Helgarpósturinn - 12.12.1980, Blaðsíða 7

31
—helgarpásturinrL. Föstudag
ur 12. desember 1980.
HANNYRÐIR
„Kaupi aðeins 5 af 20-30 gjöfum”
segir Hallfríður Tryggvadóttir sem
framleiðir jólagjafir í stórum stíl
„Ég hef alltaf búiö jólagjaf-
irnar meira eöa minna til sjálf og
ef timi hefur veriö til hef ég gert
þær ailar,” sagöi Hallfriöur
Try ggvadóttir handavinnu-
kennari i samtali viö Helgar-
póstinn.
Þegar viötal okkar fór fram,
var hún aö leggja siöustu hönd á
jólagjafirnar, sem hún ætlaði aö
senda til ættingja sinna eriendis.
Þar sem þessir hiutir fara úr
landi, er engum leyndarmálum
uppljóstraö þótt sagt sé frá þeim.
Ein skemmtilegasta gjöfin og
sú sem kannski tók lengstan tima
að búa til, er nálapúöi, sem er
eftirliking af bil. Hallfriöur
sagðist hafa séö þennan bil i
blaði, en þar heföi hann verið
leikfangabill. Með örlitlum
breytingum er hann orðinn
dýrindis nálapúði, eða jafnvel
litill saumakassi. Billinn er
saumaður úr bómullarefni og
soppaður með dralonvatti.
Gluggarnir eru úr dekkra efni og
„grillið” er úr röndóttu efni.
Hurðirnar eru vasar fyrir
öryggisnælur, tvinnakefli o.fl.
Framljósin eru glærar tölur og
hjólin eru stórar grænar tölur.
„Ég safna gömlum tölum,”
sagði Hallfriður. „Hvar sem ég sé
gamlar tölur i verslunum kaupi
ég þær og tölum er aldrei fleygt
hér. Nú á ég fullan kassa af
tölum, sem oft kemur sér vel
þegar veriö er að búa eitthvað til.
Eins safna ég blúndum og alls
konar efnum, bútum og tuskum.
Það er þægilegt að þurfa ekki að
hlaupa út i búð eftir þessu jafn-
óðum.”
Meðal gjafanna er annar nála-
púði. Hann er litil bastkarfa, sem
fyllt er með kúlum gerðum úr
bútum og dralonvatti og kringum
kúlurnar er fingerð blúnda. Til-
sýndar litur púðinn út eins og
ávaxtakarfa. Þarna eru lika tvö
barnavesti saumuð úr tveim teg-
undum bómullarefna, sem eru
fléttuð saman eins og gert er við
gerð jólapoka. Ein gjöfin er
pottaleppar, gerðir úr bútum,
enn önnur handgert leðurveski og
loks er þarna belti gert úr stein-
bitsroði og getur hver sem er
verið fullsæmdur af aö skreyta
sig með þvi.
Hallfríður kvaöst aðeins ætla að
kaupa 5 af þeim 20—30 jólagjöfum
sem hún gefur i ár.
„Ég er ekki aö hugsa um
peningasparnaöinn, þótt yfirleitt
kosti þessar gjafir minna i
peningaútgjöldum,” sagði hún.
„Mér finnst bara krakkarnir eiga
alla hluti til og ég veit aidrei hvað
ég á að kaupa handa þeim. Það er
minni vandi aö láta sér detta i hug
eitthvað til að búa til.”
Hallfriður kennir i handa-
vinnudeild Kennaraháskólans,
svo timinn er ekki allt of mikill til
handavinnu heima. Enda segist
hún hafa þetta eins og margir
aðrir að leggja nótt við dag
siðustu dagana fyrir jól. Þó
byrjar hún á jólagjöfunum þegar
i október. Þetta verður ekki hrist
fram úr erminni.
Lengi vel gaf hún mest jóladót
af ýmsu tagi og um tima bjó hún
jafnvel til jólakerlingar, sem
seldar voru i íslenskum heimilis-
iðnaði. Þá var þetta eiginlega
orðin fjöldaframleiðsla. Nú
sagðist hún þó vera orðin leið á að
búa kerlingarnar til fyrir sölu og
ættingjarnir eru orðnir vel brigir
Hlutirnir á boröinu eru jólagjafir, sem Hallfriöur ætlar aö senda til út-
landa. Allt eru þetta „módelhlutir”, sem ekki ætti aö draga úr ánægju
viðtakendanna.
af alls konar jóladóti. Þvi verður ogþað virðist enginn hörgull vera
hún að láta sér detta annað i hug á hugmyndunum á þeim bæ.
LEIRKERASMÍDI
Skapa listmuni án þess að sjá þá
„Við erum með þrjú námskeið i
gangi eins og er, en nú erum við
með i gangi könnun meöal blindra
á þvi hvað þeir vilji helst læra og
ætlum að reyna. að hefja ný nám-
skeið eftir áramót i samræmi viö
þær óskir,” sagði Sverrir Karls-
son formaöur Tómstunda^
nefndar Blindrafélgsins i samtali
viö Ilelgarpóstinn.
Þegar við litum inn í hús
Blindrafélagsins viö Hamrahlið
var hópur fólks önnum kafinn viö
leirkerasmið og var auðséð aö
þar ríkti mikil starfsgleöi. Sverrir
sagöi aö þetta væri þriöja áriö
sem blindum gæfist tækifæri til aö
læra þessa iðju. Námskeiöin eru
haldin i samvinnu viö Náms-
flokka Reykjavikur, sem leggja
til kennarann, Herborgu Auöuns-
dóttur.
„Herborg getur gert galdra
með þumalputta,” sagöi Sverrir
og kvað fólk mjög ánægt með
þessa kennslu. Núna eru um 20
manns á námskeiöinu i þrem
hópum og hefur hver hópur tima
einu sinni i viku i þrjá tima i senn.
