Morgunblaðið - 10.05.1963, Blaðsíða 10

10
MORC.VJSBL AÐIB
FSstudagur 10. maí 1963
Svar til dr. Bjarna
Olga Pétursdóttir gefur andlitsnudd, áður en tekið er úr
rúllunum. Sólborg Guðjónsdóttir réttir henni hjálparhönd.
IMý snyrti og nuddstofa
HÁRGREIÐSLUSTOFA Aust
urbæjar, Laugavegi 13 í
Reykjavík, hefur nú nýverið
sett á stofn snyrti- og nudd-
stofu, sem starfar í samvinnu
við hárgreiðslustofuna. Geta
nú viðskiptavinirnir fengið
nudd og bað fyrir hárlagn-
ingu, látið snyrta á sér hend-
ur og fætur meðan þeir sitja
í hárþurrkunum og fengið
andlitssnyrtingu áður en
greitt er úr hárinu. Þannig
eru allir þættir almennrar
snyrtingar sameinaðir. María
Guðmundsdóttir,' hárgreiðslu-
meistari, veitir hárgreiðslu-
stofunni forstöðu, Olga Pét-
ursdóttir og Sólborg Guðjóns-
dóttir sjá um snyrti- og nudd-
stofuna.
Sólborg Guðjónsdóttir og
Olga Pétursdóttir sögðu í sam
tali við blaðamenn fyrir
skömmu, að þær legðu aðal-
áherzlu á svonefnt megrun-
ar- og afslöppunarnudd, en
að sjálfsögðu veittu þær ann-
að nudd, ef beðið væri um.
Olga er nýkomin frá námi í
Þýzkalandi, þar sem hún nam
sjúkra- og andlitsnudd, en
einnig svokallað reflex-nudd
og fótsnyrtingu. Hún sagði, að
mikilvægasti þáttur nuddsins
væri að nudda upp vöðva og
örfa blóðrásina. Benti hún á,
að margar konur væru með
sundurskorna vöðva vegna
þess að þær hefðu um langt
tímabil gengið í of þröngum
brjóstahöldurum og maga-
beltum, en það væri hægt að
laga á stuttum tíma með
nuddi.
Aðspurð sagði Olga, að það
færi eftir .vilja viðskiptavin-
arins hve mikið hann grenn-
ist í megrunarnuddkúr, það
færi eftir mataræði og fleiru.
Algengast væri að konur létt-
ust um 4—5 kg. í 10 tíma kúr,
en þetta væri dálítið misjafnt.
Sólborg Guðjónsdóttir er
útlærð nuddkona frá Dan-
mörku. Hún sagðist fara til
útlanda í sumar að kynna
sér nýjungar á sviði nudds
og snyrtingar. Jafnframt væri
hún að hugsa um að læra að
leiðbeina konum að velja hár-
greiðslu við sitt hæfi; slíkt
væri sérstakt nám og óháð |
hárgreiðslunáminu.
Hárgreiðslustofa Austurbæj
ar flutti fyrir einu ári í nú-
verandi húsakynni að Lauga-
vegi 13. Þau eru rúmgóð og
vistleg. Snyrti- og nuddstof-
an hefur tvö herbergi og bað
til umráða og er þegar annað
herbergið fullbúið öllum nauð
synlegum tækjum, en unnið
er að því að innrétta hitt her-
bergið.
N Ý T T belti getur gerbreytt
gömlum kjól. Góð belti úr
leðri eru frekar dýr, en hægt
er að notast við gömul belti
með smábreytingum, eins og
sjá má af meðfylgjandi mynd
um:
Beltið til vinstri er búið til:
Framstykkið er skorið úr
breiðu leðurbelti, sem krækt
er saman. Stykkið er 25 cm.
á lengd. Þrjú göt eru gerð
við hvorn enda og í hvert
þeirra sett lítill hringur, gard-
ínuhringur eða lyklakippu-
hringur. í hringina er krækt
keðju sams konar og notaðar
eru í baðkerstappa. Gæta
skal þess að mæla lengd keðj-
unnar nákvæmlega, áður en
hún er fest í hringina.
Beltið á myndinni í miðj-
unni er búið til úr gömlu
belti. Framhlutinn er klippt-
ur frá og endarnir skornir í
boga. í framhlútann er notað
sams konar efni og er í kjóln-
um. Það er 30x5 cm. á stærð,
saumað tvöfalt og fóðrað með
vlieseline. Beltið er krækt
saman.
Beltið til vinstri er skreytt
með litskrúðugri sökku á
færi. Öngullinn er fjarlægð-
ur og sakkan fest með keðju
á beltið. Beltið er krækt að
aftanverðu, og ef vill má
skreyta það með götum sem
sett eru með jöfnu millibjUi
eftir endilöngu beltinu.
