Helgarpósturinn - 15.06.1979, Blaðsíða 10

10
Föstudagur 15. júní 1979 —helgarpásturinn.
Oft heyrir maöur talab um, aö fjölmiölar geri of mikiö af þvf aö
hampa tónlistarmönnum sem kenndir eru viö popp, — en afturámóti of
litiö mönnum sem fást viö svokaliaöa ,,teöri” tónlist þ.e. klasslk-
erunum. Og sjálfsagt er þaö rétt, þó hér veröi látiö liggja milli hluta aö
velta vöngum yfir þvl, af hverju þaö stafar.
Helgarpósturinn vildi gera örlitla bragarbót á þessu og ákvaö aö
finna aö máli ungan flautuleikara Gunnar Gunnarsson, sem útskrif-
aöist frá Tónlistarskóla Reykjavlkur nú I vor. En viti menn, þegar
tiöindamaöur blaösins mætti til viötalsins á heimili Gunnars, viö
Nönnustig I Hafnarfiröi, kom I ljós aö þar var staddur sá hinn sami
Gunnar Gunnarsson og geröi garöinn frægan meö söngsveitinni Litiö
eitt hér um áriö. Og þar sem margir töluöu um Litiö eitt sem þjóölaga-
popphljómsveit, má segja aö viö sláum nú tvær flugur i einu höggi og
eigum viötal viöhvorttveggja I senn, poppara og klasslker.
Gunnar og kona hans, Linda Bragadóttir meö synina Darra og Frey.
Reimleikar á Salerni
— Gunnar, þú segir okkur
kannski fyrst litiö eitt um Litiö
eitt?
„Já, þaö varö til þegar viö tók-
um að æfa saman þrír strákar á
Salerni bæjarins, sem stendur
niöur viö höfnina. Sagan hermir,
aö hér á árunum hafi farist togari
i flóanum og voru þau lik sem
fundust geymd um tima á loftinu
þarna yfir klósettunum. Siöan
hafa menn fyrir satt aö draugar
séu I húsinu þvi eitt kvöldiö urö-
um viö aö hætta æfingum vegna
reimleika. Þaö var furöulegt
upplifelsi
Viö byrjuöum sem trió, og vor-
um alveg aö farast af áhuga. Ég
man að fyrsta æfingin stóö stans-
laust frá þvi klukkan átta aö
kvöldi til sex aö morgni. Þá var
mórallinn töluvert frábrugöinn
þvi sem siöar varö, þetta var
bara félagsskapur, fyrst og
Svavars Gests, en hann vildi ekki
kosta okkur til utanfarar, sem
var eina leiöin i þá daga til aö
gera almennilega plötu, þvi þá
var ekkert stúdió til I landinu.
Amundi Amundason var hins-
vegar til i þaö og við héldum
ásamt Jónasi R. til Lundúna, og
tókum þar upp. undir leiösögn
hans.okkar fyrstu breiðskifu. Hún
eekk mjög vel og seldist I yfir 5000
einstökum og eitthvaö af kassett-
um. En eftir aö platan kom út,
var samt einsog allur vindur færi
úr þessu hjá okkur, og Litiö eitt
lognaöist útaf. Viö vorum lika
flest komin I stlft nám, höfum
stofnaö fjölskyldur osfrv.
En þaö sat i okkur, aö gera aöra
plötu og tveimur árum seinna lét-
um viö veröa af þvl. Múslklega
var hún miklu betri en sú fyrri,
enda lögö mikil vinna i hana. En
viö fylgdum henni ekkert eftir og
hún seldist illa. Við vorum svo-
litiö óhress meö þaö, þvi okkur
þótti margt gott sem þar var. En
viö erum sosum ósköp sátt viö
þetta allt saman I dag. Ég átti
þarna sjálfur sex lög og þau
heyrast ennþá annaö veifiö I
útvarpinu, t.d. Heilræöavisurnar.
En viö hættum alveg eftir þá
plötu.”
Flautan
— Og þú ferö I nám?
,,Já, ég var nú I Kennara-
skólanum á þessum árum minum
Ibransanum og var barnakennari
um skeið. En nú kenni ég ein-
göngu tónlist, I Tónskóla Sigur-
sveins og Tónlistarskóla Hafnar-
fjarðar. Þaö haföi lengi veriö
draumur hjá mér aö læra á
flautu. Og varö loks aö algjöru
æöi og ég keypti flautu. Stein-
þór vinur minn, sem var meö
mér er ég keypti hana, sagöi
hinsvegar að ég yröi örugglega
vonlaus flautuleikari og veöjaöi
sem hafa leikið undir hjá mér,
þeir tala mikiö um hve þá langar
til aö geta þetta, — þannig aö þaö
er vitleysa aö nóturnar séu allt,
einsog sumir vilja meina. Þaö er
nú einmitt plúsinn viö djassinn,
margir djassistar hafa geysigóð
tök á hljóöfærum sinum og eru
lika góöir i klassikinni.”
Mannlif i Firðinum
— Svo viö snúum okkur aö ööru,
— hvernig er mannlifiö hér I
Hafnarfiröi?
„Áöur fyrr var þaö nú talsvert
liflegt. Þá voru kvenfélögin mikiö
meö skemmtanir og leiklist
blómstraöi. Síöan lagöist þetta
allt niöur og bærinn er hálf-
dauður. Þaö liggur viö, aö allt
sem kalla má menningu hafi legiö
niöri nú um langt skeiö. En ég
held aö þetta sé aö breytast.
