Helgarpósturinn - 11.01.1980, Blaðsíða 20

20
Föstudagurinn 11. janúar 1980. _Jielgarpósturinn_
Nýlist heima og heiman
Mér var að berast i hendur
sýningarskrá frá sýningu 25 is-
lenskra myndlistarmanna i Fló-
rens. Nánar tiltekið er þessi
sýning i Zona, via San Nicoló
119r, Firenze, Italiu ef vera
kynni að einhverjir sem lesa
þessa grein kæmu til Flórens
fyrir lok janúar. Sýning þessi er
til komin fyrir samvinnu Zona
og Galleriis Suöurgötu 7, sem
reyndar eiga það sameiginlegt
að sækjast ekki eftir hagnaði
(non-profit organization) og
þykir fátitt i listaheimi nútim-
ans. Meöan milliiiðakerfið er
viðast hvar aö kaffæra alit list-
rænt framtak með þvi að gera
listamenn að massaframleið-
endum eigin uppfýndinga,
reyna ungir listamenn að stofna
eigin galleri til höfuös markaðs-
braskinu.
Þótt slik galleri séu ekki auð-
fundin I Vallastrætum heims-
ar framúrstefnulistar eftir Að-
alstein Ingólfsson.
Þess má geta að samvinna
Galleris Suðurgötu og Zona stóð
nær eingöngu straum af fyrir-
tækinu, utan 250.000 króna, sem
bárust frá þvi opinbera. Má þvi
segja að hver listamaður hafi
getað ornað sér við ylinn frá
nokkrum cappuccinobollum
fyrir þennan rausnarlega styrk,
meðan vetrarvindar næða um
Italiu. Eitt er vist að forystu-
menn islenskra menningarmála
veröa ekki sakaðir um að hafa
otað islenskri myndlist að út-
lendingum.
Nú þegar liöur að tveggja ára
afmæli Suðurgötu 7 sem gall-
eris, er vert að þakka aðstand-
endum þess hið mikla framlag i
kynningu á islenskri nútimalist
á erlendum vettvangi.
Einn þeirra 25 sem sýna á íta-
liu, heldur nú sýningu i Suðurg.

Myndlist
eftir Halldór Björn Runólfsson

listarinnar, risa þau i hverju
landinu á fætur öðru, litil en af-
ar virk. Það sem mikilvægast er
i starfseminni, eru þau
sambönd og það upplýsinga-
streymi sem komist hefur á
milli þessara sýningasala. Það
er einmitt slikt samband sem
gerir nú þessum 25 listamönn-
um kleift að sýna verk sin á
Italiu undir sýningarheitinu
„Iceland”.
Af sýningarskránni má ætla
að sýning þessi sé hin athyglis-
verðasta. Skráin er mjög vönd-
uð meö myndum af verkum
hvers myndlistarmanns fyrir
sig og ágripi af þróun islenskr-
7. Er þaö Eggert Pétursson og
sýnir hann seriu af þrykkmynd-
um, geröum siöastliðið sumar.
Eggert nam við Myndlista- og
handiðaskólann en stundar nú
framhaldsnám við Jan van
Eyck akademiuna i Maastricht,
Hollandi. Þrykkmyndir Eggerts
eru gerðar meö pressun jurta
milli tveggja vatnsiitapappirs-
arka. Með þvi að þvinga saman
arkirnar utan um plönturnar,
springur safinn og litar pappir-
inn kringum jurtirnar. Þannig
verða til þrykkimyndir af jurt-
um, sem vökvi þeirra sjálfra
hefur framkallað. Auk þeirra
mynda sem hanga á veggjum,
hefur Eggert bundið inn i bækur
nokkrar seriur af mikilli vand-
virkni.
Sýning Eggerts er mjög lát-
laus og hreinleg. Gæti ýmsum
dottið i hug aö hér væri á ferö-
inni einhverslags fiff. En vegna
þess hve uppsetningin er seriu-
kennd og laus við alla væmni, er
hún miklu frekar i ætt við könn-
un. Innri gerö plantna er ólik
yrta útliti þeirra. Safinn sém
leynist i vefjum þeirra lita þvi
pappirinn kringum þrykkmynd-
ina á ólikan hátt. Aðskiljanleg-
asta litasamspil einkennir þvi
hverja mynd I seríunni út af
fyrir sig.
Heildaíáhrif sýningarinnar
eru ekki ólik næmum kallígrafi-
um (leturgerð) i austurlenskum
stil, japönskum eða kinversk-
um. Eru þaö hin margbreyti-
legu form jurtanna og hið daufa
samspil litanna sem verkaá.á-
horfandann meö taóiskum
hætti. Þannig þarf fólk aö skoða
sýninguna i rólegheitum, svo
intim (nálægt) eðli hennar skili
sér. Annars er hætta á að hún
láti sýningargestinn ósnortinn.
