Helgarpósturinn - 31.10.1980, Blaðsíða 10

10
BRIDGE
Guðmundur og Esther vift spilaborftift.
„Göfugast allra spila’7
— rætt við hjónin Guðmund Pétursson
og Esther iakobsdóttir
„Það hefur veriö sagt, aö
bridge sé göfugast allra spila og
þaö er tvimælalaust rétt”, sagöi
Guömundur Pétursson, þegar
blaöamaöur Helgarpóstsins
heimsótti hann og konu hans,
Esther Jakobsdóttur.
Þau eru bæöi miklir bridge-
spilarar. Hann hefur um
margra ára skeið spilaö meö
landsliöi karla og hún er i lands-
liði kvenna. Þaö þarf þvi ekki aö
spyrja að þvi hvort bridge eigi
upp á pallborðið á heimilinu.
„Þaö er ekki óalgengt aö
slegiö sé i slag hérna einu sinni
til tvisvar i viku”, sögðu þau.
„Þegar kunningjarnir lita inn
endar kvöldiö venjulega meö
þvi aö sest er við spilaboröið um
stund”.
En auk þess að spila heima,
eru Guðmundur og Esther bæöi
i Bridgeféiagi Reykjavikur og
Bridgefélagi hjóna. Starfið i
þessum félögum er fyrst og
fremst bundiö um veturinn.
enda er þá mikiö um aö vera.
Eitt til tvö kvöld i viku er spilað
og þegar stærri keppnirnar eru
haldnar bætast helgarnar við.
Um 10. hver helgi fer þannig hjá
þeim i spilamennsku og allir
páskar hjá Guðmundi.
„Þaö sem ekki er hvaö sist
aðlaðandi við iþróttina er aö
maður kynnist svo mörgu fólki
og mikiö af þvi er sérstakt ágæt-
isfólk”, sagöi Guömundur.
„Bridge er gott tæki til aö stytta
sér leið viö að kynnast fólki. Þaö
er eins og þetta spil dragi innri
manninn út úr náunganum. Þar
koma allir öfgarnir I ljós, bæöi
það besta og þaö versta”.
Þaö besta virðist vera yfir-
gnæfandi, þvi Guömundur og
Esther hafa eignast marga góða
vini gegnum bridgeinn og spila-
félagarnir gera sér fleira til
ánægju en að spila. Til dæmis
fór Bridgefélag hjóna i helgar-
ferð að Flúöum i fyrravetur.
Þar var fóik á ýmsum aldri og
skemmtu allir sér hiö besta.
En þaö er fleira áhugavert viö
bridge en samskiptin viö annað
fólk.
„Maður er alltaf i glimu og
þarf aö hugsa mikiö”, sagði
Guðmundur. „Bridge er flókn-
asta spiliö, enda hafa veriö
skrifaöar þúsundir bóka um
það. Jafnvel tólffaldur heims-
meistari er enn aö smiöa sér
sagnkerfi. Það er alltaf hægt að
eltast viö regnbogann”.
Esther tók undir þetta og kvaö
alltaf vera hægt aö ná betri
tökum á spilinu og bæta við sig.
Þar nái enginn fullkomnun.
Þau sögðust tala mikiö saman
um spilin eftirá, sérstaklega
þau áhugaverðustu. En þau
spila ekki mjög mikiö á móti
hvort öbru, nema þá i heima-
húsum. I Bridgefélaginu hefur
hvort sinn spilafélaga.
Ástæöan er þó ekki óttinn vib
afleiðingarnir, þó þær geti veriö
slæmar, eins og dæmið um
Bennetthjónin bandarisku
sýnir. Frúin geröi sér litiö fyrir
og skaut manninn sinn i gegnum
baðherbergishuröina eftir eitt
spilakvöldið! En svo dramatisk
viöbrögö viö töpuöu spili eru
undantekning.
„Mönnum hleypur stundum
kapp i kinn i bridge eins og
mörgum öörum iþróttum”,
sagöi Guðmundur. „En þó held
ég aö minna sé um reiöi i
keppnisbridge”.
„Þar eru sérstakir „borö-
siðir”, sagði Esther. „Fólk
verður aö aga sig og láta ekki
bera á vonbrigöum þótt spila-
félaganum veröi á mistök. Þar
af leiðandi er bridge þroskandi
umfram ýmsar aörar iþróttir.
