Búnaðarbløð - 01.01.1903, Blaðsíða 13

13
Skálavík, hvar øll bygdin var saman um eitt, og hettar
smørið fekk hin hægsta prísin.
Soleiðis skuldi tað sýnst sum alt var komið í
besta lag, men tí verri í staðin fyri at fylgja tí vegi,
íð vístir var við t. d. smørvirkihúsinum í Skálavík,
er komið eitt afturstig.
Eingin var at leggja lag á, so fólk kunđu skipa
seg saman, og í tanns stað skiltist alt sundur. Ein
maður sá, at skilvindan hjá hinum loysti seg, so fekk
hann sær eina við. Har ein skilvinda var í eini bygđ,
komu brátt fleiri, og nú hava vit slík dømir at sýna
framm, at ein bygd sum Mikladalur á Kalsoy hevur 3
skilvindur.
Smørið er blivið hareftir.
Tær gentur, sum lært hava, gera sjálvsagt líka
gott smør nú sum fyrr, men tær hava minni at gera
úr. Tað góða smørið er tí minkað og minkar við
tað, at skilvinđurnar í hyørju bygd verða fleiri.
Uttan lærdóm gerst ikki gott smør, tí smør er
hitt vandamiklasta evni, sum vit bóndafólk hava at
búða til.
Yilja vit hava smør til søluvaru, og smør sum
tað loysir seg at selja, so er vegurin samvirking fyri
eina bygd ella fyri fleiri bygdir í nær liggja saman.
yit hava ein góðan fyrimun framm um grannalond
i okkara við tað, at veturin hjá okkum er so
táður, at mest alt arbeiði úti kan gerast.
4 Uppskering í bø og haga eru vetraarbeiðir, líka-
leiðis ymislig garðagerð, og er tú so væl staddur, at
bøur tín liggur væl saman, so nýt vetratíðina at leggja
tær góðan veg, so hestir og vognir kann brúkast.
Vetratíðin er okkara myrka tíð og er ofta tung
at slíta seg ígjøgnum, brúka ta tíðina til at liampa
um búgvið, ger tað hugnaligari fyri teg og tíni, rudda
bøin og legg hann turran, hampa um túnini, vala um