Freyja - 01.10.1908, Blaðsíða 16

64
FFEYJA
XI 5.
„Ég er hræd'd nm þaðr Brúrró, en nú œtla ég aS fara af>
sofa, *■* sagði hún. Henni datt í hug a5 sýna honum verk sitt
en hcetti vrð það, huldí þaö því meö votri rýju ov fór. í gang-
inum mœtti hún Natafíu meö morgunpóstinn. Þar var þakk-
Tætisbréf frá borgarstjóranurn fyrir stööu, sem frœndi hans
Minghelli hefði fengiö, annað frá eíganda hússinssem hún bjö'
ír meö þakklæti fyrir að hafa verrð sendur til P’arísar, og þriðja
frá tízkucfömu með þakklæti fyrir að baröninn hefðisetið sam-
sæti hennar. Þar var og bréf frá baróninum sjálfum sem
hljóðaði á þessa feíð:
,, Hjartkoera barnf Loksíns koma fréttir og sigurinn er
þegarfengínn. MinghelTí, Gránd Hótelr og sögur um Iöngu
fiðna atburðr í LundúnaboTg hafa verið settir saman í óslitna
vitnisburðar keðju. Vertu viðbúin góðum og þýðingarrníklum
fréttnm, Davíð Kossi er ekki Uav'id- Kossi, heldur dœmdur
glœpamaður —Tandráðamaður sem engan rétt hefir á Iífisínu
að minnsta kosti hér á Italfu. Bú þig undir stœrrí tíðindi.
Hann er réttlansog dauðasekur hvar sem hann ncest.
r,Svo þín er hefnt, Maðurinn sem svívírti þig og míg og
gjörðrsitt bezta tií að nevða mig til að segja af mér, er dauöa
sekur. Þú fórst af stað til að hreinsa mannorð þitt og hefna
þín. Þú hefir hefnt okkar beggja. Það er allt þér að þakka,
Þú ert ósigrandi, Látum oss draga netið utan um Iiann fast,
fast. Haltu áfram eins og þú hefir byrjað, ‘'
Lengur sá Kóma ekki stafaskil. Bréfið dattá gólfiö en húr>
starði lengí Iengí út yfir sólkrýndu Rómaborg. En hún sá ekki
birtuna, því í huga hennar og heimi var myrknr. Loks stóð
hún upp náföl en alvörugefin og sagðí:
r,Nei, ég skal ekkí halda áfram, Ég skal ekki svíkja
hann. Hann illmcelti mérogsmánaði mig frammi fyrir þús-
undum manna. Hann var óvinnr minn og ofsókti mig,
—En ég elska hann! Ég elska hann!“
o-