Fróðskaparrit - 01.01.1979, Síða 108

116
Fyriskipanin frá 3.5.1723 um handil í Føroyum
brøvum til Raben frá 5. og 6. september við takstuppskotum13.
Hesi brøv hevur Raben helst fingið við sama høvi.
Høvuðsevnið í nýggja takstuppskotinum frá rentukamar-
inum var aftur at lækka ullarprísin niður í 2 fl 14 skinn fyri
vágina, og at hækkanirnar í prísinum á lýsi og fløti í uppskot-
inum frá 1714 vórðu skerdar. Føroyingar skutu upp at lækka
ullarprísin niður í 3 fl fyri vágina og hækka smávegis prísin
á smøri, lýsi, fløti og fiski. Teir hava neyvan kent uppskotið,
ið Raben hevði við sær, tí tilboð teirra um fløtprís var lægri
enn tað, ið rentukamarið vildi lata. Uppskotið hjá Sámali
Pæturssyni líktist yvirhøvur tí, sum Raben fataði sum tilboð
føroyinga, uttan hjá honum var ullin sett til 4 fl fyri vágina.
Við samráðingar um takstin 3 ár eftir í Keypmannahavn
hevur Raben greitt frá samráðingum við føroyingar um ullar-
takstin og »kvantum«14. Raben hevði tá spurt bøndurnar, um
teir vóru nøgdir við 3 fl fyri vágina av ull. Hesum høvdu
bøndurnir samtykt í, men dagin eftir, tá ið teir vóru saman-
komnir í stovuni hjá keypmanninum, høvdu teir kravt 4 fl.
Síðan hevði Raben strongt á teir at fáa at vita, hví teir høvdu
broytt krav sítt, og serstakliga ein nevndur Tummas í Vágum
(»Thomas i Vagø«), hevði sagt, at prestarnir høvdu fingið teir
til tað. Raben fekk teir so til at samtykkja í, at teir kundu
hjálpast við 3 fl, um teir kundu sleppa frá »kvantumi«.
Orðunum hjá Tummasi í Vágum eru eyðvitað ikki fult eftir-
farandi, men tey hóska við tað, sum seinni hendi og áhuga
prestanna fyri høgum ullarprísi. Nakað tað sama kom Raben
til, tá ið hann skrivaði frágreiðing sína til rentukamarið 9.10.
1720, har sum hann segði almúguna vera fúsa til broyting,
men at nakrir av prestunum vóru ímóti og høvdu kirkjurnar
til viðberingar15.
Takstuppskotini vórðu tó beind til viks í rentukamarinum
eina tíð, meira umráðandi var nú arbeiði við at fyrireika
burturfestingina av handlinum, ið stundaði til. Hesum spurdist
tó einki burturúr; trý uppboð vórðu hildin í 1721, men til
fánýtis. Ein hin størsta forðingin fyri burturfesting hevði verið
taksturin, og hetta blásti aftur lív í royndirnar at fáa hann
broyttan.