Haukur - 01.03.1914, Side 12

H AUKUR.
sem hjer er sýnd,
er af einu sýningar-
dýrinu, stórum og
fallegum ferhyrnd-
um hrúti. Sauðfjár-
rækt er mikil í Nor-
egi, en eins og sjest
á myndinni, lítur
norska sauðfjeð tölu-
vert öðruvísi út held-
ur en íslenzkt fje.—
Sjávarútvegsdeild
sýningarinnar er á
öðrum stað, niðri
við sjóinn. Fjórða
myndin sýnir skála
þeirrar deildar. Þar
er sýnt allt það, er
lýtur að ýmsum
aðalatvinnuvegum
Norðmanna: fisk-
veiðum, siglingum,
vöruflutningum o. s. frv. Þegar þangað er komið verður
fyrst fyrir mönnum stór og mikill viti. Þá kemur sjerstakur
skáli, þar sem sýnd eru alls konar björgunartæki, tilheyrandi
norsku björgunarfjelögunum, og er þar margt merkilegt að
sjá. Fram undan þeim skála liggur fjöldi björgunarbáta á
floti. í aðal-sýningarskálanum eru alls konar vjelar í skip og
báta, ails konar veiðarfæri frá öllum
verstöðum landsins o. fl. o. fl. Þar sýna
og skipaútgerðarmenn smíðuð sýnis-
horn (,,model“) af ýmsum helztu skip-
um sínum; þar á meðal er »Kristiania-
fjord«, skip Ameríkufjelagsins, „Stor-
stad", sem rak sig á »Empress ot Ire-
land«, og nú er nafnfrægt orðið, skip
Mexíkólínunnar og flöldi af strandferða-
skipum norskum. A einum veggnum
eru myndir, sem sýna framfarir þær,
sem orðið hafa í skipastól Norðmanna,
allt frá fyrstu seglskipunum og upp í
nýtízkugufuskip vorra daga. Þegar á
allt er litið, er þetta einhver merkasti
deild sýningarinnar. — Aðsókn að
sýningunni hefir verið afarmikil. Fyrsta
daginn höfðu t. d. verið um no.ooo
manna á sýningarsvæðinu.
Frá sýningunni i Kristianiu: Sjávarútvegsdeildin.
Dimgæzlan i Ameriku. Flesta
rekur sjálfsagt minni til lögregluhneyksl-
isins mikla, er setti New-York á annan
endann fyrir nokkrum árum. Eigandi
eins hinna alræmdu spilavíta í New-
York, Rosenthal að nafni, hafði kært
það fyrir ríkislögmanninum, að hann
og aðrir spilahússeigendur yrðu fyrir
þungum búsifjum af lögreglunni í New-
York. Yrðu þeir að greiða lögreglu-
mönnunum stórfje, til þess að þeir
hlífðu spilahúsunum, en þeir yrðu æ
heimtufrekari, og tækju nú meiri hluta spilahússteknanna í
sinn vasa. Fáum dögum eftir að Rosenthal kom þessu upp
— sem allir vissu reyndar að var satt — var Rosenthal myrt-
ur; höfðu fjórir grímuklæddir menn skotið á hann tíu skamm-
byssuskotum, og ekið svo burt í bifreið. Enginn var í vafa
um það, að það væri sjálf lögreglan í New-York, sem stæði
bak við morðingjana, og hefði hún hefnt sín á þennan hátt.
Og menn bentu meira að segja á tiltekinn lögreglumann,
Becker lögregluforingja, sem þann, er staðið hefði fyrir morð-
inu. Flann var settur í varðhald, og varð hann að segja til
þess hverjir morðingjarnir væru, og voru þeir síðan hand-
samaðir líka. Þeir voru allir fimm dæmdir til dauða, og átti
að taka þá af með rafmagni. íslenzku frjettablöðin fluttu
þá fregn í hittiðfyrra, að búið væri að taka þá af lífi, en það
var missögn. — Nú
kemur sú fregn
Ameríku, að Becker
sje látinn laus. A
málinu gegn honum
hafði fundizt e'n'
hver formgalli, og
varð því að vísa
málinu til annars
dómstóls. Svo segja
embættisskýrslurn-
ar. En auðvitað er
ástæðan í raun og
veru allt önnur.
Becker hafði tekizt
að græða stórfje ^
mútuþágum slnum,
og hefir hann notað
nokkurn hluta þess
til þess að múta
dómurunum. Auk
þess er öll dómara-
stjettin og öll lögreglan I ríkinu New-York svo langt komin
I spillingunni, að hvorki dómarar nje lögreglumenn hafa get'
að hugsað til þess, að maður úr þeirra eigin flokki yrði Iát-
inn setjast á rafmagnsstólinn. Hrafnarnir kroppa ekki augun
hver úr öðrum. Þess vegna var nauðsynlegt að finna form-
gallann — og dómi Beckers var áfrýjað, og þar með frestað
um óákveðinn tíma. En það þýðir *
raun og veru ekki annað en það, að
mál hans verður aldrei tekíð fyrir fram-
ar, og Becker er frjáls maður. Hann
ferðast nú fram og aftur um Amerfk11
og heldur fyrirlestra, og hann fullyrð'r
að hann eigi aftur að setjast inn I em-
bætti sitt sem lögregluforingi. Og þa®
er mjög sennilegt að svo verði gert'
Og Ameríkumenn hafa fengið nýja
sönnun fyrir því að lögreglan er ekk'
tamb að leika við — og að margt er
þar í meira lagi rotið. Um morðingj'
ana fjóra er fullyrt, að þeim muni eim
hvern góðan veðurdag verða hleypt ^
um bakdyrnar. Annrs gæti það sem
sje orðið torvelt fyrir lögregluna, að fá
sjer vikadrengi, næst þegar hún þarf a
þeim að halda. Á myndinni er Rosen-
thal efstur, Becker til vinstri handar og
Rose, einn morðingjanna, til hægrl
handar.
Lögregluhneykslið i New-York: Rosenthal,
Becker og Rose.
SRríííur.
Frúin (við vinnukonuna); »Jeg et
hrædd um að hann ætli að fara a°
rigna ofan I þvottinn hjá okkur. Farðn
inn í stofu, Stína, og gættu að því hvort
loftvogin hefir ekki fallið«.
Stina (fer og kemur aftur): »Frúm
getur verið alveg óhrædd. Loftvogm
hangir enn þá á sama naglanum«.
Maður einn kom á járnbrautarstöðina, einmitt þegar les1'
in var að þjóta af stað, og segir gramur í geði: »Svona, °n
fer lestin til fjandans, og jeg ætlaði einmitt að fara með henn^'
•
í sjóorustu einni tók dáti mann, sem misst hafði fótinn,
og bar hann á öxlinni ofan I sjúkraskýlið. Kúlurnar þutl^
fram hjá honum, og á þilfarinu kom kúla I hálsinn á mann'
inum og tók af honum höfuðið. Dátinn varð þess ekki vah
og hjelt áfram til læknisins. „Hvað ert þú að gera hinga
með lík? Maðurinn er höfuðiaus", segir læknirinn. — »Hva
segið þjer?« spurði dátinn forviðu; „er hann höfuðlaus? Hvaða
bölvaður Iygalaupur getur maðurinn verið — mjer sagði han
að hann hefði bara misst annan fótinn".
Ritstjóri: STEFÁN RUNÓLFSSON, Regkjavík.
Prentsmijðan Gutenberg. — 1914.
— 95 —
— 96 —