Freyja - 01.04.1910, Blaðsíða 15

xn 9
FRRY A
231
j aS af ! enni, s m óbrotiS var. Til þessa nyja' neimilis fylgdi
l.eoni engin lifandi vera af 'hintrm gönilu' vinum, 'nema hnndtif-
inn hennar. (Felice ífór til barónsiiis o'g Nataline ’sÚMimi sÉ-g
sjálf. Hinir nýju nágrannar. Rómn- þóttust vita, aö hún væri
gift Rrs-i cg kclluðu ana Signora. *• - - - .
í þessu fátæklega heimili leiS Rómu fyrst vel, henni fanst
Rcssi hvervctna í i 'ringum 'sig. ' Gamla konatf átti ’a'S’lialda öllu
hreinu fyrir hana; sjálf átti hun uú aS-'sjá um ’þarfir sínar og
reica erind-i sín, í .-setnstófutaú'~va'r fortepiar.o Rossis og; mál-
vélin, sé n minti hara '.nú á. fc’.Sur í.cnnar. - rödd v'.ans’, slitna.
deyjandi. Alt í krlng'um hana var nýtt, cjg þó gar.nalt. ÞaS
ininti á hatin sém hún unni mest ’anra ,'inahna. Þegar vikan
IsiS, fór hana sö lengja eftir brófi. frá,hcúmii.:og því meir sem
lcngra leiS. Hún revndi aS finna upp allar mogulegar afsak-
anir og ástæSur. En þaS leom fyrir eitt. Og loks dóu; vonir
lien 'ár <in eftir aS’ra. Úti og inni varS myrkt. Eitt kvöld,
jiegar kalsaregn huld-i á' þakinu, kcmu gömlu hjónin til hennar
vrS.:'nsi 1 S ríki-.ykjc.I.. j ar sem þau voru kclluS til aS vitna á
nuóti Brúrió'.
. “Ég er lreymarlaus, svb þeir hafa aldrei mikil not af mér.
GuS og allir heilagir vé'ri' lofaSir fyrir þaS,” sagSi ganila konan.
Róma fór.til lögmannsins. — <'tg"var" rétt aS skrifa ySur.
k'rra frú,” sag’Si h?.;nri þegaf húri k'ó’niirm."“Slæm’t aS þurfa
aS segja ySur, aS ég ’hefi unniS fyrir gýg. Brúnó læfir meS-
gengiS.''
“MeSgengig hva'S?” sagSi Rónia og greip dauSathaldi í
treyjrlafiS sitt
“Já, og komiS upp iim meSbræSur- sina, og sérstaklega
Rossi — iátaS á’ þá sari'særi.”
“HvaSa samsæri?”
“Um þaS fáum víS'-aS heyra á. niorgtvh.”
“Hvérs vegna? í hvaSa tilgangi?’*’•' •'
“Líkúega til j.ess áS verSa sjálfir’ náSaSir, og er þá tilgang-
ínum aS nokkru leyti náS aS þvi er hanti sriertir. . Y'iS jurfu.n
varla aS uerja lxSf.in, yfirvöldin sji um þaS.”
“Og hver ver'Sur árangurinn?” ■
‘ Líkléga lögsókn um meSsekt. Lhn pásikana, þegar þingiS
kemur srjna-n verSur Rossi kaílaSur fyrir cjg þéír náttúrlega
verSiS fyrstar til aS vitna mn þaS.”
“Hvernig þá?”