Morgunblaðið - 10.05.1978, Blaðsíða 28

60
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 10. MAI 1978
MORÖdKf-
KArriNU 5
Wr
Vv\
rfe:
V (M'

Ég Iokk ckki hart að mér í
skólanum. úr því cg get orðið
lesið erlcnd nektarblöð.

Ilvort er það bjartsýni — eða aumingjaskapur?
Ék vildi að þú fengist við það
í tómstundunum að búa til
flöskuskip. í staðinn fyrir
þetta?
Hverjir ráða
börnunum?
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Spilið í dag kom fvrir í leik
Svíþjóðar og Þýskalands á
Evrópumeistaramóti fvrir mörg-
um árum siðan.
Norður gaf, allir á hættu.
Norður
S. 83
H. DG10652
T. 9853
L. Á
Vostur
S. ÁG1064
H. K84
T. K62
L. 83
Austur
S. D92
H. Á973
T. 7
L. 107642

Suður
S. K75
H. -
T. ÁDG104
L. KDG95
Á háðum horðum varð suður
sagnhafi í finim tíglum. Þjóðverj-
inn í sæti suðurs fékk út spaðaás
og var eftir það auðvelt að vinna
spilið. En svíinn Kock var ekki
eins heppinn á hinu borðinu. Hann
fékk út tígultivst frá vestri.
í 2. slag tók hann á laufás og
spilaði síðan tígli frá borði með
svíningu í huga. En þegar austur
lét hjarta tók Kock á ásinn og lét
spaðana tvo frá boröinu í laufkóng
og drottningu. Og laufgosann
trompaði vestur ekki heldur.
Suður trompaði þá spaða í borðinu
og hjarta á hendinni. Eftir það
voru fimm spil á hendi.
> ' i i |
1 I . . I 1
'All',' i*

