Morgunblaðið - 04.12.1951, Blaðsíða 14

14
MORGVNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 4. des. 1951. ]
lasiiniiiMimiiiiimiiiiu

■ ;»miiímiiiiiiiitiiiiiim viiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Skdldsaga eftir MILDRID DAVIS
■iihiiiiiiiiiiiiiiii
Hún roðnaði aftur og leit á boll
ann, eins og hún væri fyrst nú að
taka eftir honum. „Mig langar
ekki í kaffi“, sagði hún ásakandi
ems og hann hefði mátt vita það.
Hann setti frá sér sinn bolla.
„Nú, það er kominn tími til að
ég fái að vita það“.
„Ékki bað ég yður um að búa
það til“, sagði hún.
„Nei, en þér sáuð .... jæja,
sleppum því“. Hann hélt áfram
að drekka.
„Mig langaði í te, en við skul-
um sleopa bví“.
„Þakka yður fyrir“.
Hún hortöi rannsakandi á
feann. „Þér eruð ekkert líltur
venjulegum bíJstjóra“.
Hann stóð upp til að sækja
kaffikönnuna. „Mér þykir leitt,
ef ég hef móðgað yður, ungfrú
Corwith".
„Það var eklci það. Það er
.... ja, það er öll framkoma
yðar...
„Skrýtið að þér skylduð
taka eftir því. Svo lengi sem ég
man eftir mér, var kermslukonan
mín alltaf að fárast yfir fram-
komu minni. Henni líkaði hún
ekki heldur.“
„Það er ekki það sem ég á við.
Þér eruð svo kaldhæðnislegur,
hvers vegna eruð þér bílstjóri?“
„Hvað annað átti ég að vera?“
„Ég veit það ekki. F.járhættu-
spilari, kanr.ske11.
„Og þér hefðuð átt að vera
barnakennari“.
„Andlitið á yður er svo inni-
lokað. Það er aldrei hægt að lesa
xieitt út úr svipnum“.
„Mér hefur oft verið 'sagt að
ég væri ekki beinlínis ógáfulegur
á svipinn, en að ég beinlínis..“.
„Þér vitið hvað ég á við“.
„Þegar maður er bílstjóri, heyr
ir maður sitt af hverju sem mað-
ur verður að láta eins og maður
heyri ekki.“ Hann leit í kring
um sig eftir einhverju til að
þurrka sér um munninn með,
fann ekkert svo hann þurrkaði
sér með handarbakinu.
Hún horfoi rannsakandi á
hann.. „Nei, þakka yður fyrir“,
sagði hún og ’nrissti höfuðið þeg-
ar hann bauð henni sígarettu.
„Viljið þér gera svo vel að
rétta mér eldspýturnar mínar?
Ég. þori ekki að nálgast þær aft-
ur, ef ske kynni að þér...
Hann sá hvernig hún roðnaði
aftur um leið og hún rétti honum
eldspýturnar.
„Þér roðnið oftar en allar þær
stúlkur sem ég hef þekkt til
samans“, sagði hann og kveikti
í sígarettunni. „Þér reykið ekki?“
Hún leit undrandi á hann. „Nei
Hvers vegna spyrjxð þér að því?“
„Ekki af neinu sérstöku“. Hann
yppti öxlum. „Mér datt það bara
í hug.“
„En ég drekk“, sagði hún og
bætti við í hugsunarleysi. „Jeg
hef óþægilegt bragð í munnin-
um“. Um leið sá hún eftir því að
hafa sagt það.
„Eigið þér við að þér hafíð
drukkið áfengi í dag?“ Hann
lyfti brúnum. „Og það ein?“.
Hún beit í vörina og svaraði
ekki.
„Þér ættuð að gerast meðlimur
í A. A.“, sagði hann.
„Drekliið þér aldrei þótt þér
séuð ekki með öðrum? Það er að
segja .... ég sagði ekki ....“.
„Nei, ég geri það aidrei. Hvar
er bikarbónatið?“ Hún benti á
salernið hinu megin við borð-
stofudyrnar. Hann kom aftur
með bláa dós og blandaði sítrónu
safa bikarbónati og vatni í glas.
„Ef yðUr vantar einhvern tímann
kokk, þá skuluð þér tala við mig“
.sagði hann og rétti henni glasið.
Hún þambaði úr því. „Þakka
yður fvrir“.
„Og hvað skyldi það nú vcra
sem veldur yður slíkum áhyggj-
um að þér hafið farið að taka tii
drýkkjú?“. Hánn réri stólnum
letilega fram og aftur.
Hingað til hafði hún verið.ó-
venju lóleg og lítið taugaóstyrk,
exi nú umhverfðist hún aftur.
