Kristilegt skólablað - 01.09.1966, Side 31

Hér tala menn oft um múhammeðstrú og múh-
hammeðstrúarmenn, en það hefur ekki við rök að
styðjast. Enginn múslím myndi vilja viðurkenna það,
að hann tryði á Múhammeð. Trúarbrögð þeirra nefn-
ast islam, og þýðir það orð undirgefni. Höfuðatriði
þeirra virðist vera það, að menn játi vald og tign
Allah, lúti honum. Allah er þeim alvaldur drottnari,
sem öllu ræður og allt hefur fyrirfram ákveðið.
Orlagatrúin er því sterkur þáttur í islam. Kærleiks-
ríkan Guð, sem gefur sjálfan sig fyrir synduga menn,
þekkja þeir ekki. I þeirra augum er það hin mesta
fjarstæða, að Guð gæti fórnað hátign sinni, tekið á
sig þjónsmynd og orðið mönnum iíkur, til þess að
frelsa mennina. Allah er þeim fjarlæg hátign, bæn
þeirra er tjáning virðingar og lotningar, ekki beiðni,
ekki bænaróp hins trúaða manns, sem talar við Guð
og væntir svars. Þeir segja e.t.v.: „Allah er náð-
ugur“, en í þeirra munni þýðir það: „Allah er
umburðarlyndur, gæfur“.
Ekki verða menn að læra margbrotin fræði, held-
ur aðeins játninguna, sem sérhver múslím fer með
oft á dag: Enginn er guð nema Allah, og Mú-
hammeð er spámaður hans. Það eru vissulega auðveld
umskipti fyrir heiðingjann að hverfa frá trú á ótal
máttarvöld og verur til trúar á hinn eina Allah, án
þess þó að breyta á nokkurn hátt um lífsháttu. Haldi
menn hin ákveðnu fyrirmæli um bænir og föstu-
hald og játi á þann hátt undirgefni við Allah, þá er
Sómalí-
stúlka.
allt í lagi. Menn verða aðeins að gæta þess að fara
með bænir sínar fimm sinnum á dag, fasta einn
mánuð á ári hverju frá sólarupprás til sólarlags og
gefa fátækum ölmusur. Þá ætti hver múslím að fara
a.m.k. einu sinni á ævinni til hinnar helgu borgar,
Mekka, sé þess nokkur kostur.
Öldum saman hefur islam verið ægileg ögrun við
kirkju og kristindóm. Nægir í því sambandi að
minna á fyrstu sigurför þessara trúarbragða. A ótrú-
lega skömmum tíma lagði kalífinn, en svo nefnist
leiðtogi þeirra, Egyptaland undir islam, Norður-
Afríku, Litlu-Asíu, Sýrland, Palestínu, Mesópotamíu
og nokkuð af Persíu. Lönd, sem verið höfðu krist-
in höfuðvirki í fornkirkjunni, voru þá á valdi múslíma.
Og aðeins hundrað árum eftir dauða Múhamm-
eðs höfðu þeir náð fótfestu á Spáni, og er óvíst,
hvernig farið hefði í Evrópu, ef ekki hefði tek-
izt að stöðva framsókn þeirra í Suður-Frakklandi
árið 732. Þá kannast flestir við sögu' Tyrkjaveldis og
þá ógn, sem af veldi þeirra stóð um alla Evrópu á
17. öld. — Og enn er islam í vexti, því að enn er
það sannfæring þeirra, sem islam játa, að Allah sé
Kristilegt skólablað 31
Hafnarverkamennirnir fró Port Sudan.