Íslenzk sagnablöð - 21.04.1822, Síða 11

21
1822-23
22
pannig vard pefsi ftiórnarforminu hættu-
lega uppreift brádlega nidurþöggud, pótt
nockur grunur lékí á ad fumir pefa vina
ei væru pví ad öllu leiti hollir, heldur
hefdu heimuglega áfett fér: ad reyna til ad
fá nockra breytíngu á því, giörda konúng-
inum í vil, — enn ad rádgiafar hans medal
adalsmanna og klerka i hirdinni vildu: ad
hann nædi finni einvaldsmakt óíkérdtri, og
ad upphlaupid f efsvegna brytiz út í ótíma.
Tád grunfemd vard ordfök til affetníngar
nockurra ftidrnarherra og hershöfdíngians
Móríllo, er jafnvel voru nockru feinna
fakfóktirog í vardhald íettir, enn J><5 aptur
látnirlaufir, femfýknir faka, feinaft áárinu.
Nockrum höfdíngium var einnig burtvífad
frá Madrít, einkum peim flugríka Hertuga
aflnfantado og Margreifanum af Amar-
illas. Margir hafa famjafnad pefsum
vidburdi vidadra líka ípeirrimiklu fröníku
ftiórnarbyltíngu, einkum inntöku Thu-
illerí - flotfins í París pann toda Augufti
1792, — mun og nú mega fegia ad Spáns
konúngur (J>ótt heita egi ad hann ennjtá
haldi tign og völdum) varla hafi frelfi fitt—-
enn annars er pad víft ad peir Spánarmenn,
er figurinn fengu, fýndu miklu ftilltara og
mannlegara gédslag í athatfi fínu, enn Frack-
ar fyri fitt leiti á hinni peirra óróiöld.
Um fömu mundir og fyrr var téd, brautft
upprciftar forínginn Qvefada (franíkur
ad uppruna) inn í Navarra, og i pefsum
fama Júlii manudi hUut trúar herinn aerinn
B 2
framgáng í J>eim premur ádur nefndu
undæmum. pann 7da October kom
Cortes-rádid faman ad nýuj Konúngur
fiálfur hállt J>ar rædu, og qyadft nú vera
ftiórnarforminu trúr af öllu hjarta. Borg-
araftrídid geifadi famt í ríkipu. Sá nafn-
kéndi hersforíngi Mína rédiz nú á upp-
hlaupsmennina med miklum hersfiölda, og
J>ad luckadiz honum einnig ad reka J>eirra
foríngia, hvörn eptir annann, út úr landinu
til Fránkaríkis. Urgel og adrir kaftalar,.
fem í J>eirra hendur höfdufallid, voru aptur
teknir af ftidrnarvinum, og hid fvokallada
nýa landftiórnarrád komft naumlega undan
megnum offóknum. Trappiftinn og hans
fálagar biugguz J>á fyrir, eins og ádur er
fagt í Fránkaríki, hvadan J>eir brádum
væntu ad géta aptur brotiz inn á Spán, med
miklu meiri ftyrk enn fyrr. Sagt var og
adfraníkir Stórhöfdíngiar veittu J>eimmik!a
peníngahiálp, auk peirrar fem J>eir fengu
af fiálfri ríkisftiórninni, og J>iddinni ad
hennar bodi. Ad J>efsum óaldarflockum
tvíftrudum, rifu nýir upp á Spáni í Decetn-
bermánudi. Helftu foríngiar J>eirra voru
Rúfsinn Ullmann og Frankismadurinn
Befsiéres, peir höfdu ei minnái fyri
ftafni enn ad yfirfalla haftarlega höfudftad-
inn, ná fiálfum konúnginum, enn kollvarpa
ftiórnarrádunum. Hershöfdíoginn Odali
var fendur móti J>eim, enn hlaut ófigur í
bardaganum. Hann var ad; J>ví finni af-
fettur, enn Greifinn af Abisbal (fyrrum