Kristilegt skólablað - 01.09.1966, Síða 14

Táknræn götu-
mynd frá Formósu,
þar sem Mei-li
lifir.
ferdast meS vagninum, eru of á-
gengir við hana. Hún fœr bréf
með alls konar vafasömum tilboð-
um um peninga og munað. Hún
neyðist til að hætta, til að fá frið.
Hún fer í kvöldskóla, en það geng-
ur erfiðlega, því hún er svo áhuga-
lítil.
Dag nokkurn kemur Mei-li til
kristniboðans og segir honum, að
faðir hennar hafi með naumind-
um komizt hjá því að vera myrt-
ur af „vatnadjöfli“. — Hermenn
frá meginlandinu hjuggu oft
strandhögg að nœturlagi, og gátu
verðir á afskekktum stöðum og
friðsamir bœndur og fiskimenn átt
von á því, að missa höfuðið.
Við heimkomuna afhentu her-
mennirnir skilríki fórnarlambsins,
ásamt herfanginu, en „veiðimaður-
inn“ fékk í stað þess hátt verð fyr-
ir hvert höfuð, sem hann hafði
með sér. Þessir nýtízku hausaveið-
arar voru nefndir vatnadjöflar. —
Faðir Mei-li hafði kvöld eitt setið
og spilað við þrjá hermenn. Þegar
leið á kvöldið stóð hann upp og
kastaði frá sér spilunum, þar sem
hann átti erindi niður í þorpið.
En er hann kom stuttu síðar aftur,
lágu höfuðlausir búkar félaga
hans fram á borðið. Blóðið var
ennþá volgt, svo að „veiðimaður-
inn“ gat ekki verið langt undan.
Hann kallaði á menn til að hjálpa
sér að leita að honum, og fannst
hann brátt með öll þrjú höfuðin
í poka.
I fyrsta sinn tók kristniboðinn
eftir því, að Mei-li bœri inni-
byrgða beizkju í brjósti til stjúp-
föður síns. Var hún gröm yfir því
að stjúpfaðir hennar var ekki
drepinn?
Frásógunni um Mei-li er hér
eiginlega lokið. Þannig lifir þessi
stúlka í dag. Hún væri við ónnur
skilyrði lífsglöð ung stúlka, stúlka,
sem alls staðar œtti vini.
I dag er barátta um sál henn-
ar, og það verður að gerast krafta-
verk, ef hin létta og synduga móð-
ur hennar á ekki að fá yfirhönd-
ina í sálu liennar. Kristniboðinn
verður að horfast í augu við ósig-
urinn, en kraftaverkið getur gerzt,
ef beðið er fyrir Mei-li. Mei-li á
því ef til vill eftir að ganga undir
skírn og segja með sanni, að Jesús
Kristur eigi bústað í hjarta henn-
ar. Við skulum því öll biðja fyrir
henni.
Þýtt úr norska tímaritinu
„Ny horisont.“
,,Rikur" —
en fátækur!
Prédikari einn fór einu sinni
að finna bónda í lllinoisfylki
í Bandaríkjunum. Bóndinn var
vantrúarmaSur, og prédikaran-
um var ráðlagt að tala ekki
við liann um trúmál, þvi að
Hann reiddist, þegar menn
nefndu slíkt.
Meðan prédikarinn var hjó
honum, tók bóndi hann upp á
þak einnar af hlöðum sínum,
til þess, að hann gæti skoðað
akurlönd hans. Þegar komið
var upp á þakið, sagði bóndi:
„Þegar ég kom hingað í þessa
sveit, var ég fátækur drengur
og átti ekki grænan eyri. En
nú á ég allt, sem þér sjáið hér
í kring, á margra mílna svæði.
Lítið þangað! Sjáið þér ekki
kornekrur þessar? Þær eru all-
ar mínar! Litið nú i þessa átt!
Sjáið þér beitilöndin þarna?
Þau tilheyra mér öll saman!
Sjáið þér skóginn þarna? Hann
tilheyrir mér. Sjáið nú allar
þessar nautahjarðir. Þær eru
allar mínar. Og kindahópurinn
þarna líka. Ég kom hingað sem
umkomulaus strákur, en nú á
ég allt, sem augað eygir í allar
áttir!“
„Vissulega eruð þér rikur
maður!“ svaraði prédikarinn,
þegar þér litið í allar pessar átt-
ir. En, hve mikið eigið þér, þeg-
ar þér lífið í þessa átt?“ Og
hann benti upp til himins.
Bóndinn leit upp, rétt sem
snöggvast. Þá hneigði hann
höfuðið og svaraði dræmt: „Ég
er hræddur um, að ég eigi
sáralitið í þeirri átt.“
„Hvað sfoðar það manninn,
að eignast alsan heiminn og
fyrirgera sálu sinni?“ (Mark.
8,36).
Úr „Norðurljósinu“.
14 Kristilegt skólablað