—SJ
Föstudagur 31. október 1980 —Jie/gdrpÓSturifirL-
Umsjón: Sigurveig Jónsdóttir
SÖFNUN
Skeljar, jurtir og barmmerki
— ólikir hlutir, en finnast þó allir hjá
sama safnara: Ólafi Jónssyni
„A meftan vetrarvertiftin
stendur yfir sit ég vift smásjána á
kvöldin i staftinn fyrir sjónvarp-
ift”, sagfti ólafur Jónsson tré-
smiftur i samtali viö Helgarpóst-
inn.
Ólafur er mikill safnari og sið-
ustu árin hefur hann einkum ein-
beitt sér aö skeljasöfnun og
söfnun barmmerkja. Skeljarnar
sinar fær hann flestar innan úr
ýsum. „Þær veiða skeljarnar
fyrir mig”, sagöi hann.
Astæöan fyrir þvi að vetrarver-
tiðin gefur mest er sú, að þá má
koma meö aflann óslægðan aö
landi. Óiafur fær fiskinn aðallega
sendan frá Patreksfiröi, en i
Vikurál eru fjölbreyttar skeljar á
botninum,og lenda sumar þeirra
i maga ýsunnar.
Sandurinn i maga fiskins er
margsiaöur og hiröir Ólafur jafn-
vel smæstu kuðunga. Sumir eru
svo smáir, að engin leið er aö sjá
með berum augum aö þar sé
annaft á feröinni en sandkorn.
Smásjáin leiftir svo annaft i ljós.
Ólafur sýndi mér til dæmis
Ránarögn, sem er minnsti is-
lenski kuöungurinn.
,,Ég hef allraf haft afskaplega
gaman af náttúrufræöi”, sagöi
hann þegar ég spuröi hvernig
þessi söfnun hans heföi komið til.
„Ég hef alltaf grúskaö talsvert i
henni og á gott jurtasafn. Svo var
þaö i einni ferða minna meö Nátt-
úrufræöifélaginu aö einn ferða-
félaganna kom mér af staö með
skeljasöfnun og siöan höfum við
unnið rnikiö saman að þessu. Viö
berum saman bækur okkar og
skiptumst á skeljum”.
Ólafur sagöi, aö skeljabækur
Ingimars Óskarssonar væru nú
orðnar úreltar, þvi svo margar
tegundir heföu nú fundist siðan
þær voru skrifaöar. Oft þarf þvi
aö leita til sérfræðinga hjá Lif-
fræðistofnun Háskólans eöa Haf-
rannsóknarstofnun til aö fá teg-
undir greindar.
Eins kvaö hann skeljasöfnun
erfitt um vik á höfuðborgar-
svæöinu, þar sem hér er ekkert
náttúrugripasafn sem stendur
undir nafni. Menn þyrftu aö fara
noröur á Akureyri eöa austur aö
Selfossi til aö skoöa skeljasöfn.
Skeljarnar geymir Ólafur
vandlega flokkaðar i sérsmið-
uðum kassa og i honum eru nú á
þriðja hundrað tegundir. Nokkrar
þeirra eru af landsniglum, en
nokkrar tegundir þeirra bera
kuðunginn á bakinu.
Ævilöng söfnun
Ólafur á lika mjög merkilegt
safn barmmerkja. Þau eru nú
oröin um 800 talsins.
„Ég byrjaði á frimerkjasöfnun
en fannst hún ekki nógu spenn-
andi”, sagöi hann. „Ef þú átt
næga peninga, getur þú fengiö öll
þau frimerki sem þú vilt. Þess
vegna fór ég út i prjónmerkin.
Það veit enginn hvað til er af is-
lenskum merkjum og maöur
getur verið alla ævina aö safna
þeim'. Auk þess kostar slik söfnun
sáralitiö. Mörg merkjanna hefur
fólk gefiö mér, en önnur fæ ég hjá
viðkomandi félögum eöa i
skiptum viö aöra”.
I safni ólafs eru merki verka-
lýðsfélaga, pólitiskra félaga,
klúbba ýmiss konar og merki,
sem gefin hafa verið út af sér-
stöku tilefni, s.s. vegna 1100 ára
búsetu á Islandi, i tenglsum viö
norrænu sundkeppnirnar og svo
mætti lengi telja. Auk þess safnar
SÖFNUN

GfUMUR GÍSLASON
t. O. >OX 10» - KOVKJAVtK
C.
C-«y i
Heimssýningin 11.5 1946.
Yfirstimplaft. Verömæti 245.000 kr.
