Alþýðublaðið - 27.03.1957, Blaðsíða 5

— sag'ðl frú Soffía Ingvarsdóltir, er
Ibauð velkornna þrjy hundruð gesti kven
f.éiagslns" er koma á kvöldfagnaðlnn i
Iðnó á föstudagfnn
HEF> ÞEaSUM SAMKOMl’M vilju-m við. þó í smáum stil
sé, volta hittHÍ dáðrífcu og dugandi eWíi kynsióð þessa lasðS
virðirsga e-feknr o>r hakfcfet:. sagfti frú Soffía Engvarsdóttir, er
kúa setfi skeinmiua Kvenféíags Alitýðnflokksins, seni œtiuð
var fyrir ekira fólk og var í Iönó á ffetudag'skvöMið.-
Og hún sagði enn fremur:
„yjium er ijós sú þróun. sem
orðið hefur hér á landí nökkra
síðustu áratugi. en sú þróun |
hefur ekki komið af sjálfu sér.;
Nei, hinar geysilegu verklégu!
framkvæmdir, sem hér hafa
orðið á öllum sv.iðum, hafa
krafizt dugandi handa hins
vinnandi fólks, og þær kjara-
og réttarhætur, sem fótkið í 1
landinu hefur hlotið, liafa á-
unnizt srnátt o-g smátt, einmitt
af því að eldri kynslóðin okk-
ar slciMi nauðsyn þess, að allir
hefðu rétt til að lifa eins og |
nitnn. Kvenfélag Alþýðuflokks j Hátt á þriðja hundrað aldraðs fólks átti góða síund saman niðri í Iðnó á fösíudagskvöldið.
ias telur sér heiður að komu fLengst af yár setið undir borðum og drukkið kaffi og liiýtt á skemmtiariði. Hér sést yfir
eidra fólks hingað í kvöld.
Frú Soffía 'skýrði enn frem-
ur frá' því að þessi árlegu
skemmtiki/öld fyrir aldrað fólk
séu orðin íastur ánægjulégur
liður í starfsemi félagsins.
hliitá af salnúm, þar sém hátíðííi fór frám.
hafi haft naiitn af því, heldur
I af því að ég hef verið þrábcð-
j inn. Og é;>; hef fengizt Við að
— B ^ ^ ■ j sbrautrita og þá einatt skraut-
® * ; [LLA F.4KEE)1 EF KV.E©-
GOTT LK að vera- gamail ®g gíeðistimda njóta. segir 3ósep j SKAPUK LEGGST NIÐÚB
S. Húnfjörð j ávarpi sínu tií Kvenfélagsias. en haon hefur verið Heldurðu að það vsrðl
, ,. . T, , .. , * ■ ekki eftirsiá að kvéðskapnúm
a ollum skemmtuDum eldra folksins fra onaverðu. , ,., ■ jr n
i gamla. ef hann leggst niður?
„iÞað getur enginn lifandi hef-ég vérið. í Reykjavík bráð-: ' „jú, það, er mikií eftirsjá og
irni m ár og. alliaf þykir mér j illa ei kv.sgskapur feggst
Ágúst Guðjónsson og Magnús Péíursson kveða.
maður trúað því, hvað rnikið
er til af fögr’u kvenfólki.
gömlu," segir Jósep Húnfjörð
og tyllir sér hjá okkur.
Hvernig skemmt-ir þú þér í |
kvöld? j
alv.eg ijómandi, með al-'
móti, kvöldí.ð í kvöld
verður rnér ógleymanlegt. Það
má til sanns vegar. færa, að ég
hef dátítiim, smekk fyrir alþýð-
legar skemmtanir og einmitt
hér. hef ég fengið að heyra það,
j sem ég hef dáð mest alla mína '■
. jævi, kveðskapinn, maður.
EKKI HNÖK.KAÐ Á EINU
- j EINASTA ORSÐI
! Kvæðamönnunum tókst svo
jaxn .gaman vrkja.-
NÆR gftO E5F1LJÓÐ
i nxöur.
HvaS segjum við ,úm þessi
, atömljóð, sern nú eru svó ofár-
/iftxií bá .ekki mikið af ! iega á baugi? Ég vil spyrja þig.
Ijóðum. í 'fórúm' þíxíum?
Er hægt að semja lög við þau
„Lg er nú kaansfci kominn á | 0g syngja? Og þe'ssu hselir Al-
raupsaldurimrý eu eitt get ég-j þýðublaðið, blað alþýSumxar og
sagt þér satt. að ég er búimi að j alþýðumenningar'. og , láttu
yrkja á áííanáa 'hundraö eftir- j þgtta fljóta með ef þú birtir eitt
mæla, ekki vegaa þess að égi hVað af.þessu rábbi, þeœu hæl-
HHIFNING fer um vizku-
vog',
vjtiskap sprundin hljóta.
vel: og þar var ekki hnökrað á \ Gott er aS vefa gamall og
-rx_ ri,v„m, • f. , , , . . v ... . ! emu einasta orði. Magnus og S
VI© KuNNUM um og vfir tvo hundruo kvæoalog, segja s . , . , , . * L
*’ • , , ; Agusí eru þsir beztu kvssaa-; j
þeir kvædamennirnir, Magnús, Pétursson ©g Ágúst Guöjóns- ; menrt SD.,,r 'mt hevrt til um; S
son, enda hafa þeir kveðið saman amiað slagið í meira en 20 ás*..! latígan tíma og þeir-ha-fa kveð- ’ ^
gleðistunda njóta.
llijóms í sferúða Háva-máí V
hrxfa þunga geöiff.
ir He!gi Sæmun-dsson, ejns gcð
ur drengur og hann er.“
— Það er þá þetta,.sem þér
liggur mest- á hjarta nú?
