Goðasteinn - 01.09.2008, Side 158

Goðasteinn 2008
margar klausur náskyldar að efni og orðfæri eru sameiginlegar íslensku krönik-
unni og Oddverjaannál en eru ekki í Oddaannálum né dönsku krönikunni. Hljóta
þessar klausur að vera komnar í hvort verk um sig úr óstyttum Oddaannálum. Og
ekki er loku fyrir það skotið að eitthvað af efni sem Islenska krönikan hefur fram
yfír þá dönsku og annálana sé úr óstyttum Oddaannálum komið en ekki verður
það þó sannað. Loks benda annálsgreinar þær sem Björn á Skarðsá og Arni
Magnússon virðast hafa úr glötuðum Oddaannálahandritum og minnst var á hér að
framan til óstyttra Oddaannála.
Aðeins um nafnið
Eins og áður segir taldi Storm Oddaannála þýdda danska veraldarsögu og hugsaði
sér að nafnið Oddaannálar og höfundarnafn Sæmundar hefði verið sett á annálana
þegar danska veraldarsagan hefði verið afrituð af þeim sem þekkti kröniku
Carionis og sleppti öllu sem hann fann þar í. Þetta hefði gerst eftir um 1580, þar
eð ekkert bendi til að höfundur Oddverjaannáls hafí haft fyrir sér nafn annálanna
eða Sæmundar, en fyrir 1641 þegar Bjöm á Skarðsá tók póst úr þeim í ritgerð sína
um rúnir sem minnst var á hér áður. En þetta er ekki annað en ósannanleg tilgáta. I
fyrsta lagi eru Oddaannálar ekki þýddir beint úr dönsku svo sem sýnt hefur verið.
Og þótt, í öðru lagi, nafn annálanna og Sæmundar hefði staðið í því handriti sem
höfundur Oddverjaannáls hafði undir höndum bar honum engin skylda til að geta
þess í sínu verki. Er raunar ekki hægt að henda reiður á öðru en því að bæði
nöfnin hafa sennilega verið komin á annálana eigi síðar en 1639 þegar Björn á
Skarðsá getur þeirra í inngangi að Skarðsárannál sínum, nema þau séu hugmynd
Bjöms sjálfs.
Skal nú umljöllun um Oddaannála lokið að sinni með því að stinga til garnans
niður á einni annálsgrein í þeim:
Anno 3946 varð sá kongur á Skotlandi er Eyvindur hét. Hann framdi vont
líferni, hafði 100 frillur, setti þau lög að hver mœtti hafa konur svo margar
sem hann vildi. Hér að auk bauð hann að eingin mey skyldi heiman giftast
fyrri en landsdrottinn hefur haft píku hennar, hvar af hann varð mjög
óvinsœll og var drepinn, ríkti 7 ár. En þó stóð Iögmálið um meyjarnar
þangað til Malcholmur hinn helgi varð kongur á Skotlandi. Þá gjörðist það
að hver mey fékkfyrir sinn meydóm einn silfur pening sem kallaður var Finis
og svo stendur enn í dag.
156