Tíminn - 10.06.1964, Blaðsíða 3

SPEGLITIMANS
Stúlkan hér á MYNDINNI
var í heimsfréttunum fyr-
ir stuttu. Hún er dönsk og
heitir Kirsten Pedersen, 22
hafi trúaS sögu hennar, því að
ef þeir hefðu vita'ð sannleik-
ann, þá hefði hún getað feng-
ið langa fangelsisvist.
Hin fagra og góða leikkona,
Shirley MacLaine, er eins kon-
ar „glöð ekkja“ í nýjustu kvik-
mynd sinni. Hún giftist nefni-
lega mörgum glæsilegustu karl
mönnunum í Hollywood — Ro-
bert Mitchum, Poul Newman,
Dean Martin, Gene Kelly og
Dick Van Dyke — en leggur
þá síðan í gröfina hvern af
öðrum! Þeir eru henni nefni-
lega til hinna mestu leiðinda.
Allt annað er að segja um
peningana þeirra, og fyrir þá
skemmtir hin skemmtanasjúka
ekkja sér dásamlcga. Hennar
mikla áhugamál eru föt, og í
kvikmyndinni klæðist Shirley
70 mismunandi búningum, sem
jafnvel á Hollywood-vísu verð-
ur að teljast mikið. Og hverj-
um búning fylgir sérstök hár-
greiðsla! Kvikmyndin, sem er
rómantískur grínleikur, heitir
„What a way to go“ og kostar
20th Century Pox 35 milljónir
króna.
A MYNDINNI sjáum við
Shirley rétt fyrir upptöku.
ára gömul. Hún var í Austur-
Berlín fyrir nokkru og gerðist
þá svo fífldjörf að lána austur-
þýzkri stúlku vegabréf sitt, en
stúlkan ætlaði síðan að flýja
til Vestur-Berlínar.
Kirsten sagði síðan austur-
þýzku lögreglunni, að hún
hefði týnt vegabréfi sínu. Lög-
reglan hélt henni í yfirheyrsl-
um í fjóra daga, en sleppti
henni síðan. Er talið að þeir
Ekki er enií þá vitað, hvort
austur-þýzku stúlkunni tókst
að flýja, en í Vestur-Þýzka-
landi er talið, að hún hafi ein-
ungis einn möguleika af 10.000
um að sleppa vel frá slíkri til-
raun, því að austur-þýzka
Vopo-lögreglan rannsaki öll
vegabréf mjög nákvæmlega.
Á MYNDINNI er Kirsten
ásamt móður sinni.

Það er alls ekki að ástægu-
lausu, að ríkasti maður heims-
ins, Paul Getty, er dálítið hik-
andi við að leyfa sjónvarpsfé-
lögum um allan heim að sýna
kvikmyuidina um hann: „Ein-
mana milljónamæringur".
— „Ég veit alltaf hvenær,
og hvar, kvikmyndin hefur
verið sýnd“ — sagði hann ný-
lega. — „Því að betlibréfin
streyma inin í langtum stærri
mæli, en mig hafði dreymt um.
Eftir eina einustu sjónvarps-
sýningu í Bandaríkjunum, fékk
ég 20.000 slík bréf! Mörg bréf
komu einnig firá Ítalíu, en það
lítur út fyrir, að fólk hafi það
betra í Ástralíu og Nýja Sjá-
lawdi,, því ag þaðan fékk ég
einungis 10—20 bréf. Það
versta er, að það er inæstum
þeirra, sem virkilega
þannig, að ég geti náð tiJ
ómögulegt að flokka bréfin
eiga hjálp skilið“.
------------
Ilún kemur, hún fer, hún
hverfur, hún veikist, hún nær
sér aftur, hún flakkar milli
Parísar og Tahiti, hún skilur
við mann sinn, hún talar um
að gifta sig á ný — þannig
segja Parísarbiiar að Martine
Carol sé.
Hún kom til Parísar nýlega
til þess að halda upp á 40 ára
afmælisdag sinn, og fór, ásamt
ástvini sínum, í einn hinna
mörgu rússnesku næturklúbba
þar í borg til þess að fagna
dcginum með góðu kampavíni.
En það gekk ekki vel, því
að rússneski hljómsveitarstjór-
inn gerðist svo ástleitinn við
hana, að vinurinn varð brjálað-
ur af afbrýðisemi — og þeir
lentu í hörkuslagsmálum!
Þá fannst Martine meira en
nóg komið. Hún sagðist ætla
á ljónaveiðar í Afríku, því að
villidýrin þar væru svo sann-
arlega miklu friðsamari en
mennirnir!
— ------------------------------