Kæri hr. ritstjói!
ERINDI mitt við yður er að
biðja yður að birta nokkrar at-
hugasemdir við bréf Dr. med.
Bjarna Jónssonar til yðar. Mér
báust tvö blöð sama daginn, Þjóð
viljinn og New Yok Times, með
greinum sem víkja að rómversk-
katólsku kirkjunni. Ég reyni að
vera stuttorður.
Erindi mitt um Skálholt hefir
nú birzt sérprentað. Engum, sem
les það getur dulizt að tilgangur
inn með því að víkja að fjármál-
um trúboðsins er eingöngu sá,
að sýna fram á velvild og um-
burðarlyndi hinna íslenzku mót-
mælenda gagnvart starfsemi trú-
boðsins, en ekki sá að gagnrýna
þá framkomu, né að halda því
fram að spítali þess sé rekinn í
ábataskyni. Dr. Bjarni segir
ósatt.
í erindinu er tvennt gagnrýnt:
fáfræði margra landa minna í
sögu þjóðar sinnar og kirkju og
svo ósæmandi framkoma trú-
boðsins gagnvart þjóðlegum
verðmætum okkar í skjóli vel-
vildar þeirrar, sém því hefir ver-
ið sýnd. Sú velvild er sérstaklega
áberandi þegar tillit er tekið til
hlutskiptist trúboðs mótmælenda
í katólskum löndum.
Dr. Bjarni takmarkar bréf sitt
við tvennt: fórnfúst starf St.
Jósefssystra og fjárhagslegt gildi
þess fyrir þjóðina. Hvorttveggja
er rétt mat, en þó langt frá að
vera einhlítt. Þegar Landakots-
spítali var reistur strax upp úr
aldamótunum hurfu fslendingar
„frá því ráði að sinni“ að byggja
eigin spítala. Frásögn svipaðs
eðlis er í ævisögu séra Árna Þór
arinssonar um spítalabygging-
una í Stykkishólmi. Áhrif svona
hjálpar eru því ekki alltaf aðeins
góð. Bygging katólska spítalans
dró úr framtaki íslendinga
sjálfra. Nú á dögum vilja hinar
vanþróðuðu þjóðir helzt ekki
svona hjálp. Og Norðurlandaþjóð
irnar ætla að miða hjálp sína til
þessara þjóða, við þá afstöðu.
Einu sinni hjálpuðu Norðmenn
og síðar Danir okkur íslending-
um með því að taka að sér verzl
un okkar. Afleiðingarnar fyrir
okkur urðu örlagaríkar. Það er
mikill vandi að hjálpa öðum svo
vel fari.
Mér er farið eins og Dr.
Bjarna, ég dáist að þeim sem
vinna mannúðarstörf, eins og
systurnar gera. Sumir gera þetta
af því að þeir elska guð. Aðrir
gera þetta af því að þeir elska
mennina. Enn aðrir gera þetta af
því að þeir elska guð í mannin-
um, og sá grundvöllur er víst
erfiðastur. Ég held að systurnar
myndu ekki vilja að starf þeirra
væri kallað strit.
Nákvæmur lestur skrifa Dr.
Bjarna sýnir, að hann fullyrðir
ekki að þjónustu spítalans sé eins
góð og annarra spítala, þótt hann
noti orðalag, sem í fyrstu virð-
ist eiga að gefa það til kynna.
En þessu máli hreyfði ég alls
3ja herb. íbúð
Til sölu 3ja herb. íbúð á Seltjarnarnesi.
Gott verð og skilmálar. — Uppl. gefur
INGI INGIMUNDARSON, HRL.
Tjarnargötu 30 — Sím;
Húsnœði
í Miðbænum ca. 100 ferm. til leigu. Hentugt fyrir
saumastofu eða léttan iðnað. Tilboð auðkennt:
„100 — 5892“ sendist Morgunblaðinu.
Sir Winsfon Churchill segir:
Hættulegt fyrir Bretu oð afsalu
sér sjólfstæðum kjurnorkuher
London, 3. maí (NTB).
SIR W'INSTON Churchill sagði í
dag á fundi íhaldsflokksins, að
það væri hættuleg braut, sem
Bretar legðu inn á, ef þeir afsöl-
uðu sér sjálfstæðum kjarnorku-
her. Sir Winston benti á, að tii
skamms tíma hefðu allir stjórn-
málaflokkar landsins, íhaldsflokk
urinn, Frjálslyndiflokkurinn og
Verkamannaflokkurinn verið sam
mála um það, að Bretum væri
nauðsynlegt að eiga kjartvxrku-
vopn.
