Félagsmál - 01.12.1946, Blaðsíða 5

FÉLAGSMÁL
3
hér á inn-Eyjafirði, fyrir það hvað langt það
væri frá síldarmiðunum. En Dagverðareyr-
ar- og EIjalteyrarverksmiðjurnar afsanna
það. Þá halda aðrir, að þetta sé mest lélegt
járnarusl, sem allt þurfi að endurnýja, en
slíkt er fjarstæða og skal þessu lýst lítið eitt.
Kaupverð verksmiðjunnar mun hafa ver-
ið rúm 500 þúsund, og Iiefði sú upphæð
hrokkið skammt á Skagaströnd eða Siglu-
firði síðastliðið sumar. En hvað er þá það,
sem helir fengizt fyrir þessa upphæð?
Þrær verksmiðjunnar taka um 30 þús.
mál síldar. Lýsisgeymar tveir (annar nýleg-
ur) taka um 2000 tonn af lýsi. Þrjár pressur,
er vinna fjögur þúsund mál í sólarhring.
Mjölgeymsluhús fyrir 12 þúsund sekki,
helmingur þess byggður 1937. Auk þess
aðrar vélar til vinnslu á um 3000 málum í
sólarhring, enda skilaði verksmiðjan þeirri
vinnshi á síðastliðnu sumri. Þá standa á
verksmiðjulóðinn tvö íbúðarhús, tvær hæð-
ir, og annað með rishæð að auki. I húsum
þessum eru tvö eldhús, tvær borðstofur og
um 30 herbergi. Bæði húsin eru sterk að við-
um, hefðu þau sjálfsagt verið talin einhvers
virði, ef þau hefðu verið komin inn í bæinn
nú. Þá er jörðin Syðra-Krossanes i kaupun-
um. Syðst í landareigninni er söltunarstöð-
in „Jötunheimar", eign Guðmundar Péturs-
sonar útgerðarmanns. Sá staður er mjög
hentugur fyrir olíu- og benzíngeymslu, og
ætti að flytja bezíngeymsluna af Oddeyrar-
tanga þangað.
Það, sem ekki verður komiz.t hjá til end-
urnýjunar, eru löndunartæki og rafurmagn
til driftar. Mun slíkt kosta nokkurt fé. Þá
er það síðast, en ekki sízt — síldin sjálf til
vinnslu. Verksmiðjan standsett ber sig ekki
með minna en 80 til 100.000 mál síldar á
ári til vinnslu. Hér er því verkefni framund-
an fyrir Akureyringa, bæði útgerðarmenn
og aðra, að taka höndum saman og gera
þessa verksmiðju að einum lið í atvinnulífi
Akureyrarbæjar.
Árni Þorgrímsson.
Trúnaðarmenn á
vinnustöðum
í vinnulöggjöfinni er svo fyrir mælt, að
á hverjum þeim vinnustað, þar sem 5 menn
eða fleiri vinna, skuli hlutaðeigandi stéttar-
félagi heimilt að tilnefna trúnaðarmann, er
hafi það hlutverk að vera fulltrúi þess á
vinnustaðnum. Samkvæmt löggjöfinni fer
tilnefningin fram á þann hátt, að stéttar-
félagið tilnefnir tvo, en vinnuveitandi velur
síðan annan þeirra til starfans. Trúnaðar-
manni má ekki segja npp vinnunni meðan
• félagið hefir rétt til þess að eiga fulltrúa á
vinnustaðnum. — Þessi lögfestu réttindi
verkalýðsfélaganna eru ennfremur tryggð í
flestum samningum. 1 samningi okkar, frá
í sumar, er Verkamannafélaginu heimilað
að velja sér trúnaðarmenn á öllum vinnu-
stöðum, án tillits til þess hvort þar vinna
fleiri eða færri, og vinnuveitandi ræður
engu um það hver verður fyrir valinu. Að
sjálfsögðu njóta trúnaðarmenn okkar félags
bæði þess réttar, sem vinnulöggjöfin ákveð-
ug, og þess, sem skráður er í vinnusamn-
ingnum. Það má því fullyrða, að sæmilega
sé búið að trúnaðarmönnunum og starfi
þeirra, enda hafa Jreir með höndum eitt
mikilvægasta hlutverkið í samtökum okkar.
— Fyrsta og aðal skylda trúnaðarmanna er
sú, að sjá um að samningar félagsins séu
haldnir í stóru og smáu. Fljótt á litið virðist
ekki svo erfitt að fullnægja þessari skyldu,
en þó hefir reynzlan sýnt, að hér er við
rainman reip að draga, einkum hvað snertir
ákvæði samninganna um aðbúnað og ör-
yggi á vinnustöðum. í 7. grein vinnusamn-
ings okkar segir svo m. á.: „A vinnustöðvum
‘skulu vinnuveitendur sjá um að lyfjakassi
sé á staðnum með nauðsynlegum lyfjum og
umbúðum, svo og salerni, vatn og vaskur, ef
við verður komið. Á öllum vinnustöðvum