Hún setti glasið harkaieffa frá
sér á borðið og handlék það
óstyrkum höndum. •
„Ef til vill er það vegna þess sem
kom fyrir í gærkvöldi“ sagði hún
„Mér þætti gaman að vita hvers
vegna fólki langar til að stinga
hnífum í systur yðar, Kitten“. j
Andlit hennar var algerlega
svipbrigðalaust. Svo stóð hún
upp. „Þakka yður fyrir svaia-1
drykkinn. Ég ætla að fara að •
! hátta núna“. Um leið og hún ýtti
stólnum aftur á bak, rak hún
j hnéð í eitthvað hart viðkomu í
I frakkavasa hans. Hún starði fyrst
þegjandi á vasann. Svo leit hún
spýrjandi á hann. j
Swendsen brosti. Hann stóð á
fætur og tók upp vasaljósið. I
„Vasaijós, lítið eitt notað, m.jög
hættulaust“.
j Henni virtist létta snöggvast,
’ en svo spurði hún. „Hvers vegna
gangið þér um með vasaljós?“
* „Mér datt í hug að ég gæii
þurft á því að halda þegar ég fór
niður til að athuga hvaða bíll
væri kominn“.
1 „En hvers vegna hafið þér
keypt yður vasaijós?“ spurði hún.
Swendsen lyffi brúnum og sett
ist niður aftur. „Ungfrú Corwith“
sagði hann glettnislega. „Aliir
sem aka bifreið, eiga að hafa
vasaljós í fórum sínum. Það er
ómögulegt að vita hvað fyrir
kann að koma á dimmum veg-
um úti um. sveitir, þó að það sé
notað í kvikmyndum aðeins í
sambandi við....
„Þér getið látið bollana standa
á borðinu. Þau taka þá á morg-
un“.
„Hvernig stendur á því, að þér
eruð svona taugaóstyrk?"
k- Nú fölnaði hún í stað þess að
roðna. „Góða nótt, Swendsen“.
I-Iún snéri sér við og hvarf inn í
borðstofuna. Ðyrnar sveifluðust
til og frá á eftir henni. Hann
stundi við, tók upp frakkann og
slökkti ljósið.
j Hann gekk dálítinn spotta frá
húsinu og leit upp í gluggana.
Ekkert kom fyrir. Hann gekk
fram fyrir húsið. Þar hafði verið
! kveikt ljós í glugganum lengst til
vinstri. þeim rnegin sem snéri frá
bílskúrnum.
Ilann tók upp minnisbók sína
og blýant, og blaðaði í bókinni
þangað til hann fann teikningu.
Henni var skipt í tvennt. Á öðr-
um helmingnum stóð „Neðri
hæð“ og vinstra megin á honum
voru ferhyrningar sem merktir
voru „setustofa“, „stigahús",
„skrifstoía“, borðstofa“, eldhús“,
„bakstigi“ og „matargeymsla“.
Hægra megin var „bókaherbergi“
„rnúsikk-stofa“ og „les-stofa“.
Hinn helmingurinn sem merkt
ur var „Onnur hæð“, var ein-
faldari og á honum stóð ekkert
nema „Stigi“. Lengst til vinstri
merkti hann nú einn ferhyrning-
inn með „Herbergi H.“.
Bílskúrsdyrnar voru meira
opnar en hann liafði skilið við
þær. Hann virtist ekki taka eftir
því og gekk rakleiðis upp. Efst
uppi nam hann undrandi staðar.
Dyrnar í herbergi hans stóðu
upp á gátt. Á stólnum við dyrn-
ar var karlmannshattur. Á komm
óðunni lá frakki. Og sitjandi á
rúminu var rnaður. Hann var að
lesa við lítið vasaljós.
Það var maðurmn sem hafði
ekið honum fyrsta daginn að húsi
Corwith-fólksins. Hann var lík-
lega um fertugt, dáiítið yfir með-
alhæð og þunnhærður. Andlitið
var óvenjulega opið og hrein-
skiiningslegt. Hann hafði getað
verið læknir, eða prófessor.
„Nú, ert það þú“, sagði Swend-
sen. Hann dró niður gluggatjöld-
in og kveikti ijós.
Maðurinn lagði frá sér dag-
blaðið og vasaljósið á rúmið.
,Þetta var ekki beinlínis neinn
stórsigur, — Gene“ sagði hann.
Röddin var ekki eíns dimm eins
og rödd mannsins sem hafði talað
við Hildi á götunni, og hún var
ekki eins óhefluð, en það var
sama röddin.
Swendsen hengdi upp frakkann
og fleygði sér á rúmið. Hann
krosslagði hendur fvrir aftan
hnakka og lokaði augunum. „Jeg
veit“, sagði hann syfjulega. „Ég
var viðstaddur“.
Maðurinn leit undrandi á hann.
..Varstu viðstaddur?"
„Já, jeg vissi ekki að þú mund-
ir koma á eftir, og mig langaði til
að vita hvernig hefði gengið“.
„Mér datt í hug að líta inn úr
því ég var hér“, sagði maðurinn
ARNALESBOK
1/7/1 <j» *
Ævintýri IVlikk^ 11
Andinn í
þér,
Eftir Andrew Gladwin
12.
Ó, ó, ó, hrópaði Mikki. Þetta er ógurlega vel gert af
! stamaði hann. — En ef satt skal segja, þá vil ég langt-
um heldur bara vera ég sjálfur.
j Andinn reis á fætur og brosti. — Þú ert alltaf hógvær og
lítillátur, elskaði prins, sagði hann. — Þú ert jaínvel svo
j lítillátur, að þú ert varla þess verður að stjórna voldugu
konungsríki. En þó skal jeg gefa þér stóran og sterkan kast-
. aia og voldugan her og mikil auðævi. Já, ég skal sæma þig
j ollum þeim heiðri og völdum, sem hjarta mannanna girnist
í og þú skalt verða tignaður og tilbeðinn af milljónuunum.
