
sumri í tilefni af sjómannadeginum. Með í
för var forseti Íslands, Guðni Th. Jóhann-
esson en afi hans og alnafni var skipstjóri á
vitaskipinu Árvakri þannig að forseti vor
hefur ekki langt að sækja sjómannsblóðið
enda laus við sjóveiki á siglingunni til
Grindavíkur. Í sumar er fyrirhugað að sigla
til Vestmannaeyja en fyrsta björgunarskip
Íslendinga keyptu einmitt Vestmanneyingar
með styrk frá ríkinu á árinu 1920, 200
rúmlesta og rúmlega tvítugt danskt skip
sem þeir nefndu Þór. Á árinu 1924 var
skipið einnig gert að varðskipi, sett um
borð 47 mm fallbyssa, skipið þá rekið af
landssjóði að mestu leyti. Fyrsta varðskip-
ið sem smíðað var fyrir Íslendinga var
smíðað í Danmörku á árinu 1925 sem var
nefnt Óðinn. Aftur á móti var sá Óðinn
sem við erum að
vinna í smíðaður í
Álaborg Danmörku
1959.
FÉLAGI NÚMER
980
Fyrir alllöngu síð-
an eignaðist ég
enskan Rover bíl
árgerð 1961. Þegar
ég eignaðist bílinn
þurfti hann all-
nokkurrar að-
hlynningar við eins
og gengur með
gamla bíla. Hann
var ekinn um 35
þús. mílur og að
mestu laus við ryð.
Ég eyddi töluverð-
um tíma í að koma
honum í gott stand
þannig að ég fengi
á hann skoðun
sem allt gekk upp
og meira til. Nú
erum við, ég og
bíllinn, félagar í
fornbílaklúbbnum
nr. 980 en til þess
að geta orðið félagi þar þarftu að eiga bíl
sem er að minnsta kosti 25 ára. Roverinn
uppfyllir það skilyrði og gott betur. Hann
er núna um 62 ára gamall og í fínu standi.
Fornbílaklúbburinn stendur fyrir árlegum
uppákomum af ýmsum toga, þar má meðal
annars nefna landsmót sem haldið var í 12
ár á Selfossi við góðar undirtektir félags-
manna.
Í það heila tekið hef ég haft mikla ánægju
af starfinu í klúbbnum, kynnst þar fjöldan-
um öllum af bæði skemmtilegu og áhuga-
verðu fólki.
Við hjónin keypum okkur sumarbústað á
árinu 1994 sem smíðaður var úti í Örfiris-
ey og fluttur síðan á bíl og komið fyrir á
landi sem við eigum í landi Brjánsstaða í
Grímsnesinu. Þegar við hófum þar búskap
var nánast enginn gróður í landinu okkar,
bara illa gróin börð. Í dag erum við búin að
planta allnokkru af trjáplöntum og blóm-
um sem gerir landið mun vistlegra en
þarna má segja að sé okkar afdrep frá önn-
um dagsins á meðan við vorum bæði í
vinnu. Við förum í bústaðinn um flestar
helgar allt árið og yfir veturinn ef færð leyf-
ir. Og komum þaðan alltaf endurnærð og
tilbúinn að takast á við verkefnin fram
undan.
14 | Sjómannablaðið Víkingur
Roverinn á sýningu fornbílaklúbbsins eitt árið á Selfossi. Eins og myndin
sýnir glögglega er maður undir bílnum að gera við. Maðurinn er með mik-
ið af verkfærum í kringum sig og fæturnir hreifast stöðugt. Lítil stúlka sem
átti leið fram hjá með móður sinni sagði: Guð mamma, sjáðu manninn,
hann er búinn að vera hér í allan dag að gera við, þú ættir kannski að
bjóða honum aðstoð. Þú hjálpar pabba mínum stundum, mamma. Rogginn
karl sagði þegar hann gekk hjá: Hann er tæpast með réttindi þessi, búinn
að vera hér í allan dag að baksa þetta, já svona fer þegar menn ætla sér um
of, sagði karlinn og andvarpaði. En ekki er allt sem sýnist. Maðurinn und-
ir bílnum var sköpun Halldórs sem notaði gamlan þurrkumótor til þess að
koma lífi í fæturna sem virtust bara nokkuð eðlilegir ef marka má ummæli
barnsins og karlsins roggna..
Halldór er hinn mesti völundur á bæði
járn og tré og hefur smíðað flest sem er
að sjá í sælureit þeirra hjóna í Gríms-
nesinu. Gufubaðið er til að sjá eins og
hóll í landslaginu, gæti jafnvel verið dys
fornmanna. Svo er þó ekki. Baðið er
búið til úr rörum úr reykrörakatli sem
formuð voru í kúlu sem ber húsið uppi
en það er klætt innan viði en að utan
með torfi. Í baðinu er eldstæði sem kynnt
er með trjáviði sem fellur víða til á
byggingarstöðum.
Hús þeirra hjóna, Guðnýjar og Halldórs, komið á bílpall á leið í sveitina.