Stjörnur - 01.07.1953, Blaðsíða 44

ið kom hiklaust, án minnstu umhugsunar, að hamingjusamara hjóna-
bands væri langt að leita. Samlíf þeirra hefði alltaf verið ákaflega
hamingjusamt. Þau væru stöðugt jafn ástfangin hvort í öðru. Sem
sagt, ákjósanlegra hjónaband væri erfitt að ímynda sér.
„Auk þess býst ég við, að þér getið innan stundar sjálfir haft tal
af frú Hunter,“ lauk Larry frásögn sinni brosandi og gekk aftur upp
til Chris og Bob. Hann komst ekki hjá að veita því eftirtekt, hversu
óþolinmóður lögregluforinginn var eftir að fá að yfirheyra frú
Hunter.
„Getur það ekki beðið,“ spurði Bob óþolinmóður, þegar Larry
spurði Chris, hvort hún héldi, að hún treysti sér til þess að tala vicH
lögregluna.
Larry leit á vin sinn með vingjarnlegu brosi og sagði síðan:
„Þeir hafa beðið góða stund nú þegar, Bob. Þú mátt ekki gleyma
því, að maður hefur verið sviftur lífinu.“
„Já, en hún var áreiðanlega í sínum fulla rétti til þess að gera
það,“ sagði Bob. ■
„Það er einmitt það, sem þeir vilja fá að vita.“
Það fór ekki hjá því, að velvild Larrys og ró, hefðu sín áhrif, ekki
síður á Chris en á Bob. Larry bjó yfir þeim sérkennilega hæfileika
að hafa vald á öðrum, fá þá til þess að hafa stjórn á skapi sínu, svo
að þeir gátu rólega hugsað málin, þannig að það veittist þeim auð-
veldara að ráða fram úr þeim.
Chris var hagrætt í mjúkum hægindastól. Reynolds settist fyrir
framan hana. Bob og Larry tóku sér stöðu sinn við hvora hlið henn-
ar eins og þeir vildu vernda hana.
„Mér þykir fyrir því að þurfa að ónáða yður, frú Hunter,“ hóf
Reynolds máls. „En því miður neyðist ég til þess vegna málsins.
Maður verður að gæta vinnu sinnar. Þetta vona ég, að þér gerið yðutf
Ijóst. Ég skal ekki spyrja yður margra spurninga. Segið mér nú frá
því, sem gerðist frá þeirri stundu, er þér komuð heim í gærkvöldi.
(framhald).
42
Stjörnur