Goðasteinn - 01.09.2008, Síða 25

Goðasteinn 2008
hennar. Á heimleið komum við að Hvoli til Eyjólfs og Amþrúðar og áttum þar
skemmtilega stund eins og ævinlega er komið var á heimili þeirra hjóna.
Ekki get ég sagt að framtíðin brosti við okkur ungu hjónunum. Við vomm bæði
eignalaus og ég stundaði illa launað starf. Það var ekki laust við að mér fyndist nú
sem meiri ábyrgð hvíldi á mér er ég var kvæntur enda mun svo mörgum hafa
fundist.
Ekki hafði ég hugmynd um hvað framundan væri með vordögunum og mátti
það heita heldur fyrirhyggjulítið á þeim dögum. Urræðin voru sannarlega færri þá
en síðar urðu fyrir ungt fólk sem var að leggja á braut hjúskapar og búskapar.
Þá var ég nú kominn út í Landeyjar, orðinn Landeyingur. Fyrsti dvalarstaður
minn var Lágafell. Þar bjó þá eins og áður er minnst á Sæmundur Olafsson oddviti
og kona hans, Guðrún Sveinsdóttir. Heimilið var auk þeirra foreldrar Sæmundar,
Olafur og Vilborg Þorbjamardóttir, komin bæði á áttræðisaldur, Vilborg dóttir
Sæmundar, Finnbogi Magnúson frá Reynisdal tengdasonur þeirra, maður Vil-
borgar, Sesselja Ögmundsdóttir og loksins dótturdóttir Sæmundar og Guðrúnar,
Guðrún Árnadóttir, þá á þriðja ári. Heimilið var glaðvært og skemmtilegt. Þó Sæ-
mundur væri í aðra röndina alvörumaður, var hann oft á heimili sínu glaður og
skemmtinn og ekki spillti Guðrún því. Sjálf var hún glaðlynd og þau áhrif hafði
hún á fólk, að ég held. Það hefði orðið mjög erfítt að vera með lunta í návist
hennar. Var hún og ein af þeim fágætu mannblómum sem eiga fátt jafningja og á
fímmtán ára kynningu hika ég ekki við að segja að hún hafí verið ein besta kona
er ég hefí kynnst.
23