Auk þess sagði Herborg að farnar
væru bæjarferðir ööru hvoru til
að skoða leirmuni.
„Verslunareigendur eru
skiljanlega hræddir um að við
brjótum hlutina,” sagði einn
nemendanna, Rósa Guðmunds-
dóttir, varaformaður Blindra-
félagsins. „Þess vegna kunnum
við varla við að fá að skoða þá.
Það kemur auðvitað fyrir að
okkurerboðiðaðhandfjatla hluti,
en þegar viö erum i hóp er þetta
þó auðveldara.”
1 leirvinnsluherbergjunum gaf
aö lita fjölbreytilegt úrval leir-
„Bókin skilur eftir meira af fróöleik en margar
endurminningabaekur annarra stjórnmálaleidtoga
sem út hafa komið á undanförnum árum... Vinnu-
brögð Jóns Guðnasonar við gerð bókarinnar eru
mjög til fyrirmyndar.... Það er þvi ábyggilega
gleði- og ánaegjuefni fyrir áhugamenn um sagn-
fræði og stjórnmál að fá i hendur þessa bók, enda
hefur Einar viða komið við i þjóðfrelsis- og verka-
lýðsbarátfu undanfarna áratugi." — Dagblaðið,
Alti Rúnar Halldórsson.
Einar Olgeirsson er einn mikilhæfasti og
harðskeyttasti stjórnmálaforingi siðustu áratuga. I
þessari bók, sem unnin er i samstarfi við Jón
Guðnason dósenf, lítur hann um öxl og fjallar um
,,f relsisbaráttuna nýju" sem þjóðin háði i dögun
fullveldisins gegn ásælni voldugustu heimsvelda
þessarar aldar. Saman við hina pólitísku sögu er
fléttaö bæði persónulegum endurminningum og
upplýsingum sem siðar hafa birst, meðal annars i
bandarisku og bresku leyniskjölunum sem nýlega
voru gerð opinber.
Þessi bók gefur innsýn i það sem gerst hef ur bak
við tjöldin i tengslum við örlagarikustu atburði
þessarar aldar. Dregnar eru upp persónulegar
svipmyndir af ýmsum stjórnmálaleiðtogum, sem
þar koma við sögu,og mun ýmislegt af því vaf alaust
koma á óvart.
Mál og menning l|S|l
muna, skálar, diska, vasa og
jafnvel styttur, á ýmsum stigum
framleiðslunnar. Blindrafélagið á
brennsluofn og ágæta rennibekki,
svo aöstaðan er nokkuð góö.
Nemendurnir voru sammála
um aö leirkerasmiö væri mjög
góð þjálfun fyrir blinda. I henni
reyndi mikið á samhæfingu hand-
anna og tilfinningin fyrir formi
ykist.
„Takmarkið er að eitthvað af
þessu fólki geti haft leirkerasmið
aö aðalstarfi, þótt við verðum
áfram með hobbýnámskeið á
kvöldin,” sagði Sverrir.
„Þó ekki nema einn til þrir
hefðu tækifæri til aö vinna við
þetta á daginn, væri það geysi-
legur munur. En til þess þyrftu
viðkomandi aö fara á „alvarleg”
námskeiö til að læra aö vinna
hluti i fjöldaframleiðslu.”
Sverrir hefur sjálfur verið á
þessum námskeiðum i leirkera-
smiði og kvaö hann þetta hafa
verið „hundleiðinlegt” fyrst,
þegar mistök voru algeng og allt
lagðist út af. En nú eru öll potta-
blóm komin i handgerðar leir-
krúsir heima hjá honum.
Sverrir varð blindur fyrir um
fjórum árum og eins og er sér
kona hans um vinnuna utan heim-
ilis, en hann annast heimilið á
meðan.
„Ég get vel unniö algengustu
heimilisstörf, enda var ég vanur
þeim áður en ég varð blindur,”
sagði hann. „Ég ryksuga, þurrka
af, þvæ bilinn og elda allan venju-
legan mat. Eins hef ég náð
ágætum tökum á að pressa buxur,
að minnsta kosti sagði mágur
minn að hann hefði aldrei fengið
Arnþór Helgason, Sverrir Karisson, Bjarnheiöur Danielsdóttir og
Élisabet Þórðardóttir móta leirinn.
Einar Olgeirsson og
Jón Guðnason
íslan.d í skugga
heimsvaldastefnunnar
Jo/ag/ofm hans er gjafasett
frá O/dSpice.
Einnig fáan/egt í gjafapakkningu.
HEILDVERZLUN
PÉTURS PÉTURSSONAR - SÍMI21020
eins vel pressaðar buxur og hjá
mér.”
Sverrir sagði að félagsstarfið i
Blindrafélaginu hefði hjálpað sér
mjög mikið og raunar hefði hann
meira að gera núna en meðan
hann hafði sjónina. Það er lika
mikið starf unniö i félaginu og
Tómstundanefnd sér um fleira en
leirkeranámskeiðin. Hún hefur
lika efnt til kennslu i gömlu döns-
unum og fengið til þess kennara
frá Þjóðdansafélaginu. Eins
hefur nefndin sundkennslu og
sundæfingar og i fyrra tóku
blindir i fyrsta skipti þátt i sund-
keppni fatlaðra. I fyrra fékk
Blindrafélagið lika tvö tveggja
manna hjól aö gjöf frá Linds-
klúbbunum og voru þau mikið
notuð i sumar. Sverrir kvað hjólin
gefa mikla möguleika. Meira að
segja heföi frést af japönskum
manni, sem þótt blindur væri
hjólaði i kringum hnöttinn með
konu sinni. Það gefur svolitla
hugmynd um það hvað hægt er að
gera.