Kristilegt skólablað - 01.09.1966, Síða 32

Táknræn mynd frá
Egyptalandi, einu
af höfuðvigjum
islam í dag.
hinn eini sanni Guð. Takmark þeirra er, að allir
viðurkenni þetta og allur heimurinn verði honum
undirgefinn.
Og þar erum við líklega komin að kjarnanum eða
því, sem gjört hefur islam að hættulegasta andstæð-
ing kristindómsins. Það er svo ótrúlega margt, sem
kristinn maður og múslím geta sameinazt um.
Báðir trúa þeir á einn Guð, almáttugan skapara him-
ins og jarðar. Æði oft, er kristinn maður segir eitt-
hvað um trú sína, svarar múslíminn því til, að það
hafi hann vitað lengi. Allah er Guð Abrahams,
Isaks, Ismaels og Jakobs. Hann er Guð Nóa og
Móse, Guð spámannanna og Jesú. — Múslíminn
heldur því einmitt fram, eins og áður er sagt, að
þeir trúi alls ekki á Múhammeð. Þeir halda því fram,
að islam sé ekki verk Múhammeðs. Við lærum það
í skólabókum, að kaupmannssonurinn Múhammeð
frá Medina á Arabíuskaga sé höfundur islam.
Margoft er því haldið fram, að hann hafi verið
svikahrappur eða jafnvel geðveikur svindlari, fáfróð-
ur ofstækismaður, er hafi tínt saman brot úr heiðn-
um trúarbrögðum Arabíu, gyðingdómi og kristindómi
og gert úr þessu ný trúarbrögð. Oft er því líka
haldið fram, að hann hafi verið flogaveikur og vitranir
hans hafi verið einkenni þess sjúkdóms.
En þeir eru einnig margir nú, sem telja, að slíkar
staðhæfingar séu rangar. Og þær skýra á engan
hátt þá orku, sem með islam býr. Miklu nær væri
sennilega að líta á Múhammeð sem siðbótamann.
32 Kristilegt skólablað
Hann sameinaði þá trúarstrauma, sem um aldaraðir
höfðu runnið um Arabalöndin, og gerði þá að miklu
fljóti í nýjum farvegi. Meðal Araba lifði enn víða
á clögum Múhammeðs vitundin um hinn eina sanna
Guð, og þessa vitncskju höfðu þeir hvorki frá Gyð-
ingum né kristnum mönnum, heldur frá sínum eigin
ættfeðrum. Það var rykfallið brot af trú Abra-
hams, hálfur sannleikur. Þetta sannleiksbrot fann
Múhammeð, er hann leitaði Guðs í kyrrð eyðimerk-
urinnar. Hann reyndi að þurrka af því rykið, svo
að það mætti aftur skína fyrir ættmönnum hans,
en það tókst illa, því að hann vantaði ljósið að of-
an. Hann þekkti ekki Guðs orð, sem Gyðingum
einum hafði verið trúað fyrir, og hann þekkti ekki
Orðið, sem varð hold á jörð, Guðs son. I stað þess
reyndi hann að notfæra sér ýmislegt það, sem hann
hafði heyrt um trú Gyðinga og kristinna manna, en
mest studdist hann við eigin vitranir. Og hver get-
ur fullyrt í dag, að þær vitranir hafi verið sjúklegt
rugl eingöngu? Það er svo margt, sem við ekki skiljum.
Við vitum heldur ekki, hver það var, sem birtist
honum. Guð Biblíunnar var það ekki.
Eg held, að þetta sé veruleikinn á bak við islam.
Væri margt um þetta að segja, en í stuttri blaða-
grein er þess enginn kostur. En i islam leynist
sannleiksbrot, hálfur sannleikur, sem er hættulegri en
nokkur lygi. Það er dauður sannleikur. Þeir eiga vit-
undina um Guð, vald hans og mátt, en þeir þekkja
hann ekki, og þeir geta ekki þekkt hann, því að þeir