Víkurfréttir - 23.05.2024, Side 12

„Ég valdi alla áfanga sem tengjast list að einhverju leyti, var með fleiri einingar en þurfti en gat ekki
útskrifast því það var engin braut til, því mætti kalla mig eilífðarstúdent,“ segir leikarinn og leikstjórinn
bergur Þór ingólfsson. Hann ólst upp í grindavík, var mjög snemma farinn að setja upp leiksýningar
heima hjá sér svo það var snemma nokkuð ljóst hvert hugurinn leitaði. Hann stendur á krossgötum í
dag, hefur ákveðið að söðla um og flytja sig norður yfir heiðar og taka við stöðu leikhússtjóra leik-
félags akureyrar.
Bergur taldi þetta réttan tíma-
punkt að venda kvæði sínu í kross.
„Það hefur verið allur gangur á
því hvort leikhússtjóri Leikfélags
Akureyrar búi á staðnum en það
var enginn vafi í mínum huga að
flytja norður, ég hef aldrei gert
neitt með hálfkáki. Ég mun stýra
og reka leikhúsið en er líka með
aðstöðu í Hofi sem er menning-
arhús Norðlendinga. Við vinnum
undir Menningarfélagi Akureyrar
með Sinfóníuhljómsveit Norður-
lands og viðburðarsviði Hofs. Mitt
starf mun felast í að ákveða hvaða
sýningar eru settar á svið og raða
í hlutverk, bæði leikara og leik-
stjóra. Það er hefð fyrir því að leik-
hússtjórinn leikstýri sýningum og
ég mun pottþétt gera eitthvað af
því og sömuleiðis sé ég fyrir mér
að leika, ég held að ég muni ekki
bera báða hattana í einu en þó veit
maður aldrei. Ég er mjög spenntur
fyrir þessu tækifæri, það var í raun
Eva konan mín [Eva Guðjóns-
dóttir] sem fékk hugmyndina að
sækja um. Ég var einn af rúmlega
tíu umsækjendum og er auðvitað í
skýjunum með að fá stöðuna. Ég er
á þeim aldri að það var annað hvort
núna að venda kvæði okkar í kross
eða halda áfram á þeirri braut sem
ég var, sem ég var svo sem sáttur
með en það verður gaman að reyna
nýja hluti. Ég var búinn að vera í
24 ár í Borgarleikhúsinu og þetta
er góður tímapunktur að breyta
til. Ég hef störf í sumar og ráðn-
ingin er ótímabundin, guð einn
veit hversu lengi við munum vera
fyrir norðan og kannski veit guð
ekki einu sinni neitt um það. Eva
vinnur sem búningahönnuður, þarf
starfsins vegna að vera á staðnum
og því er viðbúið að hún þurfi að
flakka á milli landshluta en það er
enginn heimsendir.“
Snemma beygist krókurinn
Bergur var ekki gamall þegar hann
vissi hvaða slóð hann myndi feta á
atvinnubrautinni.
„Ég á minningar af mér mjög
ungum að setja upp leiksýningar
heima í Mánasundinu. Það kenndi
ýmissa grasa í þessum sýningum
og ég held að það hafi ekki verið
margar árshátíðir í skólanum þar
sem ég var ekki með í leiksýning-
unni. Á 17. júní skemmtunum náði
ég venjulega að koma mér í eitt-
hvað hlutverk svo það var snemma
nokkuð ljóst hvert ég stefndi. Þegar
ég var u.þ.b. tíu til tólf ára var ég
í afmæli hjá Sólnýju Páls og Mar-
grét systir hennar var í afmælinu.
Hún var á þessum tíma að kenna
í Leiklistarskólanum og sagði við
mig að ég ætti að fara í skólann.
Ég vissi ekki af þessum skóla og
brosið sem færðist yfir andlitið á
mér hefði víst getað lýst upp heilt
herbergi, frá þessum tímapunkti
var érg búinn að taka stefnu. Ég
byrjaði sömuleiðis að syngja í
hljómsveit sem hét Móðins, við
vorum mjög duglegir að spila á
böllum víðsvegar um landið, ég á
margar góðar minningar af sveita-
ballarúntum en við vorum líka
byrjaðir að semja okkar eigin tón-
list. Við vorum komnir með efni á
plötu og tókum upp, settum það á
kassettur og margir Grindvíkingar
vilja fá efnið á streymisveitur og
hver veit nema við munum ein-
hvern tíma gera það. Inn á milli
voru þetta góð lög held ég en ég
hef samið urmul laga og eru þau
til á ótal spólum sem pössuðu í
diktafóninn minn. Ég held ég fái
nýja lagahugmynd á hverjum degi
- fæst útgáfuhæf - en eftir að ég
þurfti að hætta í hljómsveitinni
vegna framkomubannsins sem þá
var við lýði, hef ég ekki þurft vett-
vang til að þjóna tónlistargyðjunni.
Það að vinna í leikhúsi, oft á tíðum
í söngleikjum, hefur svalað tónlist-
arþorstanum og því hef ég ekkert
gert með þessi lög,“ segir Bergur.
Leiklistarskólinn
Bergur gekk í Fjölbrautaskóla
Suðurnesja, tók í raun sína eigin
leikarabraut en hún var að sjálf-
sögðu ekki í boði á þeim tíma.
