Goðasteinn - 01.09.2008, Qupperneq 93

Goðasteinn 2008
álít því að ef ekki er neitt annað
ásteytingarefni í sambúð slíkra persóna
en að þan í samvinnu vilji leitast við að
hafa ofan af fyrir sameiginlegum
börnum sínum svo þau svo falli félaginu
ekki til þyngsla, sé svo langt frá að
valdstjórnin eigi neitt að láta til sín taka
til að meina þeim það að það vœri bœði
á móti anda sakalaga og nú yfirhöfuð
ríkjandi mannfrelsisanda að gjöra það.
Og ég verð að álíta að jafnvel
sóknarprestarnir, þó þeir eftir gildandi
lögum og stöðu sinni séu nokkurskonar
siðgæðisverðir (Causoris morum) I
söfnuðinum, eigi að fara mjög varlega í
þvi efni því hver óspilltur maður hlýtur
að játa að það er mikið minni skömm og
skaði þó karl og kona sem getið hafa
börn saman búi saman utan hjúskapar,
til, með sameiginlegum kröftum, að hafa
affyrir börnum sínum en að þau stökkvi
hvort frá öðru en varpi ajkvœmum sínum
I skaut sveitarfé/aganna til umönnrmar.
Af þessu má ráða að ég sé mér ekki
fært að hlutast til um þetta mál að Hermann Johnson sýslumaður
svo stöddu.
Hermann Johnson
Stefán Filippusson, sem hér um ræðir, var fæddur 1827 í Miðkrika í Hvol-
hreppi. Rannveig sambýliskona hans var fædd á Gaddstöðum á Rangárvöllum
1849. Stefán var fremur vel efnum búinn, söðlasmiður með búskap og almennt vel
metinn í sveit sinni, var í hreppsnefnd Rangárvallahrepps árin 1878-1884. Klögun
hreppsnefndar og prests vekur nokkra furðu. Rannveig dó 1892. Tveimur árum
eftir lát hennar giftist svo Stefán Sigríði Jónsdóttur frá Grímsstöðum í Landeyjum.
Hann dó 1899.
Vinur minn, Skúli Helgason fræðimaður frá Svínavatni, vakti athygli rnína á
bréfí Hermanns sýslumanns og lét mér í té afrit þess. Hermann Johnson var orð-
lagður fyrir víðsýni og manngæsku. Heimildir um Stefán í Varmadal og konur
hans eru sóttar til Rangvellingabókar Valgeirs Sigurðssonar á Þingskálum.
91