Helgarpósturinn - 29.08.1985, Blaðsíða 13

smiður í dónalegu HP-viðtali
Á HEILANUM
i bara við um skrokk hans og skegg, heldur
komu meðal annars fram á hijómskífu
því kynferðislegasta sem komið hefur á plast
yrirmargra smekk.
Það er vís og velþekkt staðreynd meðal þeirra
sem vilja flokka sig í efri deild andans að alþýða
manna hafi ekki. .. jú, hafi einmitt hundsvit á
textagerð. Og aðeins einn hópur manna hefur
svo minna vit á textagerð en þessi alþýða
manna. Það eru textahöfundarnir sjálfir. Vitan-
lega stimpla ég mig þar sem undantekningu.
Og svo ég haldi áfram í fullyrðingastílnum, þá
eru aðeins til tvær tegundir textahöfunda: Þeir
sem yrkja lélega texta af því að fjöldinn er svo
heimskur. Og þeir sem yrkja lélega texta af því
að þeir sjálfir eru svo heimskir..
— Og enn ert þú undantekningin?
„Einmitt, enda léti ég ekki þetta sem ég var að
segja áðan út úr mér ef ég væri ekki ennþá und-
antekningin. Ég er ekki gefinn fyrir það að mata
fólk á stöðluðum frösum, fræða það um göfgi,
ágæti og sakleysi platónskrar ástar; þessa hug-
lægu ást.“
Efnistökin aðalatriði,
ekki yrkisefnið
— Hvað viltu þá kalla þessa textagerd þína?
„Ef ég er nauðbeygður til að draga hana í dilk,
þá vil ég einfaldlega kalla hana góða. Að vísu,
eftir þessari plötu minni að dæma virðist ég vera
með kynlíf á heilanum. En svo er þó ekki, því
miður. Ég er að leika mér að orðum. Ég fer oft
í orðaleiki við sjálfan mig. Orð eru mér kveikja
hugsana, ekki öfugt. Og klámið já: Sjáðu, það
skiptir í rauninni engu máli um hvað maður yrk-
ir heldur hvernig maður yrkir. Það er regin-
klímax málsins. Það sem skiptir máli eru efnis-
tökin, ekki yrkisefnið. Það er hægt að fá stór-
góða hugmynd og klúðra henni með fáfræði og
klunnaskap, og það er hægt að gera snilldarverk
úr jafn ömurlegum efniviði og Islandi, ræsisrott-
um og hrútspungum. Og hvað frumleika við
kemur, þá birtist hann ekki í efnisvali, heldur
efnistökum.
Annars má geta þess í framhjáhaldi að ég gaf
út þessa plötu í þeirri einlægu von að hún yrði
bönnuð. Ég hef nefnilega ekki efni á auglýsing-
um. “
— En hvað? Voru textar plötunnar ekki teknir
jafn dónalega og til var œtlast? Allt til einskis
ort!
„Nei, nei, eins og ég segi: Ég er ánægður með
viðtökurnar. Ég er mjög jákvæður í garð þeirrar
neikvæðni sem fólk hefur sýnt henni. Það vant-
ar aðeins eitt á: Siðgæðiseftirlit ríkisins hefur
ekki heyrt hana. En það fólk sem hefur heyrt
hana á annað borð, hefur líka fyllst mikilli ör-
væntingu um framtíð íslensku þjóðarinnar í
kynferðismálum. En hvað? Er það mér að
kenna? Nei, ég er aldrei neitt klúr í þessum text-
un. Þetta eru bara orðaleikir. Og það er sjálft
fólkið sem getur dónalega í eyðurnar."
— Hefur amma þín gert það?
„Vitaskuld, pabbi er afleiðing þess athæfis.. .“
— Ég átti nú við hvort hún hefði fyllt dónalega
í eyður texta þinna eins og þú segir annað fólk
hafa gert?
„Nei, hún kemur aðeins auga á klámið innan
gæsalappa og ætti það að vera nægur vitnis-
burður um innræti hennar. En æ bara, ég veit
ekki hvað þetta á að þýða. Ef ég til dæmis segist
ætla upp í sveit og fá mér fjárdrátt, þá get ég lítið
gert að því þó rosknar, himinprúðar og blæ-
vængja frúr hrynji niður úr hjartaslögum."
Allt kvikt læst inni
þegar ég birtist
— En hreinlega Sverrir. Ertu ekki með kynlífið
á heilanum? Svaraðu nú heiðarlega!