Áður en Mikka gæfist tækfæri til að hafna þessu góða boði,
hafði Kaspar enn einu sinni strokið fingri um hringinn,
muldrað töfraorð og sjá! — Turnrústirnar höfðu horfið á
skammri stund, en í stað þeirra var kominn geysivoldugur
kastali úr eldrauðu graníti með vígskörð og brjóstvörn. Þeir
stóðu á kastalastéttinni. Þar stóðu um það bil hundrað her-
menn og voru að æfa sig í vopnaburði. Mikki starði á allt
þetta furðu lostinn.
, — Taktu kastalann. Þú átt hann og þessir hermenn og
margir fleiri eru þrælar þínir, ó, þú hughreysti prins, sagði
a.ndinn.
— Þetta er lítilfjörleg gjöf, hélt andinn áfram. — En þá
er það meira en það virðist við fyrstu sýn, því að fjárhirzl-
urnar eru fullar af gulli og hermennirnir kunna ekki að
hræðast. Nú óska ég þér þess, að þú lifir hér við hina mestu
Grenaa Motorfabrik
Fiskibátavélin „Crenaa“
Tvígengisvél, hálf-diescl án gláðarhauss.
Fer í gang kaldur með startpatrónu eða með raf-
magnskveikju.
Fer í gang á 30 sekúndum annaðhvort með þrýstilofti,
eins er hægt að setja hann í gang með handafli.
Hefir lokað central-smurkerfi og er því lokaður og
olíuþéttur allsstaðar.
Óvenjulega fínn gangráður sem algjörlega stjórnar
mótornum.
Engir sogventlar eru í brennsluolíudælunni, sem er
fínt slípuð. Með þessu er komist hjá truflunum sem
stafa af óþéttum ventlum, þar eð dælan einungis þarf
að þétta fyrir þrýstingnum frá olíugeyminum.
Vatnsdælurnar eru hæggengar og endast því lengur.
Engir þéttihringir, sem gætu orðið óþéttir eða brotnað.
Smurdælan er ekki drifin með „pal“, en pallinn gæti
brotnað og þar með brennt legur.
Feiti frá rúllulegunum getur ekki stoppað smurning-
una og þannig brent legur.
Hægt er að fylla á 1 mánaðar forða af smurningsolíu,
því smurdeelan tekur olíuna beint frá geymi. í gangi
er hægt að stilla kveikjuna, þannig að hægt að tryggja
að mótorinn sprengi á réttum tíma, en af því leiðir
að hægt er að nota ódýrustu hráolíu eða hvaða annað
eldsneyti sem fáanlegt er á hverjum stað.
Eini hluturinn sem sést hreyfast er sveifluhjólið.
Eftir óskum má hafa eitt eða tvö handhjól til að
stjórna með tengslum og stillanlegum skrúfublöðum.
Notkun kúlu-rúllu og nálega allsstaðar gerir gang
mótorsins léttan og hljóðlausan.
Allir mótorar, eins þeir stærstu eru sérlega vel af-
balanceraðir.
Þarfnast yfirleitt einskis eftirlits í gangi, en það er
mikill kostur, bæði í slæmu veðri svo og þegar verið
er á veiðum.
Grenaa framleiðir vélastærðir frá 25 HK til 330 HK.
Stærri vélarnar hafa olíuskiptingu á skrúfu og er hægt
að skipta frá fullri ferð áfram í íulla ferð afturá á að-
eins 5 sekúntum.
Yfir 50% af danska fiskibátaflotanunri er mcð GRENAA
VÉL. — NorÖmenn kaupa GRENAA-VÉHNA meira en
nokkra aðra vél í Danmbrku.
Fleiri og fleiri íslenskir útvegsmenn hafa tryggt sjer
kaup á GRENAA fiskibátavélum.
Allar nánari upplýsingar gefur
Einkaumboðsma'ður GRENAA MOTORFABRIK
a
c^nuó
Ó. ÓLfi
óóon
Hafnarhvoli
Sími 80773 — Súnnefni: Link
ATHUGiÐ
óska eftir að kaupa 5 manna fólksbifreið í góðu
standi. — Lysthafendur eru beðrnr um að leggja
nafn og símanúmer inn á afgreiðslu blaðsins fyrir
n.k. fimmtudag merkt: „Fólksbifreið“ —463.
Verzlunarmaðtir
óskast nú þegar eða um áramótin til kekkts innflutn-
ingsfyrirtækis nér í bæ. Enskukunnátta skilyrði. Hér
er um að ræða skemmtilegt og vellaunað starf fyrir
áhugasaman ungan mann, sem vill skapa sér örugga
framtíð. Tilboð með ítarlegum upplýsingum sendist afgr.
blaðsins fyrir 8. des. n. k. merkt: „Áhugasamur — 467“.