Stjörnur - 01.07.1953, Blaðsíða 41

2. kctfli. Hrœðileg aðkoma heima.
Sólin var að koma upp og geislar hennar slóu gullnum roða yfir
yndislegt landið.
Stór flugvél renndi þýtt og tígulegt upp að grasblettinum, þar sem
stiginn upp í hana beið. En áður en stiginn var kominn að flugvélar-
dyrunum, var þeim hrundið upp og út um þær kom maður á hend-
ingskasti.
Honum lá bersýnilega all-'mikið á, því að hann tók á rás í áttina
til hliðsins til þess að taka við miðanum sínum.
Að því loknu tók hann að skima allt í kringum sig, eins og hann
væri að leita að einhverjum.
Fyrst í stað hafði andlit hans ljómað af innilegu og glaðlegu brosi,
sem dofnaði smám saman og hvarf að lokum, en í þess stað lýsti and-
litið greiniiegum vonbrigðum.
Þegar hann var kominn á móts við flugvélaafgreiðsluna bað hann
um leigubifreið. Nú lýsti andlit hans ekki lengur vonbrigðum yfir
því að hafa ekki hitt þann, sem hann leitaði. Það var nánast reiði-
legt. En í þann mund, er hann steig inn í bifreiðina, var ekki um að
villast, það var angist, sem lýsti úr svip hans.
Hann skipaði bifreiðastjóranum að aka eins hratt og framast mátti,
og hefur vafalaust vitundin um ríflega drykkjupeninga, sem ætíð
fylgdu skipun af þessu tagi, haft sín góðu áhrif á hann, því að hann
Ieysti verk sitt af hendi með heiðri og sóma.
Leiðin heim tók því ekki ýkja langan tíma.
Morgunninn var sérkennilega fagur. Fallegt húsahverfið hafði víst
aldrei litið eins dásamlega út og í dag.
En Bob veitti allri þessari dásemd ekki minnstu eftirtekt.
Hann var óttasleginn.
Hann gerði sér ekki grein fyrir því, vegna hvers. Hann vissi það eitt,
að eitthvað var að, eitthvað varðandi hann, eða Chris. En hvað það
var, hafði hann ekki minnstu hugmynd um.
Hann hafði seðilinn til þess að borga bifreiðina með, tilbúinn.
Stjörnur 39