Morgunblaðið - 02.06.1960, Blaðsíða 3

Fimmtudagur 2. júní 1960
MORGVlSBfAÐIÐ
3
★
I GÆR birtum við hér í blað-
inu kaila úr bréfi íslenzkrar
stúlku í Chile, þar sem hún
segir frá viðbrögðum sínum
í fyrstu jarðskjálftakippunum
þar.
A Havai býr önnur íslenzk
kona, Auður Jónsdóttir Colet,
ásamt bandarískum manni sín
um og fjórum dætrum. Flóð-
bylgjan mikla, sem geistist
yfir Kyrrahafið, lenti einnig á
Hawaieyjum, en olli
tjóni á annari eyju en
þeirri sem frú Auður býr á.
Hún skrifaði strax foreldrum
sínum, Jóni Eyjólfssyni og
Fjórar dætur Auðar Jónsdóttur Cólot, sem biðu með hennl
uppi á hæðunum meðan flóðbylgjan skall á Hawai. Þær eru
talið frá vinstri: Þora, Hiluur, Freyja og Gerður.
Voru .lœturlangt í bíl
* tslenzk kona búsett á Havaii segir trá ílóbbylgiunóttinni
Sesselju Konráðsdóttur, til að
iáta vita „að við erum ekki öll
steindauð“, eins og hún orð-
aði það. Hafa þau góðfúslega
leyft blaðinu að birta úr því
kafla. Um nóttina sem flóð-
aldan kom, skrifar hún:
Það kemur mjög sjaldan fyr
ir að miklir skaðar séu á þess-
ari eyju, og var ekki heldur
nú. En það var hræðilegt á
einni eyjunni, sömu eyjunni
sem eldgosin voru á í haust
og allt hraunflóðið.
Útvarpið byrjaði að til-
kynna um flóðölduna um
miðjan dag á sunnudag, og
sagði frá upphafi að hún
mundi skella hér um kl. 1.
Þegar fór að líða á kvöldið
var öllum, sem búa nálægt
sjónum sagt að vera tilbúnir
til að yfirgefa húsin.
Þar sem Pétur er ekki heima
vildi ég ekki bíða fram á síð-
ustu stundu. Ég tók kodda,
teppi, mat, áríðandi pappíra
og annað, sem mér er sérlega
kært þó litlu sé hægt að koma
í svona lítinn bíl.
Maður tekur þessu svo undar-
lega rólega.
Kl. 10,30 ókum við af stað
í fylgd með vinkonu minni,
sem einnig var ein með þrjú
börn. Við ókum hér upp í hæð
irnar, og þar sátum við í bíl-
unum til kl. 5,30 næsta morg-
un. Þær voru svo dásamlega
góðar, elsku stelpurnar mínar,
áð ég á engin orð yfir það.
Enginn grátur eða neitt. Þóra
og Gerður sváfu um stund í
bílnum, en litla Freyja vakti
alla nóttina, söng og talaði.
Við söfnuðum þó allar um
stund og fórum nú heldur
snemma í rúmið i gærkvöldi.
Þeð er undarlegt hvað maður
tekur þessu rólega, þegar mað
ur verður að horfast í augu
við hættuna.
Sem betur fer hafði vatnið
ekki komið hér upp að hús-
unum, svo allt var í góðu lagi,
þegar við komum heim. Við
vonum að ekki komi önnur
bylgja í bili, en þó má allt
af búast við þeim. En það
er bót í máli að þeir vita svo
löngu fyrifram hvaðan þær
koma og hvenær þær skella
á hverjum stað, svo maður
hefur alltaf nægan tíma til að~
komast á öruggan stað. Óneit
anlega .væri óhugnanlegt að
koma heim og finna heimili
sitt fullt af sjó eða annað
verra. En maður verður bara
að vona og treysta að slíkt
komi ekki fyrir.
Orsök þessarar flóðbylgju
voru jarðskjálftar í Suður-
Ameríku. Hugsa sér þá óra-
fjarlægð!
Laxveíði háfst í Elliðaánum í gœr
Fjármálaráðherra,
borgarstjóri og
rafmagnsstjóri
veiddu fyrstu
laxana
í GÆRDAG var mikill gleði-
dagur hjá þeim mikla fjölda
manna, sem fást við laxveiðar í
ám landsins. Var þá leyft að
hefja veiðar. Hér í Elliðaánum
„opnuðu“ þær, í boði Stanga-
veiðifélags Reykjavíkur, þeir
Gunnar Thoroddsen fjármála-
ráðherra, Geir Hallgrímsson
borgarstjóri, og Steingrímur
Jónsson rafmagnsstjóri. Þeim
gekk öllum vel.
Gestir Stangaveiðifélagsins
voru komnir inn í nýja veiði-
húsið við Elliðaárnar um klukk-
an 7 í gærmorgun. Gunnar Thor
oddsen fjármálaráðherra, hafði
einn gestanna nokkra æfingu í
stangaveiði. Steingrímur raf-
magnsstjóri, sem vafalítið má
þakká mest fisksæld Elliðaánna,
er lítt vanur, og Geir borgar-
Geir Hallgrímsson og Jón Þorvarðarson við Elliðaárnar í gær. —
stjóri hafði aldrei fyrr haldið á
laxveiðistöng.
