Morgunblaðið - 22.06.1977, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 22. JUNÍ 1977
v1K>
(f ra ); *>
MöRÖ'JN/-",
\a\niNú \\ : t
‘'tíWS;
Ég á alltaf að vera að þvo mér.
— Því má ég ekki eins og þú
bara nota ilmvatn?
Keyndar varaði mamma mig
við mönnum eins og þér. Ég
hefi aldrei þorað að vona að til
þess kæmi að ég kvnntist slík-
um manni!
w /
Hvað er eiginlega að honum?
Ilugsanlegt er að þér þurfið að
baka úr 300 eggjum ( einu.
Hverju mótmæla
V esturbæingar ?
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Um þessar mundir er að koma
út kennslubók í keppnisbridge.
Mikil þörf hefur verið fyrir bók
þessa og er þetta því mjög lofs-
vert framtak útgefandans, sem er
Bridgesamband íslands. Bókin er
þýdd og sniðin eftir sænskri fyrir-
mynd, sem notuð er i skólun, og á
námskeiðum, þar í landi.
Spilið hér aö neðan er tekið úr
bók þessari, nánar tiltekið úr sjö-
undu kennslustund, en alls skipt-
ist bókin í fimmtán slíka kafla,
sem allir eru meira og minna
sjálfstæðir. Og skýringarnar eru
göðar eins og sjá má á þessu
dæmi.
Norður
S. 32
H. D32
T. DG1032
f.. A32
Borizt hefur bréf um þær
byggingarframkvæmdir, sem
voru fyrirhugaðar á túninu við
Landakotskirkju f Reykjavfk, þar
sem um er spurt m.a. hverju
Vesturbæingar séu að mótmæla
og fleira og fer það hér á eftir:
„Ekki alls fyrir löngu var hald-
in fundur með ibúum Vestur-
bæjar um fyrirhugaðar bygg-
ingarframkvæmdir kaþólskra á
Landakoststúni.
Éftir að hafa lesið ályktun
fundarins, get ég ekki stillt mig
um að leggja orð í belg.
Fundurinn lýsir sig andvígan
byggingarframkvæmdum á
Landakotslóðinni. Vissulega hef-
ur fólk fullan rétt á að vera á móti
hinu og þessu, en er þetta ekki
óréttlæti eða réttara sagt van-
þakklæti okkar Islendinga til
þessa fóiks, þ.e.a.s. systranna og
prestanna, sem hafa fórnað ævi
sinni til að gera okkur Islend-
ingum gott.
Hverju mótmæla nokkrir
Vesturbæingar? Að trúboðið
byggi á sinni eignarlóð. Hvað þá
með helgi eignarréttarins? Hvað
þá með að sýna þessu fólki þakk-
læti?
Ekki alls fyrir löngu afhentu
systurnar ríkisstjórn tslendinga
Landakotsspftann. Ég ættti frem-
ur að segja gáfu Islendingum
spitalann, því ég held að aliir viti
að þó greiðsla hafi komið fyrir
mannvirkin, þá voru það góð
kaup, meira að segja mjög góð
kaup.
Hvernig ætlum við að sýna
systrunum og prestunum þakk-
læti fyrir allt þeirra starf í okkar
þágu?
Með því að koma i veg fyrir að
þetta fólk byggi hús á sinni eigin
lóð og eigi þannig mannsæmandi
hfbýli. Ég segi mannsæmandi, því
það mega allir vita það, að það
hús, sem kaþólsku prestarnir búa
nú i, er ekki mannsæmandi vegna
leka og annars hrörleika.
Þeir vilja endurnýja híbýli sín
og bæta aðstöðu sína til að starfa
fyrir okkur Islendinga.
Húsnæðið, sem þeir ætla að
byggja er hvorki skýjakljúfar né
háhýsi, heldur lágreist hús, sem
falla inn i umhverfið.
Ég skora á alla Islendinga að
sýna prestunum og systrunum
þakklæti i verki með þvi að styðja
beiðni þeirra um leyfi til að
byggja presthúsið og aðra
aðstöðu, sem þeir þurfa á Landa-
koti.
I raun og veru ætti Reykjavík-
urborg að sjá sóma sinn í þvi að
byggja þetta húsnæði á eigin
kostnað, sem þakklætisvott fyrir
allt, sem prestarir og systurnar
hafa gert fyrir Reykvikinga og
reyndar landsmenn alla.
Það minnsta sem yfirvöld geta
gert, er að leyfa prestunum að
byggja á sinni eigin lóð, er þeir
fara fram á það.
Jóhannes Sæmundsson.
0 Sextfu árum
of mikið?
„Ég má til með að athuga
nánar þetta nýlega fyrirbrigði
sem kallast marxisk söguskýring.
Til allrar guðslukku hefur
heimurinn ekki þekkt blessun
kommúnismans nema i 60 ár. Það
er að vísu 60 árum of mikið því ef
marxisminn hefði verið betur
Vestur
S. DG1098
H. G65
T. 9
L. D1096
Austur
S. K76
II. 10987
T. Á76
L. G87
Suður
S. A54
H. AK4
T. K854
L. K54
Suður spilar 3 grönd. Vestur
spilar út spaðagosa. Til að fá 9
slagi verður suður að fá a.m.k.
