Goðasteinn - 01.09.2008, Qupperneq 23

Goðasteinn 2008
Ágúst Einarsson kaupfélagsstjóri sem átti þá heima í
Hallgeirseyjarhjáleigu. Ætlaði ég nú þangað daginn
eftir.
Frá Miðey mun ég ekki hafa farið fyrr en undir
hádegi morguninn eftir og var þá för minni stefnt að
Lágafelli. Veður var drungalegt og regn annað slagið.
Auðvitað rataði ég ekkert en fór eftir tilvísun
vegleysumar fram mýrarnar. Gafst mér nú á að líta.
Eg hafði aldrei séð þessa sveit. Aðeins farið
þjóðveginn efst í sveitinni og komið hafði ég að
Ossabæ. Nú fannst mér líklegast að ég yrði til í
mýrarsvekkunum en betur rættist þó úr enda var ég
alls ekki óvanur mýrum, þekkti þær vel frá
uppvaxtarárum mínum. Ég komst hindrunarlaust að Rut Jónsdóttir, barnabarn
Lágafelli. Bóndinn þar, Sæmundur Ólafsson oddviti Elimars
Austur-Landeyinga, vakti strax athygli mína og á
langri kynningu okkar síðar þótti mér sú mynd af honum er ég sá þennan dag
skýrast og mótast betur og betur.
Meðan ég stóð við á Lágafelli komu þar tveir bændur úr sveitinni. Voru þeir að
fara til Vestmannaeyja. Höfðu Landeyingar þá nokkur viðskipti við Eyjamenn
með því að þeir seldu þeim landafurðir en keyptu sjófang í staðinn. Einnig munu
þeir oft hafa fengið kol og salt frá Eyjum. En þessi viðskipti fóru þverrandi og
voru að mestu horfín er ég fór úr Landeyjum 1945.
Bændur þessir voru Einar Nikulásson á Búðarhóli og Páll Sigurðsson á Snotru.
Báðir fundust mér þeir við fyrstu sýn nokkuð sérkennilegir. En er ég kynntist
þeim betur síðar hvarf það að mestu enda var sú kynning góð.
Hélt ég nú frá Lágafelli út sveit og ætlaði að Hallgeirsey. Aðeins einn mann
hitti ég á þeirri leið, Halldór Þorsteinsson á Skíðbakka. Var hann úti á hlaði er ég
fór um og sagði hann mér til vegar. Var nú farið að halla degi.
Ég fór sem leið lá suður Krossbrú sem kölluð var, allt fram á Gljá. Gljáin er
sandflæmi framan graslendis og eru vatnsglætur á henni allt fram undir sjávar-
kamp en þó mismiklar eftir veðurfari. Gljáin er besti reiðvöllur, þegar lítið vatn er
eða ekkert en oft getur hún verið seinfarin.
í þetta sinn var nokkuð vatn á henni. Er ég kom út á móts við Hallgeirsey,
stefndi ég beint á bæinn en hitti þar á flóð sem voru mjög djúp og auðvitað var ég
á rangri leið. Komst ég þó yfír með hesta mína og var þá orðið dimmt er ég kom
að Hallgeirsey. Baðst ég gistingar og var hún fúslega veitt. Þá bjó í austurbænum í
Hallgeirsey Guðjón Jónsson hreppstjóri og Guðrún Gunnarsdóttir frá Hólmum,
kona hans.
21