Ung dönsk stúlka í Ilolly-
wood hefur mjög góða mögu
leika á því að verða ný Mari-
lyn Monroe, að því er talið er
þar vestra. Henry Alper, sá,
sem skapaði Marilyn, hefur
skrifað undir sjö ára samning
við hina 17 ára gömlu Bonnie
Ewans, d-óttur Kai Ewans, sem
flutti frá Danmörku til Kali-
forníu fyrir 8 árum. Hann á
og rekur veitingahús, Danish
Table, í Beverly Hills, og þar
var Bonnie þjónustustúlka þar
til nýlega, að hún var „upp-
götvuð“ oig nú liggur vegur
kvikmyndanna hen-ni opinn.
Á MYNDINNI sjáum við
Kai Ewans, dóttur hans Bonnie
og konu hans Kylsan.
A VÍDAVANGI
Samningarnir
undirritaðir
HINIR Iöngu fundlir ríkis.
stjóirnarinnar með Alþýðusam-
bandinu og atvinnurekendum
virðast loks hafa borið þann
áranguir, að forða vinnustöðv-
unum, nú i upphafi sildarver-
tíðarinnar. Og flestiir muru
draga andanm léttar eftir þær
fréttir, sem boúizt hafa upi
undirskirift hinna nýju samn-
inga, því líklegt er talið, að
verkaiýðsfélög hinna ýmsu
stáða á landinu muni fallast á
þann grundvöll, sem þar vair
lagðui. Á öðrum stað í blað-
inu í dag eru helztu sammnga-
atriðin rakin efnislega. Ýmsum
fininst þó eflaust, að hlutur
verkalýðsfélaganna hefði átt
að vera meiri. En héir vefltur
þó fyrst og fremst á þeim lof-
orðum ríkisstjórnarinnar, sem
hún hefur gefið við samninga-
borðið, hvoirt þau verða haldin
oig á hvern veg þau verða efnd.
En ánægjuefni má það vera,
að nokkurrar stefnubreyting-
ar gætir nú í verkalýðsmálum,
sem vonandi er upphaf að fríð-
samari tímum en verið hafa
undir „viðreisnarstjórn“ og
lamdsmeivn þekkja af reynsl-
unni
Lögþvingunarleiðin
stöðvuð
Eins og allir muna, taldi rík-
isstjóirn sú, er nú síitur, það
hið mesta glapræði að hafa sam
vinnu við launþegasamtökin í
landinu og beinlínis móðgaindi
fyrir Alþingi að skipta sér af
sammngum um kaup og kjör
fólksins. Hin miMa „viðreisn“,
sem átti að vera eins konar
efnahagsmálaskilvinda, ' sem
gengi sjálfkrafa og leysti vanda
málin jafnóðum, reyndist ekki
betur í kaupgjaldsmálum en
öðrum málum. Um það vitna
samningar þeir, sem ríkis-
stjórnin var neydd til að gera
nú, svo sem að framan greinir.
Lögþvingunairleiðin, sem stöðv
uð var svo eftirminnilega í
vetur, sýnir glöggt, að það var
heldur ekki sú leiðin, sem þjóð-
in vildi við una. Samninga-
leiðin ein var fær, heiðarleg
og nauðsynleg, eins og Fram-
sóknarmenn hafa alltaf bent á
og unnið að, að fairin yrði.
Urðu undir
Öfgamenn stjórnarflokk-
ainna hafa sífellt hamrað á lög-
þvingunum og ýmiss konar hót-
unum í kaupgjaldsmálum, eftir
að skilvinda „viðreisnarinnar“
reyndist ómýt. Þeiir hafa nú lent
í minuihlutainum og er það vel,
hvað sem um hina nýgerðu
samninga má að öðru leyti
segja í einstökum atriðum. En
í sjáliu sér er það htnn mesti
ávinningur að samniingaleiðin
var tarin, og þess vegna mun
henni faignað af þorra fólks í
þessu landi (Dagur). □
T f M I N N, miðvikudagur 10. júní 1964.
3