Freyja - 01.04.1910, Blaðsíða 4

220
FREYJA
X)I
hefir þannig völvan spáö.
Goð, er hafa lykil lífsins
loka brautum nú í kvöld.
síðast oddi sára hnífsins
saga grefur nöfn á spjöld. “
„Betra er sigri en sœmd að tapa
sé að skifta kostum tvsim
illráð norn mun eigi skapa
örlög vor í goða heim,
skamt nær œsku vorsins varmi.
von og þrá er stundar blys,
eins ogstjarna á bládjúps barmi
bliknar dags við endurris.
Þannig fé eg frœndur deyja
fellur hver á sama hátt,
orðstýr fagran ei kann heyja
. aldarfarsins voða nátt,
hann mun skína ofar öllu,
eins og gullið sólar-bál,
svo kvað hann er söng hin snjöllu
sannleiksríku Hávamál.
Þó mín sortni sól í heiði
—sumaidýrðin endi nú,
víst mungoða réttlát reiði
ramma landsins glœpa hjú,
hönd þó verði höggi fegin,
hennar gleði dvínar brátt,
fávís þrœll að foldu sleginn
finnur guðsins voða mátt. “
Sorgarperlur sáust glitra
silkihlíðar bak. við hvarm.
órœkt vitni um angist bitra
—innst í hjarta dulinn harm