Sýningu Eggerts lýkur sunnu-
daginn 13. janúar.
ICELAND
fc y Su<3t"Sw,‘1 7- ***A**. (wfcort.
Fjalaköttur í erfiðleikum
Starfsemi Fjalakattarins, kvikmyndaklúbbs fram-
haldsskólanna, hefur gengið brösuglega í vetur, og veld-
ur því talsverð fækkun meðlima frá i fyrra.
Að sögn Óskars Þórissonar,
framkvæmdastjóra Kattarins eru
uppi áform um aö ná aftur upp
dampinum núna eftir áramótin,
enda margar góöar myndir á boð-
stólnum.
„Það er erfitt að segja um hvað
olli þvi að félögum fækkaöi
svona”, sagöi óskar. „Ég gæti
helst látið mér detta i hug að dag-
skráin i fyrra hafi verið einum of
þung. Það viröist hafa dregið úr
áhuganum. Við reyndum t.d. að
fara af stað meö það að láta með-
limina sjálfa hafa áhrif á mynda-
valið með fundum og öörum leið-
um, en enginn mætti á þá fundi”.
Nú eru um 800 manns I Kettin-
um, en þurfa aö vera fleiri, ef tak-
ast á að fá áfram myndir af sama
gæðaflokki og verið hefur. 1 ár
hafa japanskar myndir, franskar
gamanmyndir og þýskur ex-
pressionismi verið áberandi á
myndalistanum.
Hægt er að kaupa kort i Fjala-
kettinum sem gildir á allar sýn-
ingar það sem eftir er vetri. Kort
ið kostar fimm þúsund krónur.
öllum er frjálst að gerast félagar
i Fjalakettinum.
— GA
Óskar: Þurfum fleira fólk.
Anna: Bækur fyrir yngstu lesend-
urna.
,,Að skilja
vandamál
jafnaldra
sinna þjáðra”
Bókin „Júlía og Snorri",
eftir önnu K. Brynjúlfs-
dóttur er ein af fáum
frumsömdum barnabók-
um, sem gefnar voru út á
siðastliðnu ári. Bókin segir
frá ungri telpu sem fædd
er í Afríku en flyst hingað
til lands með íslenskri
f jölskyldu.
„Ég skrifaði söguna að mestu
leyti i sumar”, sagði Anna i sam-
tali viö Helgarpóstinn, þegar ég
dvaldist á Kirkjubóli i Hvitársiðu
i húsi Guömundar Böövarsson-
ar.”
„Hugmyndin aö sögunni var úr
smásögu, sem ég skrifaði til upp-
lestrar i barnaþætti, sem ég sá
um i útvarpinu árið 1974. Einn
þátturinn fjallaði sérstaklega um
hungurvandamálið i heiminum
og ba varð smásagan um Júliu til.
Ég studdist við byrjun þeirrar
sögu, er ég skrifaði söguna
um Júliu og Snorra.
Ég held að börn skilji betur
vandamál jafnaldra sinna þjáðra,
ef þau kynnast sögupersónu, sem
hefur upplifað þjáningar, hvort
sem um er að ræða hungur eða
eitthvað annað.
Þær bækur sem ég hef hingaö
til skrifað, eru allar fyrir yngstu
lesendurna. Bókin um Júliu og
Snorra er fyrir þá, og einnig börn
á leikskólaaldri. Fyrir þau börn
hefur vantað islenskar bækur og
verða fóstrur mikið að nota bæk-
ur á erlendum tungumálum.”
„Julia og Snorri” er sjötta bók
höfundar. — GA.
Rokk og reggae-rokk
Little Feat-.Down On The Farm.
Eftir aö formlega hafði verið
tilkynnt að Little Feat væru
hættir, og eftir að aðalmaður
hljómsveitarinnar Lowell
George dó slðastliðið sumar,
hefur nú verið gefin út plata
með siðustu verkum þeirra
félaga. Frá upphafi hefur saga
hljómsveitarinnar verið nokkuð
samfelld sorgarsaga. Með út-
komu fyrstu plötunnar árið 1970
vöktu þeir mikla athylgi gagn-
rýnenda sem kepptust við að
hrósa hljómsveitinni og hafa
gert það nær undantekninga-
laust alla tíð siöan. Viðbrögð al-
mennings voru hins vegar ekki
eins góö, þlöturnar seldust illa
og hljómsveitin virðist aldrei
hafa náð þeim vinsældum sem
hún átti fylliiega skilið.
