Stjörnur - 01.07.1953, Blaðsíða 47

tóku menn nefnilega upp á því að
halla kvikmyndatökuvélinni á ýms-
fln hátt, meðan á kossinum stóð, svo
að maður hafði það stundum á til-
finningunni, að Gilbert hengi í krók
neðan úr loftinu meðan hann var
að kyssa Gretu.
Þegar talmyndirnar komu til sög-
unnar, varð einnig eftirtektarverð
breyting á kossa-atriðunum. Þöglu
myndirnar höfðu lagt mest upp úr
því að sýna hið frumlega í hinum
blíðu faðmlögum, en talmyndirnar
gerðu leikurunum fært að lýsa því,
hvaða áhrif kossinn hefði á þá.
Með þessu urðu faðmlögin sífellt
ástríðufyllri, og svo kom þar að, að
kvikmyndaeftirlitið ameríska, sem
löngum hafði litið þessa tegund list-
tjáningar á sýningartjaldinu horn-
auga, gaf út fyrirmæli, sem fvlgja
varð út í æsar, ef myndin átti ekki
að dæmast ósiðleg og verða bönn-
uð.
Megin-áherzla var á það lögð, að
myndin væri siðleg. Kossa-atriðin
máttu ekki vera of löng, kossarnir
máttu ekki lýsa neinni ástríðu, til
dæmis mátti kvenhetjan ekki tyllsi
sér á tá, meðan á kossinum stóð.
Eitt sérstakt kossa-atriði, varð
þyrnir í augum eftirlitsins. Það atr-
iði var í myndinni Einn gegn cll-
um (To Have Or Not To Have, eft-
ir sögu Hemingway’s), en í henni
léku aðalhlutverkin Laureen Bacall
og Humphrey Bogart. Þetta atriði
var á þann hátt, að fyrst kysstust
þau aðeins lauslega, og hin megn-
asta fyrirlitning speglaðist í and-
liti Laureen, þegar hún smaug úr
faðmi hans. En eftir að hafa hring-
sólað nokkrum sinnum kringum
Humphrey, hverfur hún aftur til
hans, og eftir margra sekúndna
langan koss, dregur hún sig frá hon-
um og segir. „Já, þetta var miklu
betra núna, þegar þú hjálpaðir til
sjálfur.“
Þessi athugasemd leiddi til þess,
að eftirlitið lagði ríkt á við kvik-
myndafélögin, að kossarnir yrðu að
vera algerlega „saklausir.“
STJÖRNUR
45