Vísir - 05.11.1956, Blaðsíða 10

10
vísm
Mánudaginn 5. nóvember 1956
— Það getur verið að ég sé ofurlítið kenndur, isagði hann.
*— Það stoðar ekki að drekka þegar maður er að velta einhverju
fyrir sér. Hann horfði ólundarlega ofan í glasið sitt, eins og
honum félli ekki drykkurinn.
Síminn hringdi. Allir spruttu upp samtímis. Svo fannst Önnu
að minnsta kosti. Þau hin voru þá alveg eins óróleg og hún
sjálf. Clive svaraði.
— Halló! Halló! Hver er það? hrópaði hann. Rödd svaraði ög
nú sagði Clive vingjarnlega: — Dick, ert það þú? Varstu að
koma? Hvers vegna léstu okkur ekki vita hvenær von væri á
þér? Þá hefðum við tekið á móti þér á flugvellinum. Ég var
að enda við að opna kampavínsflösku. Ég skal setja hana í ís-
vatn þangað til þú kemur.
' — Það var Dick, sagði hann og sleit sambandinu.
— Merkilegt, isagðd Jacky. — Alltaf skal Dick skjóta upp
þegar bezt gegnir, finnst ykkur ekki?
Budge sat á stólbríkinni hjá henni og spurði lágt: — Hver
er þessi Dick?
— Hann er einn af forstjórunum, og mjög heillandi maður.
Hann byrjaði sem umsjónarmaður með starfsfólkinu en varð
forstjóri eftir að pabbi dó. Hann er mjög duglegur maður, at-
hafnasamur og ansi laglegur. Gett>m við isagt nokkuð fleira
fallegt um Dick, Fern? sagði Jacky og röddin varð dálítið neyð-
arleg.
Fern svaraði rólega, en Anna sá að hendur hennar skulfu.
— Ég held að þú hafir lýst honum mjög ítarlega, Jacky —
og nærri því of vel, bætti hún þyrkingslega við.
Jacky brosti til Budge. — Þú verður að bíða þangað til hetjan
kemur á sjónarsviðið, og þá geturðu dæmt um sjálfur, Budge.
Anna kynntist honum í London. Og hann er svo töfrandi að
hún tókst ferð á hendur alla leið til Bermuda fyrir hans orð.
Hún getur ef til vill sagt betur frá honum en ég.
Rödd Jacky var óvingjarnleg og Anna tók sér það nærri.
Jacky hafði verið svo alúðleg við hana í morgun, en nú var
hún gerbreytt. Var það vegna þess að hún hafði verið vitni að
hinu auðmýkjandi samtali hennar og Mortons? Eða hélt Jacky
að það væri Önnu að kenna að Morton vildi ekki giftast henni?
Hjarta hennar sló hraðar við þessa tilhugsun. En það gátu
verið svo margar ástæður til að Morton vildi ekki giftast Jacky.
Og ef til vill mundi honum snúast hugur seinna og hann giftast
henni, þrátt fyrir allt. Hann væri flón ef hann gerði það ekki.
Jacky var ekki aðeins rík heldur Ijómandi lagleg og heillandi,
Dick kom eftir fáeinar mínútur, hress og heillandi.
— Hæ, Fern. Hæ, Jacky og halló, Anna. Gaman að sjá ykkur
aftur í einum hóp, sem heila fjölskyldu. Gaman að sjá þig aft-
ur, Clive. Nú kom hann auga á Budge og brosti glaðlega. — Ég
þekki víst ekki þennan náunga. Vill ekki einhver kynna okkur?
— Það er Budge Garron, vinur minn — doktor Garron frá
Bandaríkjunum, muldraði Jacky.
Dick tók fast í höndina á honum. Það hafði orðið dálítið
léttara yfirbragð yfir fólkinu við að Dick kom, en þó fannst
Önnu enn þá eitthvað ógeðfelt í loftinu. Fjandskapurinn milli
Fern og Jacky var auðsær, og Clive var áhyggjufullur á svipinn
nema þegaf* hann hló.
Dick fór til Önnu og spurði hvernig hún kymni við sig, og
hvort ferðin hefði gengið vel.
— Farðu þér nú hægt, Dick, rumdi i Clive. — Hún hefur
ekki verið hérna nema einn dag. Við skulum fá okkur meira
að drekka.
Clive fyllti glösin aftur og Dick spurði lágt: — Engin óþæg-
indi á ferðalaginu, vonandi, Anna?
— Það eina sem ég man verulega óþægilegt var sjóveikin.
Ég var hræðilega sjóveik, sagði hún.
— Skemmtilegt samferðafólk? spurði hann og horfði fast á
hana.
Jacky tók fram í með gjallandi hlátri. — Hvers vegna spurð-
ir þú hana ekki berum orðum hvernig henni hefð’. fallið við
Martin?
— Morton Martin? Dick hnyklaði brúnirnar. — Segirðu að
hann hafi verið með sama skipinu? Ég hélt að Bermuda væri
laus við hann fyrir fullt og allt.
Önnu fannst Dick vera nærri því of leikinn í að látast vera
forviða.
— Þá skal ég segja þér frétt, Dick minn sæll, sagði Jacky
ertandi. — Ég keypti Easter Lily-veitingaskálann fyrir nokkr-
um vikum. Ég fékk hann ódýrt. Og nú hef ég ráðið Morton
Martin forstöðumann þar.
— Ertu brjáluð, Jacky? Dick sótroðnaði. — Hefurðu gleymt
hvað gerðíst á bað-veitingastaðnum? Og án þess að bíða svars
sneri hann sér að Clive. — Hvað segir þú um þetta. Þennan óá-
reiðanlega braskara!
Clive ræskti sig vandræðalegur.