Þegar hinir góðu gestir Stanga
veiðifélagsins fóru niður að
ánni, voru í fylgd með þeim, til
aðstoðar þrír kunnir laxveiði-
menn. Var Jón Þorvarðsson
kaupmaður með Geir borgar-
stjóra, Víglundur Möller full-
trúi með Gunnari ráðherra og
Viggó Jónsson framkvæmda-
stjóri með Steingrími

Steingrímur Jónsson að landa laxi sínum, en Viggó Jónsson fylgist með.
Reynt var á ýmsum stöðum,
og segir ekki af veiðinni fyrr en
um klukkan 9. Þá urðu þeir Jón
og Geir varir, og vel það, þvi
lax var á! Hófst nú harðvítug
barátta og jafnvel tvísýnt á
stundum hvernig fara myndi.
Eftir nokkra stund var fyrsta
laxinum í Elliðaánum á þessu
ári landað og var hann 7—8
punda.
Áður en þeir urðu að hætta
að veiða klukkan 1 e. h. í gær,
höfðu þeir Gunnar Thoroddsen
og Víglundur Möller veitt einn
og Steingrímur Jónsson og
Viggó Jónsson lönduðu sínum
laxi af miklum fimleik. Allir
voru þeir 7—8 punda þungir.
Þess má svo geta, að eftir há
degi voru þaulæfðir menn að
veiðum, og höfðu þeir fengið
einn lax klukkan 6.
Nú er búið að opna Elliðaárn
ar. Er veiðisvæðið upp að efri
stíflu við Elliðavatn. Með þessu
er opnað veiðisvæði, sem lokað
hefur verið í 30 ár, og er þar af
leiðandi lítt þekkt.' Fyrst um
sinn verða leyfðar 4 stangir á
dag x Elliðaánum en síðar 6.
SmSlEIMR
Reiður maður
í . AlþýðublaSinu í gær segíf
svo um útvarpsumræðurnar:
„Hermann Jónasson, sem telja
verður höfuðsmann andstöðu-
flokkanna og væntanlegan for-
sætisráðlierra þeirra, ef þeir
kæmust til valda, hóf umræðurn-
ar. Og þar talaði reiður maður.
Hann hefur verið hlédrægur og
áhugalítill á Alþingi í allan vetur
þar til kom að sjálfsagðri breyt-
ingu á Búnaðarbankanum. Þar
var komið við persónulega valda
stöðu hans og það olli reiðinni.
Árangurinn varð sá, að ræða
Hermanns var lítið annað en gíf-
uryrði og stórorðar svívirðingar,
sem gerðu málflutning hans á-
hrifalausan með öllu. Slík ræðu-
mennska fellur í geð hinum æst-
ustu flokksmönnum en vekur
andúð hjá öllum þorra hugsandi
kjósenda, sem sitja heima og
vilja fræðast um vandamálin
sem fyrir eru, heyra hleypidóma
lausar skoðanir með og móti“.
Geðil
stjórnarandstaða
Það er ekki ofsögum sagt jf
skapillsku stjórnarandstæðinga í
útvarpsumræðunum. Hermann
var þar engin undantekning,
heldur fyrirmyndin, sem allir
stjórnarandstæðingar, sem töluðu
í umræðunum, tóku sér til eftir-
breytni. Var jafn stígandi í ræð-
um Framsóknarmanna og komm-
únista unz umræðurnar enduðu á
algjörri geggjun Einars Olgeirs-
sonar. Datt mönnum helzt í hug,
að síðan Krúsjeff lék listir sinar
á „sirkusnum" í París, væri línan
sú, að í ræðumennsku ættu
kommúnistar að öskra og geifla
sig, en orðaflaumi og áherzlum
ætti að haga svo að minni ræki-
lega á vélbyssuskothríð.
Genginn í barndóm
Annars er engu líkara en þess!
leiðtogi kommúnista sé genginn
í barndóm. Efnislega eru ræður
hans þær sömu og hann flutti
fyrir 20—30 árum. En segja má
að fullkomnari tækni sé orðin á
vélbyssuræðumennskunni.
Árið 1938 spáði Einar Olgeirs-
son fyrir kosningum sem fram
færu 1947. Þar segir hann:
„íhaldsflokkurinn var nú horf-
inn, nokkrir af forsprökkum
hans höfðu verið gerðir landræk-
ir fyrir landráð, en leifarnar af
flokknum Ieystust upp eftir að
heildsalar og stóratvinnurekend-
ur hurfu úr sögunni“.
Þessi spádómur um Sovét-
Island rættist að vísu ekki, en nú
hrópar Einar á ný:
„Auðvaldsherrarnir ætla að
flýja til Bandarikjanna þegar
þeir hrökklast frá“.
Að þessum geggjunaröskrum
hlær nú orðið allnr landslýður
Off bryggja verður Bandaríkja-
menn með því að segja þeim að
Þeir munu verða án þessara á-
gætu innflytjenda. En meðal ann
arra orða, gæti ekki Einar Ol-
geirsson fengið landvistarleyfi í
Sovétríkjunum svo að viðkvæm-
um tækjum Ríkisútvarpsins væri
forðað frá yfirvofandi eyðilegg-
ingu af völdum hríðskotaræðu-
mennskunnar.
Leiðinlegra með Fram*
sókn
En segja má að afstaða Komm-
únista og málflutningur skipti
engu meginmáli. Þeir eru ekki
lengur teknir alvarlega hérlend-
is fremur en annars staðar. Hitt
er óneitanlega leiðinlegra, að
lýðræðisflokkur skuli taka jafn
glórulausa afstöðu til vandamála
þjóðfélagsins eins og Framsókn-
arflokkurinn gerir um þessar
mundir.