Goðasteinn - 01.09.2008, Qupperneq 250

Goðasteinn 2008
samviskusemi, vandvirkni, handlagni og snyrtimennsku í umgengni
sinni við vandmeðfarin, gömul skjöl.
Á Reykjavíkurárunum gerði Vigdís mikið af því að sækja ýmiss
konar námskeið og kvöldskóla í því skyni að bæta sér upp skamma
skólagöngu á æskuárum. Alltaf hélt hún tryggð við fæðingarsveit sína
og átthaga og kom þannig reglulega heim í sumarleyfum á meðan
bróðir hennar og fjölskylda hans bjuggu í Stóru-Hildisey.
Þegar Vigdís hætti að vinna hjá Reykjavíkurborg fluttist hún búferl-
um austur á Selfoss en þangað var þá bróðir hennar fluttur ásamt með
konu sinni. Á Selfossi starfaði Vigdís við byggða- og listasafnið þar.
Hún unni Rangárþingi af öllu sínu hjarta og hún gaf Byggðasafninu á
Skógum marga fagra og dýrmæta gripi. Hún unni og íslenskri tungu,
var mikil málvöndunarmanneskja og átti góð og gagnleg samskipti við
Orðabók Háskóla íslands því að henni var mjög í mun að varðveita
íslenska tungu.
Vigdís var afburða vel gefin kona, fróð og minnug. Hún skrifaði
fagra rithönd. Enginn fór betur með vísur og kvæði en hún og af slílcu
efni kunni hún ógrynni utanbókar. Hún var alla ævi vakin og sofin að
afla sér aukinnar menntunar; þannig fór hún ein síns liðs til Englands
og sótti þar enskunámskeið og náði mjög góðum tökum á enskri
tungu. Og hún fór í afar eftirminnilega ferð til Spánar þegar Gullfoss
fór sína fyrstu ferð þangað.
Vigdís var fagurkeri og saumaði út og heklaði fallega muni er báru
meistara sínum gott vitni. Hún var skarpgreind gáfumanneskja er beitti
andlegu atgervi sínu til þesss að hugsa, spyrja spurninga og ígrunda
lífið og tilveruna og þessu fylgdi svo sem jafnan verður að hún varð
bókvís. Það er því ekki að taka ofdjúpt í árinni þótt sagt sé að hún hafi
á fullorðinsárum ágætlega bætt sér upp hina skömmu skólagöngu
bemsku- og æskuáranna því að hún var um margt að minnsta kosti
jafn vel að sér og ýmsir þeir sem lengur hafa vermt skólabekki og þar
eftir sjálfstæð í hugsun. Hún var sérlega ættfróð. Og þegar Vigdís
ferðaðist til útlanda var hún sjaldnast í erindagerðum venjulegs túrista,
heldur voru þetta sannkallaðar menningarreisur því að ferðalangurinn
248