„Jú, auðvitað. Þú áttir bara ekki að spyrja að
þessu.“
— Hvernig finnst þér að vera svona?
„Þetta er ákaflega þægileg tilfinning. Og fær
fullnægingu í framkvæmd. Annars finnst mér
furðulegt hvað mönnum er tíðrætt um pervisma
texta minna. Sá málari er ekki til sem ekki hefur
dregið upp myndir af berum kvenmannskropp-
um í hinum skrautlegustu stellingum. Og hvað
segja menn við því? Jú, harla gott eins og Guð
forðum. En þegar menn gerast svo djarfir að ýja
að þessum hlutum, þ.e.a.s. kvenmannskroppum
í skrifuðum texta, þá fyllast menn heilagri
bræði. Og hrópa klárn."
— Ergó?
„Mönnum leyfist að festa kynlíf á léreft, iðka
það, tala um það hljóðlega, en ekki syngja um
það. Þetta er allt og sumt.“
— Hvað finnst þér fólki finnast um þig eftir út-
komu þessarar plötu og þá einkanlega text-
anna?
„Það hefur valdið mér miklum sárindum að
engin vesturbæjarhúsmóðir hafi slegið mig með
handveski sínu á förnum vegi. Og að ekkert
þingmannsefni á við Árna Johnsen hafi sparkað
í hreðjar mér á öldurhúsi. Ég verð bara að taka
því.
En kannski ertu í rauninni að spyrja mig að
öðrum hlut; pískrinu. Ég veit það ekki, en ég hef
samt orðið var við það á kunningjaheimilum að
kettir og raunar ailt annað kvikt hafi verið læst
inni í herbergjum á meðan á nærveru minni hef-
ur staðið. Og kvenbúpeningurinn tafarlaust rek-
inn fram í uppvaskið. Ég er ekki að ljúga. Þetta
er hreina satt.“
Fjörgamlir frakkaklæddir
Miklatúnsmeiníakar
— Ertu að segja mér að vinir þínir séu farnir
að líta á þig sem sex-meiníak?
„Já, ég er farinn að renna í það grun. En þessir
kunningjar mínir hafa svo líka uppgötvað ný-
lega áráttu mína til afþurrkunar búsáhalda. Sem
sé, ég á eftir inn í eldhús! Veistu; ég lit á allan
kvenpening sem fyrirtaks reiðufé..
— Nei, hœttu nú alveg!
„Nei.“
— Þú œtlar hvergi að gefa eftir í því tvírœða?
„Mér finnst engin ástæða til þess. Ég er
svona."
— En þetta eldist nú af þér, heldurðu það
ekki?
„Það er vísindalega sannað að það gerist.
Karlmenn missa meirihluta náttúrunnar um fer-
tugt. Þó eru til undantekningar á því sviði sem
jaðra hreinlega við meirihlutann. Þ.e.a.s. þessir
fjörgömlu frakkaklæddu Miklatúnsmeiníakar.
Kannski næsta viðtal verði tekið við mig á svo-
leiðis stað.“
— En hvað œtlar pervertinn að gera þangað
til?
„Fyrir það fyrsta hef ég í hyggju að senda frá
mér þrjátíu og fimm laga döbbelalbúm fyrir
næstu jól. .
— Oghvorum megin beltisstaðar verða textar
þess?
„Svei mér þá, ég er eins og lúsin. Ég held ég
færi mig frá skapahárunum upp í handarkrika.
Þetta verður sem sagt miklu meira kitlandi plata
en kynferðisleg."
• — Er dóninn þá loks að dala?
„Ekki frekar en húmor táknar afsal allrar al-
vöru, eins og Tómas orðaði það, þá táknar þessi
upplyfting mín (upp í handarkrika) hvorki kyn-
hvatar- né ferskleikaslit."
— Ja, hérna!
„Ég meina; auðvitað verð ég alltaf eðlilega
óeðlilegur, eðli mínu samkvæmt."
— Ánœgður?
„.. .með það og lífið almennt meinarðu? Ja, ef
ég á að svara þessu verð ég að ganga í gamlan
þankagang minn, svolítið hátíðlegan að vísu en
engu að síður góðan, finnst mér:
Óljós draumur djúpt í hvers manns geði
drífur áfram lífið fœrt í hlekki.
Vonin eftir varanlegri gleði
er varanleg, en það er gleðin ekki.
Óvœnt kœti getur fangað margan
mann sem bœði er vonsvikinn og gramur.
Hamingjan er fólgin í að gleyma
hvað maður er óhamingjusamur."