Sir Winston sagði, að án kjarn-
orkuvopna til landvarna yrðu
Bretar að treysta algerlega á
bandamenn sína í þeim efnum
og rödd þeirra innan Atlantshafs
bandalagsins, sem talað hefði
máli friðarins, myndi missa þann
þunga, sem hún hefði haft til
þessa.
Sem kunnugt er, er það stefna
brezka Verkamannaflokksins, að
Bretar 'vfsali sér kjarnorkuvopn-
um.
ekki í erindi mínu. í Danmörku
var rekstri katólskra spítala
breytt um 1935, þannig að allir
katólskir spítalar þar í landi eru
síðan reknir á sama grundvelli
og spítalar ríkis og sveitarfélaga,
þar með talin öll þjónusta hjúér-
unarliðs og lækna.
í sambandi við bréf Dr. Bjarna
datt mér í hug smásaga, sem ég
las fyrir stuttu. Hún er á þessa
leið: Indverji nokkur kom þar
sem menn voru að vinna. Hann
spurði þann fyrsta hvað hann
væri að gera. Bera grjót, svaraði
hann. Annar svaraði sömu spurn
ingu: ég er að byggja hús. Hinn
þriðji svaraði: ég er að byggja
musteri.
Við skulum segja að trúboðið
sé að byggja hús. Hverskonar
hús? Dr. Bjarni myndi svara á
þá leið að sér kæmi það ekki
við, systurnar eru góðar mann-
eskjur. En annar kynni að
spyrja: er verið að byggja veggi
eða múra, sem kljúfa þjóðina, eða
jafnvel andlegt fangelsi? Þýzka
þjóðin skiptist í tvo ámóta stóra
hópa: mótmælendur og kató-
likka. Munur á lifsskoðunum,
mati á manninum og þjóðfélags-
verðmætum, er þar ótrúlega
mikill. Útkoman er að sú þjóð-
arleifð, sem Þjóðverjar eiga sam
eiginlega, er oft hlutir, sem i
okkar augum eru hvað minnst
girnilegir til eignar. Enda hafa
Þjóðverjar nútímans ekki verið
farsæl þjóð.
Mér kemur trúboðið ekkert
við, á þessa leið skrifar Dr.
Bjarni. En einhverjum kemur
það við, sjálfsagt öðrum. En í
þjóðfélagsmálum uppgötva menn
fyrr eða síðar hverjir eru aðrir,
hverjir eru hinir. Við erum
ævinlega hinir. Þessvegna þarf
að athuga vandlega hvaða hlut-
skipti hinum er ætlað, ekki síð-
ur en okkur.
Hvar sem rómversk-katólska
kirkjan er í greinilegum minni
hluta, stendur oftast einhver styr
um hana. í- erindi mín veik ég
að hinni trúarlegu hlið þessa
máls. En fleira kemur til. Róm-
versk-katólska kirkjan hefir
ævinlega pólitísk markmið. Hin
rómversk-katólska klerkastétt
sækir stöðugt eftir veraldlegu
valdi, þótt hún hafi á seinustu
tímum neyðst til að beygja sig
fyrir staðreyndum, sem hún
hefir ekki ráðið við.
í áðurnefndu blaði New York
Times er leiðari um kosningarn
ar á Ítalíu. Blaðið spyr á þá leið,
hvernlg kommúnisminn geti orð-
ið svona sterkur í katólsku
landi. Þar sé stærsti kommúnista
flokkur í Vestur-Evrópu. Það
svarar sjálft. Fram til ársins 1919
bannaði katólska kirkjan borgur
unum að taka þátt í þingkosn-
ingum. Þeir, ítalir, sem hafa
aldrei fengið tækifæri — sem
þjóð — til að læra að skilja nú-
tíma lýðræði, segir blaðið. Fyrst
kom fasisminn, síðan síðari
heimsstyrjöldin, og nú efling
kommúnismans. Þetta er upp-
skeran.
Dr. Bjarna finnst að trú sé
einkamál hvers manns. Það ætti
hún að vera. En hún er það oft
ekki, einkum ef rómversk-kat-
ólska kirkjan er annarsvegar.
Á tímum kreppunnar miklu
sagði talsverður hluti íslenzkra
menntamanna hinu íslenzka þjóð
félagi og stofnunum þess upp trú
og hollustu, ef ekki í orði þá 1
verki. Þar sem menntamennirnir
leggja að sjálfsögðu til megin-
hluta forystunnar í velferðarmál-
um þjóðarinnar, þá getur slík
þróun reynzt hættuleg, og er
undir öllum kringumstæðum
óæskileg. Gegn hugsanlegum end
urtekningum þarf að vinna. Rétt
mat á sögu og samtíð er þvi
nauðsyn.
Benjamín Eiríksson. {'