Stjörnur - 01.07.1953, Side 34

Hann leit á alvarlegt andlit Agn-
esar og fann ekki til minnstu sam-
úðar eða sektar. Miklu fremur var
það honum allmikill léttir, að hún
hafði ekki tekið þessu með gráti og
kveinstöfum, eins og hann hafði bú-
izt við.
„Við verðum að binda endi á
þetta,“ sagði hann. „Þú verður að
skilja það, að við getum ekki hald-
ið áfram að fara á bak við Mari-
anne á þennan hátt. Hún er þó allt-
af konan mín og ein bezta vinkona
þín.“
„Hefði okkur ekki verið nær að
hugsa út í það dálítið fyrr?“ sagði
Agnes, og með því lauk ástasam-
bandi þeirra.
Á heimleiðinni fannst honum sem
hann svifi á skýjum. Þessi tilfinn-
ing gagntók hann alltaf, þegar
hann hafði bundið endi á þessi
( . '
smáástarævintýri sín. Þau voru allt-
af æsandi til að byrja með, en hann
var fljótur að verða leiður á þeim,
og í þetta skiftið hafði það t sann-
leika verið talsvert áhættusamt, því
að Agnes var mikil vinkona kon-
unnar hans. En til allrar hamingju
treysti Marianne honum í blindni, og
að henni færi að detta svona nokk-
uð í hug, var með öllu óhugsandi.
Honum þótti innilega vænt um að
vera nú á leið heim til Marianne.
En Marianne fannst bara hvergi,
þegar hann kom heim. Hann hafði
sagzt myndi fara á áríðandi við-
skiptafund, sem gæti dregizt fram
eftir kvöldi, svo að við þessu var
ekkert að segja. En samt sem áður
olli þetta honum nokkrum skap-
leiðindum og vonbrigðum. Það hafði
alltaf verið svo notalegt að ímynda
sér hana sitja heima á kvöldin og
bíða eftir honum.
Hún kom klukkutíma seinna.
„Situr þú hérna, ástin mín?“
kvakaði hún. „Það hefði ég átt að
vita. Ég bjóst ekki við að þú kæm-
ir svona snemma heim og þessvegna
fór ég í heimsókn til Agnesar. Við
sátum og röbbuðum svona lengi
frameftir.“
Skyndilega fannst honum hvldýpi
opnast fyrir fótum hans, það var
ekki auðvelt að segja, að hann
hefði sjálfur verið allt kvöldið hjá
Agnesi. Hann myndi aldrei komast
að hinu sanna.
ÍLITLA
Stjörnur
32