Helgarpósturinn - 18.05.1979, Blaðsíða 15

15
—he/garpásturinn. Föstudag
ur 18
Bakarium fjölgar en
bökurum fækkar
Vitiö þiö hvaöa bakari var fyrst
stofnaöhérá iandi? Nei, datt mér
ekki I hug! — Þaö var Bernhöfts-
bakarHö sem nú er hvorki meira
né minna en 140 ára gamalt og
jafnframt elsta iönfyrirtækiö á
Islandi. — Annars vissi ég þetta
nú ekki heldur. Hann sagöi mér
þetta bakarameistarinn Siguröur
Bergsson, eigandi Bernhöfts-
bakarisins:
„Já, já, þetta bakari var stofn-
aö árið 1834 og þá var það i
Bankastræti”, segir Sigurður
Brauöaúrvaliö hefur fariö stórbatnandi aö undanförnu. Hér sjáum
viö bakarfsstúlkur meö nokkur sýnishorn.
mér. „Ég keypti þetta af siðasta
Bernhöftinum, Daniel hét sá, 1.
mars 1942, svo ég er búinn að reka
þetta I hvað .. 37 ár.
Diskóvitfirringarnir leika listir slnar I óöali.
Hláturdiskó í Óðali
„Allir sem viö höfum haft
samskipti viö hér, hafa veriö
mjög vingjarnlegir viö okkur,
og fariö meö okkur eins og
stjörnur eöa lorda. Viö komum
áreiöanlega aftur hingaö og þá i
fri, þvl okkur list mjög vel á
landiö, sérstaklega er þó matur-
inn góöur og stúlkurnar falleg-
ar”, sögöu þeir Tommy Mack
og Philip Tan, þegar Helgar-
pósturinn hitti þá i Óöali á dög-
unum.
beir félagar kalla sig „The
Disco Maniacs” eða „diskó
vitfirringarnir” og eru hingað
komnir til að skemmta dans-
húsagestum höfuðborgarinnar.
Tommy er kallaöur „sá fyndni”
og Philip er kallaður „redd-
arinn”. Þeir hittust i London,
þar sem þeir dönsuðu saman I
dansflokki Grant Santiono, en I
þeim flokki eru margir af bestu
dönsurunum i Englandi. Sjálfur
er Tommy Englandsmeistari i
diskódansi frá 1977 og Philip
Singaporemeistari frá 1978.
„Við dönsum þaö sem við
köllum „hláturdiskó” (disco
comic). Það er i þvi fólgið, aö
um leið og við dönsum, erum við
með átbragðsleik, leikfimi og
leik. Allir geta dansaö diskó, en
við reynum að skemmta fólkinu
um leið, fá það til að hlægja. 1
lokaatriðinu fáum við svo fólkiö
til að dansa með okkur.
Viðtökurnar hafa verið mjög
góðar. Venjulega taka sýninga-
atriðin um 20 min, en ef
áhorfendur eru með á nótunum,
dönsum við lengur”.
Héðan fara þeir Tommy og
Philip til Englands aftur.
„Við verðum i New Castle,
þar sem ætlunin er að dansa
fyrir Margréti prinsessu”, segir
„reddarinn”.
„Eftir það förum við til
Evrópu og jafnvel Ameriku”
bætir „sá fyndni” við.
—GB.
Og hvernig hefur gengið?
„Gengið þetta”, svarar bakar-
meistarinn, „bakariið hefur lifað
þennan tima.”
Hverju er að þakka fjölgun
bakaria nú siðustu árin?
„Ja, það er náttúrlega allt ööru
vlsi lifað á Islandi I dag, heldur en
hér áöur”, segir Sigurður, „Bæði
veitir fólk sér nú meira, svo hefur
þjóðinni fjölgað.”
„Hins vegar er núna skortur á
bökurum frekar en hitt. Það gera
röng nemendalög. Ef við tökum
nemanda þá verður hann var
vera 8-6 mánuði hjá okkur og 5
mánuði I Iðnskólanum á árinu,
svo þú sérð að hann hefur aðeins
eins mánaðar sumar fri. A þess-
ari forsendu finnst mér ekki ger-
andi að taka við nemendum. Að -
afa þá aðeins hálft árið og missa
þá svo, það er alveg af og frá.
„Þessu verður að breyta”,
heldur Sigurður áfram. „Ef við
fengjum nema beint úr Iðnskól-
anum, þá er þeir kunna hand-
brögðin, þá væri hægt að veita
nemendum nýsveinakaup. Þeir
verða að geta unnið allt áriö. Það
væri i beggja hag.
Svo sagði Sigurður það vera
annað sem valdi bakarafæöinni,
en það er vinnutiminn, sem er
langt frá því að vera seinrisulum
Islendingum hagstæður. „Bakari
má ekki mæta seinna til vinnu en
5 um morguninn og hann kemur
ekki heim fyrr en um hálf þrjú.
Þetta er hörð vinna”, sagir Sig-
urður, „enda gefst margur
byrjandinn upp.”
Hvað gerir þú að loknum
vinnudegi?
„Ég”, spyrSigurður. „Ja, ég er
nú orðinn svo gamall, að ég þarf á
hvild að halda er ég kem heim.
Það er eiginlega ekki hægt að
starfa iþessulengi”,segir hann.