„Ég valdi alla áfanga sem gátu
tengst leikaralistinni, tók alla ís-
lensku og ensku, allt sem tengdist
list og íþróttum og var með fleiri
einingar en þurfti til að útskrifast
sem stúdent en það var bara engin
braut sem ég gat útskrifast af og því
mætti kannski segja að ég sé eilífð-
arstúdent. Ég sótti um í Leiklistar-
skólann þegar ég var 22 ára gamall
en ári áður hafði ég fengið nýtt
hlutverk í hendurnar, varð þá pabbi
þegar Nína Rún fæddist. Ég hafði
verið að vinna hin ýmsu störf, m.a.
hjá Íslenskum aðalverktökum en
sótti svo um og komst inn í skólann
ásamt fjórum öðrum. Ég held að
útskriftarárgangurinn minn teljist
sterkur, allavega höfum við öll
getað starfað við leiklist síðan þá.
Við útskrifuðumst árið 1995, ég,
Halldóra Geirharðsdóttir, Kjartan
Guðjónsson, Sveinn Þórir Geirsson
og Pálína Jónsdóttir.
Ég gat kannski ekki fengið betri
byrjun á leiklistarferlinum, fyrsta
hlutverkið var í Súperstar, ég lék
Annas æðstaprest. Leikaravalið
var einstaklega vel heppnað því
þarna skein stjarna poppgoðanna
Stefáns Hilmarssonar úr Sálinni
hans Jóns míns, og Páls Óskars
Hjálmtýssonar, mjög skært. Ég lék
hin ýmsu hlutverk á næstu fimm
árum í Þjóðleikhúsinu, færði mig
síðan yfir í Borgarleikhúsið um
aldamótin og er að ljúka leik þar,
í bili að minnsta kosti.“
Leikstjórn og Kólíbalómí
Bergur var ekki búinn að vera lengi
starfandi sem leikari þegar honum
bauðst að leikstýra í grunnskóla
og þar með upphófst má segja nýr
kafli hjá honum.
„Ég hafði í raun engar áhyggjur
af því að ég gæti þetta ekki, ég hafði
starfað í leikhúsi og sá hvernig
leikstjórnarnir voru að gera þetta.
Þetta fyrsta verkefni gekk vel og
mér buðust fleiri verkefni á næstu
árum og orðsporið greinilega barst
stjórnendum mínum í Borgar-
leikhúsinu og mér fóru að berast
tækifæri á að leikstýra þar. Ég hef
jöfnum höndum leikið og leikstýrt
allar götur síðan og ef þú spyrð mig
hvort ég kunni betur við þá segi ég
einfaldlega að bæði sé betra!
Ég hef líka fengið tækifæri á að
semja leikrit og söngleiki, ég samdi
t.d. alla textana í Bláa hnettinum
og hef sett upp sýningar á leikritum
sem ég hef samið. Samt athyglis-
vert kannski að fyrsti söngleik-
urinn eftir mig var sýndur í Grunn-
skóla Grindavíkur árið 1991, þá
var ég nýbyrjaður í Leiklistarskól-
anum. Pálmi bróðir minn var þá
kennari og þessi hugmynd fæddist
hjá einhverjum, að leiksýningin á
árshátíð skólans yrði frumsaminn
söngleikur. Pálmi vissi auðvitað að
þetta blundaði í mér og ég samdi
söngleikinn Kólíbalómí. Það var
greinilega mikill metnaður settur
í þetta, tónlistarmaðurinn Björn
Jörundur Friðbjörnsson í Nýdönsk
sem þá var nýlega kominn fram á
sjónarsviðið var fenginn til að leik-
stýra og stýra hljómsveitinni sem
spilaði undir og held að óhætt sé
að segja að vel hafi til tekist. Söng-
leikurinn var sýndur í Festi og voru
nokkrar aukasýningar svo Grind-
víkingar gætu séð. Ég hef verið
spurður að því hvort þessi söng-
leikur myndi standast tímans tönn
í dag og endurfluttur af einhverjum
skólanum, ég er nú smeykur um að
ég þyrfti eitthvað að endurhugsa
söguþráðinn og handritið. Aðal-
söguhetjan var geimvera sem nauð-
lenti geimskipinu sínu á jörðinni
því það vantaði eldsneyti. Eftir
mikil ævintýri endaði hann á úti-
hátíð og hitti þar strák sem var að
borða sviðasultu - sem var einmitt
eldsneytið á geimskutluna. Ekki
dýrt kveðið þarna má segja og ég
myndi nú vilja fínpússa söguna
og handritið þar með. Lögin voru
allt í lagi held ég þótt þetta hafi nú
ekki verið flóknar lagasmíðar, text-
arnir myndu þó væntanlega taka
breytingum samhliða breyttum
söguþræði.“
Grindavík
Bergur hefur alltaf haldið teng-
ingu við gamla heimabæinn sinn
en þegar rýmingin átti sér stað
bjuggu öll systkini hans og faðir í
Grindavík fyrir utan Júlíus Pétur
sem býr á Akranesi.
Bæði betra að
leika og leikstýra
VIÐTALIÐ
Sigurbjörn Daði Dagbjartsson
sigurbjorn@vf.is
12 // VíKurFrÉttir á SuÐurNESJum