Goðasteinn - 01.09.2008, Side 50

Goðasteinn 2008
læknis ef eitthvað bjátaði á? Það
var læknir á Stórólfshvoli og í
Laugarási í Biskupstungum. „Vil-
borg í Vetleifsholti var Ijósmóðir
að bömum rnóður minnar þar til ég
fæddist. Borglhldur í Sumarliðabæ
tók á móti mér. Ég ber nafn Vil-
borgar, heiti Vilborg Helga. Síðar
tók Ingigerður á Selalæk við af
Odc/ur Oddsson og Helga Þorsteinsdóttir Borghildi.
Helga fylgir okkur út á hiað
og viðtali okkar er senn lokið. Það er ógemingur að sjá að kona sú hafi nær 90 ár
að baki. Hún hefur þau orð yfír foreldra sína að faðir hennar hafí verið hygginn og
framsýnn, móðir hennar mikilhæf kona, dugmikil og vinnusöm. Hjónaefnin
Þorsteinn og Ingigerður sem gefín voru saman í Kálfholtskirkju 8. júlí 1881 hafa
áreiðanlega litið með tilhlökkun til framtíðarinnar og alið í brjósti bjartar vonir.
Senn dagaði af nýrri öld. Ég sem þessi orð flyt álít að þau hafí einmitt séð björt-
ustu vonir sínar rætast: Þau eignuðust mannvænleg börn. Þau bjuggu góðu búi við
batnandi hag og munu fremur hafa verið veitandi en þiggjandi á lífsleiðinni. Þau
kornust að því er virðist klakklaust yfír rnikið harðindatímabil á fyrstu árum
búskapar síns. Þau náðu háum aldri og nutu virðingar samborgara sinna og þeir
blessa minningu þeirra.
Hvað gerði fólk sér til
gamans? Helstu samkomur voru
við kirkju. Það þótti sjálfsagt að
sem flestir færu til kirkju þegar
messað var. Og handtak var að
koma hópnum af stað, sækja hesta
og leggja á þá og að búa allt til
ferðar. Það var spilað á spil að vetr-
inum; sérstaklega um jólaleytið. A
jólunum var einkum spilað púkk.
Annað kastið voru kosningar. Það
voru líka samkomur. Þá voru ung-
mennafélögin á næsta leiti með
starfsemi sína.
Hvar var svo unnt að leita
48