Maöur finnur aö viljinn hjá fólki
er fyrir hendi. Ég fór t.d. á ljós-
myndasýningu I Bjarna riddara-
húsi um daginn og þar komst ég
að því aö þaö er alveg kjörinn
staður til menningarlifs, ss. tón-
leika, ljóöalesturs, málverka-eöa
ljósmyndasýninga og svo gætu
kvenfélögin veriö meö I dæminu
og selt kaffi og pönnukökur. Aö
virkja þetta ágæta hús þannig
yrði mikill menningarauki og
virkilega gaman. Og ég er aö
vona aö þetta sé aö breytast.”
Mikil samkeppni
— Nú hefuröu nýlokiö námi, —
hvernig eru atvinnumöguleikarn-
ir?
„Þaö er náttúrlega fyrst og
fremst kennsla. Og svo veröur
framtiðin aö skera úr um hve vel
manni gengur aö pota sér áfram.
Samkeppnin er mikil. Þaö eru
ekki nema þrir flautuleikarar I
Sinfóniunni og maður þyrfti aö
fara út að læra meira til aö kom-
ast þangaö. En auövitaö er þaö
draumurinn að spila með hljóm-
sveit. Ég reyndi i Lúörasveit, en
gafst fljótlega upp á þvi. Mér
fannst flautan ekki passa vel þar.
Þaö er afturámóti ágætt aö nota
piccalóflautu I lúörasveit en ég
„EG ER SVO ÓGEÐS-
LEGA MEÍNADARGIARN”
Viðtal: Páll Pálsson Myndir: Friðþjófur ofl.
fremst til ánægju, en alls ekki
tekið sem vinna. Viö vorum svona
þrlr, I þrjú ár og tókum upp eina
litla plötu I útvarpinu sem Pálmi
hjá Tónaútgáfunni á Akureyri
fjármagnaði. Nú, viö þvældumst
um landiö og liföum einsog kóng-
ar, alls staöar tekiö meö kostum
og kynjum. En i lokin gekk ekki
nógu vel og viö hættum i smá-
tlma. Okkur langaði lika aö
breyta um og fara meira útl þaö
að músslsera, þvi þetta haföi
aöallega verið djók hjá okkur.”
Kvöldstundin
„Þá hætti Hreiöar, og i staðinn
komu Berglind og Jobbi. Og nú
var þetta tekið algjörlega sem
vinna, allt þrautskipulagt. Þaö
bjargaöi okkur þarna, aö okkur
var boöiö að taka aö okkur Kvöld-
stundina, sem var skemmtiþáttur
I sjónvarpinu. Sem viö geröum I
tvo vetur. Þaö kraföist þess, aö
viö værum alltaf I góöri æfingu,
og viö æföum alltaf nokkur ný lög
fyrir hvern þátt.
Svo kom aö þvi, aö viö vildum
ráöast i plötugerö. Fórum fyrst til
— spjallað við Gunnar Gunnarsson flautuleikara
hef aldrei leikið á slika flautu. Viö
erum annars nokkrir kennarar,
sem höfum mikinn hug á þvi aö
stofna kammersveit, en það yrði
ekki I atvinnuskyni, heldur aöeins
til skemmtunar.
Aldrei of seint...
— Attu þér einhver áhugamál
fyrir utan tónlistina?
„Ég hef aldrei haft neinn tima
til þéss, en segja má aö námiö
hafi fyrst og siöast veriö áhuga-
mál. Það er meö mig einsog flesta
sem hefja tónlistarnám, aö
maöur ánetjast tónlistargyöjunni
og helgar sig henni. Mig dreymir
um að halda áfram og læra
meira, mér finnst ég enn eiga svo
langt I land meö aö veröa góöur
flautuleikari. Ég er svo ógeöslega
metnaðargjarn. Alltaf veriö þaö
og þaö hefur lika hjálpað mér
mikiö. Ég hef aldrei veriö neitt
sérstaklega skarpur I skóla, en
samviskusamur og þrjóskur og
brýst þetta svona áfram. Þaö
veitir lika ekki af mikilli þrjósku,
þegar menn fara úti tónlistarnám
eins seint og ég geröi, þvi þaö er
margt sem togar I mann. En
einsog ég hef sagt við nemendur
mina, sem margir hverjir eru
komnir yfir fertugt, þaö er aldrei
of seint aö byrja aö læra.”
-og þegar þaö stækkaöi.
viö mig, aö ég gæti ekki náö
Gamla Nóa um kvöldiö. Ég
æföi náttúrlega einsog vitlaus
maöur til aö sanna hæfileikana
og klukkan hálf ellefu bankaöi
ég uppá hjá honum og flaut-
aöi fyrir hann lagið. Ég fikt-
aöi annars litiö viö flautuna,
en fór strax aö læra. Sem var
kannski ekki alveg rétt, þvi ég á
nú erfitt meö að spila á flautuna
eftir eyranu, — aftur ekki á gitar-
inn. Mér þykir þaö galli hjá fólki
sem er I námi, aö þaö getur ekki
spilað án þess aö hafa nótur. En
það er kannski timaleysi sem
veldur þvi, — fólk fær mikil verk-
efni meö sér heim og hefur litil
tök á þvi aö mússisera frá eigin
brjósti.”
— Hvetur þú þá nemendur þina
til aö spila eftir eyranu?
„Já, nemendur hafa komiö og
beöiö mig aö skrifa upp fyrir sig
dægurlög, en éghvet þá til þess aö
reyna frekar aö spila þau eftir
eyranu. Þá ná þeir betri tökum á
hljóöfærinu og þessi nótnamúr
brotnar. Og þaö eru fleiri en ég
sem kvarta yfir þvl aö vera
bundnir viö nóturnar. T.d. menn
Litiö eitt i upphafi...