Meðlimir hljómsveitarinnar
voru auðvitað vonsviknir meö
þær viötökur sem þeir fengu og
alltaf kom upp annað slagið orð-
rómur um aö þeir væru að
hætta. Einhvern veginn héldu
þeir þó alltaf saman, þrátt fyrir
stöðugan mótbyr og hafa nú
samtals gefið út sjö plötur sem
skipa þeim sess sem einni bestu
rokkshljómsveit allra tima.
Eftir dauða Georges komst sá
orðrómur fljótt á kreik að til
stæði að gefa út siðustu hljóðrit-
anir hljómsveitarinnar. Þessum
fréttum var tekið misjafnlega,
þvi margir héldu aö hér væri um
að ræða misheppnaðar upptök-
ur, sem áöur hefði veriö hafnað.
Sú hefur þó ekki oröið raunin.
Á þessari plötu eru niu lög, og
þar af tekur George þátt i flutn-
ingi sjö þeirra. Þau auknu jazz-
rokk (funk) áhrif sem
einkenndu hljómsveitina undir
lokin, er ekki að finna i þessum
lögum, en sú stefnubreyting
mun hafa átt mestan þátt i að
hljómsveitin hætti, vegna inn-
byrðis óánægju. Þessi sjö lög
eru öll mjög góð og má af þeim
m.a. nefna lögin Perfect Im-
perfection og Be One Now, sem
jafnast á við það besta sem
Little Feat hafa áður gert. Tvö
siðustu lög plötunnar viröast
helst hafa verið notuð til upp-
fyllingar og eru i besta falli
ágæt sem slik.
I stuttu máli sagt, er þetta hin
ágætasta plata sem enginn
Little Feat aðdáandi núverandi
eða tilvonandi getur látið fram
hjá sér fara.
The Police:Regatta De Blanc.
Draumur tónlistarmanna um
skjóta frægö og frama hefur
ræst eftirminnilega i Hljóm-
sveitinni The Police. Þeir sem
fyrir aðeins ári siðan voru alveg
óþekktir og áttu varla i sig eða
á, eru nú ein vinsælasta hljóm-
sveit Bretlands. Upphaf vel-
gengni þeirra hófst með útkomu
þeirra fyrstu plötu fyrir u,þ.b.
ári siðan. Ekki var henni strax
tekið vel, en hefur allt árið verið
að klifra upp vinsældarlistana,
svipað og gerðist með aðrar
hljómsveitir nýbylgjunnar s.s.
Dire Straits og Blondie.
Tónlist þeirra mætti helst
kalla hráa rokktónlist með
dálitlum reggae-a'hrifum og á
þessari fyrstu plötu eru nokkur
lög t,d. Roxanne og Can’t Stand
Losing You, sem tvimælalaust
eru með bestu lögum sem
vinsæl uröu á siöásta ári. Gall-
inn við plötuna er hins vegar sá,
að á henni eru lika svo leiöinleg
lög sem hugsast getur.
A nýju plötunni Reggatta De
Blanc hafa þegar tvö lög náð
, hátt á vinsældarlistum, lögin
Message In A Bottle og Walking
On The Moon. Söngvarinn,
bassaleikarinn og aðalmaöur
hljómsveitarinnar Sting, er ekki
lengur einráöur um lagasmið-
ina og er platan i heiid jafnari
og að þvi leyti betri en sú fyrri.
Hljóðfæraleikur er og mikið
betri.
Það versta er bara að á þess-
ari plötu eru engin lög jafngóð
þeim bestu á fyrri plötunni, og
sá neisti sem virtist vera i text-
um hennar er nú algerlega horf-
inn. Vegna þessa tóku
gagnrýnendur plötunni yfirleitt
illa, en hún seldist strax mjög
vel. í vinsældakosningum blaðs-
ins Melody Maker fékk hljóm-
sveitin samtals tólf útnefningar
af lesendum og urðu m.a. i öðru
sæti bæði sem besta hljómsveit
og sem bjartasta von ársins.
Þarna er hljómsveitin i félags-
skap gamalla jaxla, Led
Zeppelin, Yes o.s.frv. sem er
einstakt fyrir hljómsveit á
fyrsta ári frægðarinnar.
Með báðar plöturnar ennþá
inn á topp 30 er óhætt að spá
hljómsveitinni áframhaldandi
vinsældum og eru þeir örugg-
lega betur að þeim komnir en
flestir aðrir sem tróna á toppn-
um.

-Pöpp
eftir Guðmund Rúnar Guðmundsson