Goðasteinn - 01.09.2008, Blaðsíða 229

Goðasteinn 2008
eiginleiki kom vel fram í smásögum hans en þar birtist ekki síst þessi
skemmtilega og öðruvísi nálgun á marga hluti, menn og málefni, og
sögumaður var hann góður.
Haraldur starfaði einnig lengi að sölu- og markaðsmálum, lengst af
hjá Ölgerðinni. En árið sem Haukur elsti sonur hans útskrifaðist
stúdent, útskrifaðist Haraldur úr matreiðsluskólanum og eftir það
helgaði hann starfskrafta sína matreiðslu að mestu leyti og starfaði
víða við þá iðn, bæði í Reykjavík og úti á landi. Hann var áhugamaður
um krydd og jurtir og skrifaði kryddjurtabók og lagði sig fram um
nýjungar í matargerðarlist.
Haraldur var aðdáandi íslenskrar náttúm og ferðaðist mikið um há-
lendið. Löngu áður en vegir voru byggðir upp og hálendisferðir urðu
algengar átti hann sér traustan ferðahóp sem fór saman í ferðalög inn á
öræfin. Sem ferðafélagi var hann einstakur. Avallt skemmtilegur, var
sagnabrunnur og frásagnargáfan mikil, enda fróður um náttúru
landsins og hálendið bæði af reynslu og lestri bóka.
Hann var verkmaður í hverju sem hann gekk að, útsjónarsamur og
forsjáll, enda eftirsóttur starfsmaður og rekstaraðili. Hann vildi ekki
gera á hlut nokkurs en búa að sínu og vera sjálfum sér og sínum nógur.
Hann var gleðimaður í þess orðs bestu merkingu. Hann lifði lífinu
lifandi og var óspar á sjálfan sig til hinstu stundar. Hrókur alls fagn-
aðar hvar sem hann kom, greiðvikinn og bóngóður.
Haraldur tók jafnan því sem að höndum bar og fékkst lítt um orðinn
hlut. Það sýndi hann best og sannaði þegar hann varð veikur fyrir
hjarta og missti heilsuna. Það var aðdáunarvert að sjá hvemig hann
tókst á við veikindi sín og gerði sér lífið bærilegt. En kallið varð ekki
umflúið. Hann lést á Lundi aðfaramótt laugardags þann 10. nóv. 2007
Utför hans var gerð frá Skarðskirkju 20. nóvember 2007.
Si: Halldóra J. Þorvarðardóttir
227