Við verðum að flýja inn í vinnuna á morgun?
„Kæri Velvakandi.
Róttækir menn, og öfgafullir
láta æ meir að sér kveða og reyna
að rugla okkur í ríminu. Kommún-
isminn, sem nú flæðir yfir heim-
inn, er alræðisstefna, eins og
kunnugt er. Leiðtogar hans krefj-
ast ekki aðeins að ríkisvaldið ráði
yfir eignum manna, heldur líka
heimilum þeirra og fjölskyldu að
meira og minna leyti. Já, menn
eiga ekki einu sinni sál sina sjálfir,
hún skal mótuð með illu eða góðu
eftir gallhörðu kerfi kommúnism-
ans.
Það er því ekki að furða þótt
kommúnistar setji þeim
íoreldrum hömlur sem vilja fræða
börn sín á kristinni trú og siðgæði.
Þó að lítið beri á fréttum um þau
efni í fjölmiðlum, er það staðreynd
að trúaðir foreldrar í löndum
kommúnista eiga í margvíslegum
erfiðleikum og verða að þola
hróplegt misrétti vegna þess eins
að þeir hafa kennt börnum sínum
að tilbiðja skaparann. Og börnin
sjálf verða einnig að gjalda þess.
Hér er miklu meiri alvara á
ferðinni en margur gerir sér ljóst.
Vert er að benda á, að þessara
alræðis-sjónarmiða gætir líka hér
á Islandi. Þær raddir heyrast
meðal okkar sem draga umráða-
rétt foreldra yfir börnum sínum í
efa. Því er haldið fram að það sé
ríkið sem eigi börnin. Menn ættu
að gefa þessu gaum, því að engin
ástæða er til að halda að eitthvað
annað vaki fyrir íslenzkum rót-
tæklingum en samherjum þeirra
úti í löndum. Víst hafa ýmsir
meðal okkar komið auga á þetta,
og er ég þakklátur Morgunblaðinu
fyrir að halda vöku sinni i þessum
efnum.
Frændur okkar á Norðurlöndum
hafa ekki farið varhluta af þessum
hættulega áróðri. Ekki skal það
rakið nánar að sinni, en í stað þess
langar mig aðeins, Velvakandi
góður, að vekja athygli á orðum
danska biskupsins Henriks
Christiansens, er hann viðhafði
fyrir nokkru í ræðu um þessi mál.
Biskupinn segir um heimilið. að
æðsta verkefnið sem Guð hafi falið
því sé að vernda barnið. leiðbeina
því og móta það af náð Guðs. svo
að líf þess verði Guði til dýrðar.
En síðan segir biskupinn (í laus.
þýö.):
„Ákveðnar stjórnmálastefnur
meðal okkar vinna að því að ná
börnunum úr höndum foreldra
sinna, vekja tortryggni gagnvart
réttindum og skyldum foreldranna
og undirbúa þannig þá byltingu í
þjóðfélaginu sem þær keppa að.
Uppeldis- og sálfræðingar kyrja
linnulaust þann söng að engir séu
verri uppalendur en foreldrarnir
sjálfir! Ef þeir gætu, myndu þessir
„sérfræðingar“ hrifsa börnin und-
an áhrifavaldi foreldranna, koma
þeim fyrir á opinberum stofnunum
og móta þau þar eftir eigin höfði.
Auðvitað getur okkur foreldrum
M r
IflL
Vestur Norður S. - H. DG106 T. 9 L. - Austur
S. ÁG S. D9
H. K8 H. Á9
T. K T. -
L. - L. 10
Suður S. K7 H. - T. DG L. 9
í þessari stöðu spilaði sagnhafi
laufníu. Vestur lét hjartaáttuna og
trompaði í borðinu. Hjarta tromp-
að á hendinni og vestur fékk næsta
slag á tígulkóng. Og tilneyddur gaf
hann Kock ellefta slaginn á
spaðakóng.
Fimm spila staðan var skemmti-
leg. Vestur var illa beygður og sé
staðan athuguð má sjá, að sama
var hvað hann gerði.
MAÐURINN A BEKKNUM
Framhaldssaya eftir Georges Simennn
Jóhanna Kristjónsdóttir íslenzkaói
38
veggskáp fann Maigret port-
vínsflösku sem hafði verið
drukkið af. og tvö glös. Á
snaga hékk regnfrakki.
Þetta hafði honum ekki hug-
kvæmzt. Þegar rigndi um miðj-
an dag en ekki á kvöldin gat
Thouret ekki komið heim til
Juvisy í rökum fötum.
Hann hafði sýniiega notað
tímann mikið til lestrar. Á
kommóðunni var mikið af
bókum. mest allt vinsæiar
skáldsögur. söguiegar bækur
og nokkrir glæpareyfarar sem
hann virtist ekki hafa verið
ýkja hrifinn af fyrst þær voru
ekki íleiri slikar.
Vig gluggann var hæginda-
stóll. Á litiu borði var mynd í
mahoniramma af konu. sem
var líklega fertug.svartklædd
að sjá. Hún kom heim við1
lýsingu þá sem þeir höfðu
fengið f skartgripabúðinni.
Hún virtist ekki vera óáþekk
frú Thouret alla vega að
umfangi til. en engu að síður
var hún langtum fríðari og
viðfelldnari til að sjá.
— Það var þessi kona sem
kom reglulega að heimsækja
hann?
- Já.
Hann fann fleiri myndir í
skúffu. einnig nokkrar af
Thouret sjálfum. þar á meðal
eina þar scm- hann var með
perlugráa hattinn á höfðinu.
Ef frá voru svo talin nokkur
hálsbindi og fáein pör af
sokkum voru ekki fleiri ílíkur
þarna. hvorki skyrtur né nær-
fatnaður, né haldur pappírar
cða bréf. hvorki gömul né ný.'
ckkert af því sem fólk að
jafnaði fyllir skúffurnar með.
Maigret sem minntist æsku
sinhar og mundi eftir því. að
þegar hann þurfti að fela
eitthvað fyrir foreldrum sínum
hafði hann tckið stól. sett hann
við skápinn í herbcrginu og
laumað því ein.s hátt upp og
hann gat. Á flestum slíkum
skápum var þykkt ryklag og
svo var einnig þarna en hann
sá að ferhyrndur hlutur hafði
lcgið þarna. því að ryklagið var
þynnra á litlum bletti.
Hann hugleiddi það ekki
nánar að sinni. Konan fylgdi
hreyfingum hans með augun-
um og eins og Lapointe hafði
sagt var engu líkara en brjóst-
in myndu þá og þegar smeygja
sér út úr sloppgopanum.
— Hafði hann lykla að her
berginu?
—Á honum höíðu engir óvið-
komandi lyklar fundist.
— Já, en hann lét mig alltaf
geyma hann þcgar hann fór.
— Gera leigjendur yðar það?
— Nei. en hann sagðist vera
svo afleitur með að týna öllu og
þess vcgna bæði hann mig að
geyma lykilinn. Og þar sem
hann kom aldrei heim. hvorki
á kvöldin né á nóttunni...
Maigret tók myndina úr
rammanum. Áður en hann fór
gaf hann kanarífuglinum vatn
að drekka og gckk nokkra
hringi um herbcrgisgólfið.
— Ég kem sjálfsagt aftur.
kunngerði hann'.
Hún gekk á undan þeim
niður stigann.
— Það þýðir víst ekki að
bjóða yður uip á glas?
— Þér eruð með síma? Látið
mig fá númerið ef ég skyldi
þurfa að fá nánari upplýsing-
ar.
- Bastille 2251.
■— Og nafnið með leyfl? -
— Marictte. Mariette Gibon.
— Þökk fyrír.
- Og ekkert fleira?
- Nei. ekki í bili.
Hann og Lapointe hriiðuðu
sér út í bflinn og enn var sama
úrhellið.
— Keyrið út að horni. skip-
aði Maigret.
Og við Lapointe sagði hanni
— Farðu aftur til hennar.
Ég gleymdi pípunni minni í
herberginu uppi.
Maigret hafði aldrei á sinni
lífsfæddri ævi gleymt pfpunni
sinni nokkurs staðar.
— Var það viljandi gert?
— Já. haltu henni uppi á