,.Já, ég vil korr.a því að, að
þessi ungu skáld skulu .varast
(Frh. á 8. síðu.)
.; ið' á öllu-m skemmtunutti. kvén-' • Ljéss i úða íyfíir sál.
„Þcir Magnús og Ágúst eruikvað á Þingvöllum 1930 og , I'.............. ......—v
báðir Kjósverjar, Ágúst reynd J kvað inn á nlötur. ! fia®s3nf °|. e™ 11 . ez a S
ar fæddur á Akranesi. en ættin j Björn Friðriksson var vand-1 skemnga,nðr Samkveölingar, ;
er þó úr Kjósinni og þar hefur j virkur svo af bar, eii hann er! ‘ fía eru ^01} fpaugsamir °S S;
hann slitið barnsskónum. I nú nýdáinn. j hafa anrif' a rnann Þeir, s
Mér þótti gaman að kvæða- Kjartan Ólafsson, hinn kunni; e7.J: DS-"L u* lujnu . ... . ,
mönnum hér áður fyrr, ég man ! Alþýðuflokksmaður, var af.] fja íu og £,-o er-meðferðun ekkr V vtnmrtovn íoum.
eftir einum bráðgóðum kvæða-1 burða kvæð-amaður, -lagVias cg j Þ.SinnÍónfv 0V AgtÍþl S Bresir haHÓ. hraon og torg.^
manni i Kjosinm, en þetta er j braðöruggur. Hann' var ^LoJjónsson kváðu Aýja-oJ á- S'. Hekhilanástiis krýning
eru hið bezta' • Beikiö, sangig, kveðið.
Kvölávökur í endur-óms-
-eðll tiyinhórr.u.
glymja nö í risnu róms,
s fi'p fíú gistt i Ingóifsborg
að leggjast niður smám saman j formaður IðunnarL' .
eins og margt það gamia góða.“ - Sta.far Iðunn ennþá? * opnuð myníasýning.
— Held'urðu að kveðskapur ; „Á þeim tima- er ivjartan' Vaé i * . , ' , * “aonr ^rox.
leggist a-lvég niðúr eftir þessa j formaður, starfaði íðunn með ; 11 -Þc,'-sa '’£--‘-'mtrm. - im&To;
kynslóð? j blónia, en einhvern
veginn
„Ef til vill verður kveðskap- j finnst mér vera kominn a-nnar
urinn vakinii upp aftur, en ég! blær á upp á síðkastið. Iðunn
gæti trúað því að hann eigi! hefur alltaf starfað og er nú
er • Ma- ein .af- aðalkonun-um,-i ( m « hrftttduwi hagró léS.V
• j -sera stendur fyxir þessum vin-; i hve-rgi seíd áð veði, .
nal i ----•! ■ ti'-erfpifes vtia. fi-p.ð.
lan-gt í land með að ná sínum
gamia sessi í þjóðlífinu, helzt
er, það ungt fóik, sem elzt upp
við keðskap, að það kunni eina
o.ðin 30 ára göniul og þar höf-
um við kunningjar oft átt góðar
stundir, rifjað upp gamlar
stemmur og kveðið saman fleyg
sælu skemmíunum. se.m Kven-
íélag Aiþýðuilokksins vei-tir.
okkur eldra fóikin-u.“
kæríeifcs eldar ylja geð,
HHd-ir kvcldsins ‘gleffi.
Nú er ékkert oss til meins,^
itmar kiæðaglaitsiim.
Pálína Porfiimsdóttir
MITT LIF OG-YNDÍ
A® YRKJA '
og eina st'emmu, e'n .öðruvísi er j ar stökur og alltaf er nú verið | . ^
nú útlits en áð'ur var. • að' ‘semja eitthvað nýttj ekki er -"' -13 -s.Jc,jIul •
i - - „Ju, blessaour vertu, það-er >
GÓÖIE KVÆÐAMENN j ‘ ' J milt lií og yndi. Móðir-mín- tók . > Fyrir. veittaa teari yl,
. Við höfum átt marga góða j SUM LÖG FALLEG, ÖNNUFC mig off á kné- sér og kexmdi ! okkzr íijörta og mtumar,
kvæðamenn á síðustu áratug-', LJÓT, EINS 06 DJAZZINN • : mér tií •k-væðagerðar.- Þegar ég j • béra kæ*a kveSju til,
um. Jón Lárusson'frá Hlíð í f é- Eru ekki margs konar i var ungui’ smali, sögðu gömlu j •
Vatnsnesi. hann var einn mesti j kvæðalög, er rnenn syngja? j bændurnir, að skáidskapurinn j ^
kvæðamaður iandsins. Hann i (Frh. á 8. síðu.) i yrði ekki láti-nn í askana, .en nú 1 .
Sltémiíiíim fy-rir eWra fóllt,
er frá segir sér á síðtmni for
Þa viff snertsRg: svanna s ; fram á föstudagskvölðið í Iðnó.
og sveins, s j yar þar margt íii skemmtunar,
\ síðast sttginn dansinn.
kyenna AlþýSunnar.
J-óSEP HÚNFJÖRÐ.
) j sýnd var ný íslenzk kvikmyndL
! I frá heimsókn forsetahjónamia
'' 1 aiásíur í ífeKgárvalíasýslu '
Guðnitíndtt
ssiniar, Ciuöímmclur J^nsson,
söng einsöng, Hjálmar Gíslasoii
fór með gamanvisur og Emiiía
Jónasdóítir og Nína Sveinsdótt-
(Frh. á 8. síðu.)