Jacky sagði: — En pabbi treysti honum! Þess vegna vildi
ég gefa honum nýtt tækifæri.
— Er það eina ástæðan til að þú hefur ráðið hann, Jacky?
Hún leit á Dick og brosti. — Hvaða ástæða ætti að vera til
þéss önnur, Dick? Það má ekki hengja hund fyrr en sannað er
að hann sé sekur. Diek sagði ekkert og hún hélt áfram: — Ef
hann stelur úr sjálfs síns hendi aftur, skal ég játa að þú hafir
,réi". fyrir þér og að föður mínum hafi skjátlast. Það ætti að
létta á samvizku okkar allra, er það ekki?
Budge stóð upp með ólundarsvip og sagði: — Það er víst
kominn tími til að ég fari. Hann horfði á þau, eins og hann gæti
ekki áttað sig á hvað fram fór. En hann brosti vingjarnlega til
Jacky og sagði: — Ég lít inn fyrripartinn á morgun, Jacky. I
Það er bezt að þú haldir kyrru fyrir þangað til.
Hún leit til hans og brosti. — Ég skal reyna, Budge.
Dick fylgdi Budge fram að lyftunni. Það var óánægjusvipur á
honum þegar hann kom inn aftur.
— Mér finnst hann hálfgerður klunni, þessi nýi vinur þinn,
Jacky, sagði hann.
— Budge er bezti piltur, sagði Jacky rólega.
— Ég vona að hann sé ekki mjög góður. Mér þætti verra ef
hann byggði mér út, sagði Dick og hló. Það átti að heita sagt
í gamni, en Anna fann að hann sagði það í alvöru.
— Ég hélt að það skipti þig engu máli framar, þó að þér
yrði „byggt út“ eða ekki, sagði Jacky dræmt.
Hann settist á stólbríkina hennar, þar sem Budge hafði set-
ið áður. Hann tók í höndina á henni. — Enga vitleysu, Jacky.
Ég vildi ekki þreyta þig með þessu vneðan hann faðir þinn var
nýdáinn.
— Ég er bara manneskja, Dick. Og auk þess ekki nema
kvenmaður. Hún sagði þetta án þess að !íta á hann.
— Viljið þið helst vera ein? spurði Feon hvasst.
Dick leit á hana og roðnaði. — Heyrðu, Fern. Ég skammast
mín ekkert fyrir það sem ég er að segja við Jacky.
— Og ég vona að þú iðrist ekki eftir það síðar, sagði Fern
kuldalega.
Önnu langaði til að fara, en áður en hiín gat staðið upp sagði
Jacky: — Getum við ekki látið senda okkur nokkur stykki af
smurðu brauði hingað? Ég er að drepast úr sulti.
— Hefurðu ekki borðað neitt í kvöld? spurði Fern hvasst.
— Mér voru sendar. einhver.iar lei ar úr eldhúsinu. Ég
fleygði þeim öllum í gáminn, sagði Jacky og starði á hvítan
gólfdúkinn.
ktfclcttickunni 4-
„Hvað eigið þið mörg börn?‘*
„Við eigum fimm. Eitt 6 ára,
eitt 4 ára, eitt 3 ára , eitt 2 ára
og 1 eins árs,“ svaraði konan.
„Nú, en af hverju eigið þið
þá ekki neitt fimm ára gam-
alt?“
„Það var nefnilega árið, sem
við fengum sjónvarpstækið."
★
Það getur verið hættulega að
vera rakari í Ameríku.
Maður nokkur kom til rak-
arans og bað um að hann yrði
„stutt-klipptur“. Þegar hann.
leit í spegilinn ærðist hann og
réðist á rakarann, fleygði
sloppnum yfir hausinn á hon-
um, greip 1 handlegg honum og
sveigði hann upp við stólbakið
þangað til hann handleggsbraut
hann. „Af því, að rakarinn hafði
klippt af honum bartana,“ eins
og hann sagði. Svona meðferð
á rökurum varðar 500 dollara
sektum í Ameríku.
*
Sacha Guitry kvartaði undan.
því, að mælskulist væri hreint
og beint að líða undir lok á.
þessum síðustu og verstu tím-
um. „Það má skipta ræðum.
manna í þrjá hluta: „Fyrst
segja þeir hvað þeir ætla að
segja. Svo segja þeir það. Og
loks segja þeir, hvað þeir hafi
sagt,“ sagði Guitry.
*
í Crencent Beach í Bandaríkj-
unum hringdi maður nokkur á
lögregluna og bað hana aðstoð*
ar við að koma á brott býflugna
hópi^ sem þar var á flækingi.
„Það er ekki gott í efni,“
sagði lögreglustjórinn, „við
getum ekki beitt kylfum við
flugurnar, við getum ekki skot-
ið þær og við getum ekki tekið
þær fastar. En, sjáum nú til. Ef
þér getið hellt þær fullar, þá
skulum við koma og sjá hvað
við getum gert í málinu.“
*
Plummer heitir maður og á
heima í Bandaríkjunum. Hann
kom um daginn til dómarans og'
bað hann að veita sér skilnað
frá konu sinni. Sagðist hannt
hafa verið svo ruglaður eftir
skilnaðinn við fyrri konu sína,.
að hann hefði ekki vitað hvað
hann var að gera, þegar hann
I kvæntist þessari, sem hann ætti
núna.
€. & SuwuqhA
- TARZAM
2221
Nú var ógnastjórninni lokið og
borgararnir í.Kindu hurfu aftur til
daglegra starfa.
Tarzan kvaddi og hvarf aftur inn
1 frumskóginn.
En oft varð honum á að setjast á
árbakkann og horfa upp með ánni.
Því hann vissi að Sam yrði ein-
hvern tíma að fara úr bátnum og þá
byrjaði eltingarleikurinn.