Frímerkja-
sýning á
Kjarvals-
stöðum
,,A þessari sýningu tökum vift
upp þá nýbreytni aft viö fáum sér-
frófta menn tii aft gefa fólki upp-
lýsingar uiri verftmæti frimerkja
sinna eða safna”, sagfti Jóhann
Guftmundsson, formaftur sýn-
ingarnefndar Félags frimerkja-
safnara.en sýningin FRIM ’80
verftur opnuft 6. nóvember aft
Kjarvalsstöftum og stendur til 10.
nóvember.
Herkænska og ást
Skák: Guðmundur Arnlaugsson — Spll: Frlðrlk Dunqal
— Söfnun: Magni R. AAagnússon — Bllar: Þorgrlmur
Gestsson
Spii
1 dag skrifar Frlðrlk Dungal um spll
MWSéEzrWM
1 eftirfarandi spili er her-
kænskan sú aö kasta tapspili é
annaö tapspil. Suöur spilai
spaöa og þannig eru spilin:
SD108
H10982
TA97
L742
S73
H753
TKD54
LG1093
SAKG9542
HD
T63
LAD6
Vestur spilar hjarta kóngi.
Þegar drottning sufturs kom
siglandi breytti hann um lit og
spilaöi tigul gosa sem suöur tdl
meö ás. Freistandi er aö taka
laufa svinuna, en þá tapasl
spiliö. Viö töpum einu hjarta,
einum tigli og minnst einu laufi.
Þvi höfum viö önnur ráö og spil-
um á eftirfarandi hátt:
Eftir aö hafa tekiö slag númer
tvö á tigul ás, spilum viö hjarta
tiunni og þegar lágspil kemur
frá austri hendum viö tfgli.
Haldi vestur áfram meö tigul þá
trompum viö. Siöan tökum viö
tvö tromp og gætum þess aö
boröið sé inni. Spilum hjarta ni-
unni og þegar austur lætur lágt
kastar suöur laufa sexinu.
Vestur fær slaginn og spilar
aftur tigli sem suftur trompar.
Nú spilar suöur trompiá drottn-
inguna i boröinu. Lætur hjarta
áttuna sem er oröin fri og i hana
hendir hann laufa drottningunni
og losnar þannig viö mislukkafta
svinu.
En takift vel eftir þrem atrift-
um i þessu spili:
1. Ariftandi er aö suöur kasti
fyrst tigli en ekki laufi. Kasti
hann laufi getur vestur spilaft
austur inn á tigul og þá spilar
hann laufi i gegnum suftur. Svini
hann er spiliö tapaft, en hann
bjargar sér ef hann tekur strax
á ásinn.
2. Eftir aft hafa tekiö á tigul
ásinn má suftur ekki byrja aft
trompa þvi hann þarf þrjár inn-
komur i borðið til þess að geta
notað hjarta áttuna.
3. Þegar suftur hefir kastaö
tigli á hjarta tíuna og trompaö
tigulinn, verftur hann aft trompa
tvisvar og vera inni I borftinu.
Taki suftur ekki út trompin
kemst vestur inn og spiiar
hjarta sem austur myndi þá
trompa og þannig kæmi hjarta
áttan ekki aö notum og spilift
tapaöist.
Þauhöfftu verift gift i mörg ár.
Hún kom heim meft nýjan hatt
en hann tók ekki eftir neinu.
„Þú elskar mig ekki lengur
Jónatan” snökti hún. „Kjaft-
æfti”, sagfti hann „auftvitaft
elska ég þig”. „Nei, þaö gerir
þú ekki og ég er viss um aft þú
manst ekki lengur hvenær af-
mæliö mitt er, aö ég minnist nú
ekki á hvenær brúökaupsdagur-
inn okkar er”. Hann varö aft
játa aft þetta væri farift aft skol-
ast til hjá honum. „En manstu
hvert vift fórum i brúökaups-
ferftinni okkar, var þaö til
Capri, Feneyja eöa máske til
norsku fjaröanna?” Nei þvi
haföi hann gleymt. ,,Ég er lika
viss um aft þú manst ekki einu
sinni hvar vift hittumst”. „Ja,
sú þykir mér góft. Heldurftu
kannske aft ég rnuni þaft ekki?
Þaö var i bridge-klúbbnum og
þú opnaftir i þriöju hendi á
spaöa ásinn þriftja, kóng fjórfta i
hjarta — ég skil ekki hvemig þú
leyfir þér aft brigsla mér um
minnisleysi!”.
SENDIBÍLASTÖÐIN H.F. • BORGARTÚNI21
S6
HAKG64
TG1082
LK85