„Þetta er hörð vinna. Það eru
tækin sem reka á eftir manni, og
það er beðið eftir brauðinu. Nú til
dags, er meirhluti framleiðslunn-
ar brauðframleiðsla, já. Við erum
með margar tegundir af
brauðum.”
Fáið þið laun sem erfiði?
„Já, það held ég að ég megi nú
segja”, segir Sigurður. „Tækin
verða æ fullkomnari, svo það ætti
að vera velgjörningur að fá
mannskap i þetta. En eins og er,
þá er hann ekki nægur.”
„Nei, ég veit nú ekki gjörla hve
margir eru nú að læra til bakara.
Ég gæti trúað að þaö væru um
8—10 manns. Ég myndi segja að
það vantaði um a.m.k. 30—40
manns i viðbót, ef vel ætti að
vera. Eins og ég segi, er nemenda
löggjöfin i dag, eða hvað sem hún
heitir, ekki hagstæð. Samkvæmt
henni verða nemendur að vinna I
bakarlum jafnhliða námi sinu.
Þessu verður að breyta.”
Og viö látum þetta vera lokaorð
bakarameistarans.
AB.
„KANNTU
BRAUÐ
AÐ BAKA?”
„Eilíf boð og bönn helsta
hindrun vínmenningar"
segir Halldór Juliusson, veitingamaður í Glæsibæ
„Ja, ég hef nú lengi fengist við
veitingahúsarekstur, bæði var ég
einn af stofnendum Skiphóls i
Hafnarfirði, svo var ég með Fer-
stiklu i Hvalfirði. Þetta lá nú
svona beint fyrir: Þegar okkur
bauðst þetta húsnæði árið 1970, og
þá var ekkert þvi til fyrirstöðu að
setja Glæsibæ á laggirnar”, sagði
Halldór Júliusson er eigandinn
var spurður um tildrög Glæsibæj-
ar. „Það var nú svo mikil vöntun
á skemmtistööum þá”, bætti
hann við.
Hefur upphafleg hugmynd ykk-
ar um Glæsibæ orðið að raun-
mynd, var eigandinn spurður.
„Já, að nokkru leyti”, sagði
hann. „Það standa nú geysilegar
breytingar til. Það er eins með
klæðnaðinn og veitingah&sarekst-
urinn að maður þarf að fylgja
tiskunni eftir, þar sem þetta er nú
nokkurs konar tiskufyrirbrigði.1'
Ekki taldi Halldór vera mun á
drykkjuvenjum yngra og eldra
fólksins, en gestir hússins eru
aðallega á aldrinum 25-40 ára og
þar yfir.
„Annars er vinmenningin ekki
til fyrirmyndar hér á landi”,
sagði Halldór. „Ég hef kynnst
þessu erlendis og þar er mikill
munur á.”
Hver heldur þú að sé orsaka-
valdurinn?
„Ætli það séu ekki þessi eilifu
boð og bönn”, sagöi Halldór.
Sagði hann veitingamenn eiga
jafnvel erfitt með að vera liðlegir
viðgesti sina: „Ég held það hljóti
að virka neikvætt á gesti, þegar
allri þjónustu er hætt klukkutíma
fyrir lokun”, sagði Halldór. „Þá
er fólk farið að.hamstra glös og
uppkoma ýmiss vandkvæði. Bar-
þjóni er t.d. ekki heimilt að
geyma glös fyrir gesti sina eftir
lokun. Við þvi liggur stór sekt”.
Hvað er til bóta?
„Það þarf að endurskoða vin-
menninguna alla”, svaraði Hall-
dór, „allavega varðandi veitinga-
og gistihús”.
Hvernig þá?
„T.d. með meira frjálsræöi.
Það ætti að setja eigendum
skemmtistaða það i sjálfsvald,
Haildór I Glæsibæ.
hve lengi á að hafa opið. Það er
gert I Danmörku og viðar og
hefur géfist mjög vel."
Ekki taldi Halldór þetta auka
drykkju tslendinga. „Kannski
gæti orðið einhver aukning, en þó
er erfitt að átta sig á þvi hve hér
er drukkið mikiö”, sagði Halldór.
„Þvi þaö' er nú þaö mikið
bruggað hér á landi. Þá kemur
fólk úr einkapartium i heimahús-
um á ball, og snýr þangað aftur
að þvi loknu. Þannig að ekki er
auðvelt að segja um drykkju fólks
með vissu!
Hljómsveitin Glæsir. Er hún
sérstaklega tilkomin fyrir Glæsi-
bæ?
„Já, það má segja það. Gissur
Geirsson og tveir félagar hans
stofnuðu hana fyrir mánuði sið-
an”, sagði Halldór. „Já, þeir eru
fastráðnir svo framarlega sem
þeir standa sig og gestirnir eru
sáttir við þá”, sagði Halldór að-
spuröur. „Sem og ég held að
Glæsir geri. Hún spilar bæði
gömlu og nýju lögin, svo þau ættu
að vera við allra hæfi” sagði eig-
ándi Glæsibæjar.
AB
Lúdó og Steffán
Gömlu og nýju dansarnir.
Fjölbreyttur matseðill. Borðapantanir í sfma
23333.
Áskiljum okkur rétt til að ráðstafa borðum
eftir kl. 8.30.
Neðri hæð: Diskótek.
Spariklæðnaður eingöngu leyfður
Opið frá kl. 7—1, föstudag.
7—2 laugardag.