þrjá slagi á tigul. Drepi suður
strax með spaðaás taka andstæð-
ingarnir slag á tígulás um leið og
tígli er spilað. Því næst spila þeir
spaða. Hvaða líkindi eru þá á þvi,
aö suður vinni þrjú grönd? Ef
spaöinn skiptist jafnt milli and-
stæðinganna fá þeir þrjá slagi á
spaða og einn á tígul. En á suður
nokkra vinningsmöguleika ef
spaðinn skiptist öðruvísi, t.d. 5—3
eða 6—2? Vissulega. Hann þarf
aðeins að bíða með að drepa á
spadaás þar til spaða er spilað í
þriðja sinn. Eigi sá andstæding-
anna sem á fleiri spaða ekki tígul-
ásinn er búið að rjúfa samgöngu-
leidir þeirra og þar með vinnur
suður orustuna um níunda slag-
inn.
ÞAÐ VERÐUR EKKI FENGIÐ, SEM FARIÐ ER
41
um — aldrei þessu vant, sagði
Peter.
— Þetta er alveg dásamlegt,
hrópaði Frede upp yfir sig. —
Verð ég virkilega til þess að
sættir takist á milli Kessel
eldri og yngri. En það er
kannski ekki skrítið. Slagsmál
milli ykkar hefur alltaf verið
teygjanlegt hugtak.
Sfminn hringdi.
— Þú mátt svara, en gættu að
hvað þú segir, sagði Frede.
— Já? svaraði Kessel. — Ert
það þú Cornelius. Hvort þú
mátt koma núna? Það er full-
snemmt. Eigum við að segja
eftir....
Hann leit spyrjandi á Frede.
— Tvo klukkutfma, hvfslaði
Frede.
— Tvo klukkutfma, sagði
Kessel.
Ilann lagði tóiið á og gekk
aftur út að gluggauum.
— Jæja, nú hefur verið nóg
talað, sagði Frede. Flýttu þér
að stað Peter, og reyndu að
hrista af þér þessa óraunveru-
leikatilfinningu. Þú gætir
fengið að súpa seyðið af þvf.
Peter lagði matarkassann aft-
ur f og gekk sfðan aftur til
föður sfns og Frede. Það vottaði
fyrir blygðun f augnaráði
Kessels.
Hann veit upp á sig skömm-
ina, hann hefur komið mér f
þetta klandur og er ekki ýkja
stoltur af þvf. Og allt f einu
fann hann til vorkunnsemi f
garð föður sfns, hann var eitt-
hvað svo hjálparvana á svip.
Hann brosti snögglega tíl hans
og hálf hissa lyftí faðir hans
hendinni eins og hann langaði
að grfpa f hann.
— Þá förum við af stað, sagði
Frede.
— Þarftu að hafa höndina
áfram svona inn f jakkanum,
spurði Peter, þegar þeir voru á
ieið niður tröppurnar.
— Ég tefli ekki f tvfsýnu.
— Treystirðu mér ekki?
— Nei, því skyldi ég gera
það?
Frede settist f aftursætið.
Hann iagði byssuna við hiið
sér. Höndin hvfldi á henni eins
og áður.
Einhvers konar einkennileg
þyngslatilfinning greip hann
skyndilega.
Hvað myndi Frede sfðan gera
þegar þeir kæmu á áfangastað.
Myndi hann þora að sleppa
honum?
Þeir óku af stað inn f landið.
t speglinum sá Peter að Frede
geispaði stórum öðru hverju.
Ef hann gæti nú bara sofnað,
hugsaði hann. Þá gæti ég náð
byssunni frá honum og reynt að
koma fyrir hann vitinu.
— Það er eins og maður sé á
leið f veiðitúr, sagði Frede.
Peter svaraðf ekki en hafði á
honum gætur og sá að geisp-
arnir héldu áfram og það var
engu Ifkara en hann væri alltaf
öðru hverju f þann veginn að
dotta en rifi sig sfðan upp.
Sfðan virtist hann betur fyrir
kallaður.
Ég get vist ekki gert mér
vonir um að hann sofni, hugs-
aði Peter. Ég verð að finna upp
á einhverju öðru. Hann ók út f
vegajaðarinn og drap á bflnum.
— Hvað er nú, spurði Frede
hvasst.
— Þú getur sjálfur keyrt.
— Keyrðu áfram, við förum
upp f skóginn.
— Ég nenni ekki að halda
þessu áfram.
— Það er afleitt þú skulir
vera svona vitlaus Peter. Ég
sem var farinn að treysta þér.
— Þú átt við að þú varst
farinn að halda ég væri þessi
þöngulhaus sem þú þurftir
einmitt á að halda núna.
— Ég var farinn að halda þú
ynnir verk þitt möglunarlaust.
— Og hvað svo?
— Svo geturður farið hvert
sem þú vilt.
— Fæ ég það
Frede brosti við.
— Þú ert orðinn hræddur,
heyri ég
— Já.
— Þú hugsar með þér að