Morgunblaðið - 30.01.1986, Blaðsíða 46

46
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 30. JANÚAR1986
J7V
„Gleymdu ná ekJdi: tjöym. öUjwl,
dökk bláan 09 sjdifskiptcxn."
\
|
f
JS
... að gefa sér nægan
tíma til að hlusta á
hann.
TM Reg. U.S. Pat. Ott —alt rtghta reaerved
• 1978 Loa Angetes Tlmea Syndlcate
kampavín úr skó einkaritarans.
— Það er eina skýringin. — Kom
konan þín óvænt?
HÖGNIHREKKVÍSI
Bréfritari er óhress með að einstaklingar geti ekki eignast íbúðir á Spáni og notið þar sólar og yls.
AF HVERJU EKKIÍBÚÐIR
í EINKAEIGN Á SPÁNI?
Fyrir nokkrum dögum birtist
frétt í Morgunblaðinu um að félaga-
samtökum yrði gefinn kostur á
yfirfærslu á gjaldeyri til kaupa á
húsum á Spáni.
Jafnframt var það haft eftir
Matthíasi Bjamasyni ráðherra, að
þetta væri gert til þess að koma í
veg fyrir að einstaklingar gætu
keypt sér hús þar.
Hvað er athugavert við það að
einstaklingar geti keypt sér hús eða
íbúðir erlendis, ef þeir hafa til þess
fjármagn? Mörgum er ráðlagt af
heilsufarsástæðum að dvelja í
hlýrra loftslagi en því sem okkar
land hefir uppá að bjóða.
Þar sem þetta hefur borist í tal,
hafa menn furðað sig á þessum
orðum ráðherrans. Það eru ekki
allir í stéttarfélögum og menn hafa
fram að þessu talið að sjálfstæðis-
flokkurinn berðist fyrir frelsi ein-
staklingsins. Þetta er furðuleg af-
staða ráðamanna.
Sjálfstæðismaður
Víkverji skrifar
Nýlega hafa verið gefnar út
tvær reglugerðir, sem auka
frelsi borgaranna. Annars vegar er
mönnum heimilað að taka á móti
sjónvarpssendingum frá gervihnött-
um og hins vegar að kaupa sér íbúð-
ir á Spáni. í fyrra tilvikinu gilda
einhveijar sérreglur, ef heimilisfólk
í 36 íbúðum eða færri taka sig
saman um móttöku á sendingum
utan úr geimnum og í síðara tilvik-
inu gildir heimildin til húsa- eða
íbúðakaupa, ef félagasamtök, sem
50 manns eða fleiri mynda, standa
að viðskiptunum.
Ekki hafa neinar haldgóðar skýr-
ingar verið gefnar á því, hvers
vegna þessar tölur annars vegar
um hámarksíjölda og hins vegar
lágmarksfjölda voru notaðar. Varð-
andi móttöku á sjónvarpsefni hefur
þeirri tilgátu verið varpað fram, að
kannski hafí þingmenn verið með
það í huga, þegar þeir settu út-
varpslögin, að 36 íbúðir væru í
hæfílega stórri íbúðablokk. í síðara
tilvikinu hefur embættismönnum
vafalaust þótt, að talan 50 væri
heppileg til að setja einhveijar
skorður við meðferð manna á flár-
munum sínum.
Umhyggja ríkisvaldsins fyrir
borgurunum birtist í ýmsum mynd-
um eins og allir vita. Er hún góðra
gjalda verð, þar sem hún á við.
Tíðarandinn er þó þannig, að minnst
afskipti af því tagi, sem hér hefur
verið lýst, eru í bestu samræmi við
hann. Kröfur um skýran og mál-
efnalegan rökstuðning með öllum
opinberum hömlum eru jneiri en
áður. Borgaramir sýna og æ meiri
undan þeim reglum, sem stangast
á við réttlætiskennd þeirra.
Fá lög snerta almenning meira
á degi hveijum en umferðar-
lögin. Þing það, sem nú situr, hefur
ný umferðarlög til umræðu. Frum-
varpið um þau var lagt fram á síð-
asta þingi og hafa þingmönnum
þegar borist umsagnir margra
þeirra, sem málið snertir. Ekki hafa
orðið miklar umræður um málið í
blöðum. í þingræðu um það nú í
október komst Eiður Guðnason
meðal annars svo að orði:
„Ég er þeirrar skoðunar, að
ákvæði þessa frumvarps um hraða-
takmörk séu alltof íhaldssöm, 70
km á klukkustund utan þéttbýlis,
þó 80 km á klukkustund á vegum
með bundnu slitlagi. Þetta á að
hækka til þess að við séum í takt
við þann veruleika sem er á íslensk-
um þjóðvegum í dag. Þetta vita
allir. Það er ekki hraði aksturinn
sem er orsök flestra umferðarslysa.
Samtals eru um það bil 40% um-
ferðarslysanna af tveimur ástæð-
um: Aðalbrautarréttur er ekki virt-
ur, umferðarréttur er ekki virtur.
Og ef við bætum við: Of stutt bil
milli bifreiða, þá förum við sjálfsagt
langleiðina upp í 50%. Þetta er það
sem í einu orði má kalla tillitsleysi
í umferðinni, þjösnaskap og tillits-
leysi. Það er það sem er megin-
vandamálið í umferðinni, ekki af
því að menn aki of hratt þó að
og haft í för með sér hættur sem
ekki ber að gera lítið úr.“
Hér er hreyft máli, sem allir geta
haft skoðun á, eins og flestu því,
sem í umferðarlögunum segir. I
málum sem þessum færi vel á því,
að þeir, sem að lagasmíðinni standa
beittu sér fyrir almennum umræð-
um um hana annars staðar en á
Alþingi, svo að borgurunum væri
sem best ljóst, hvað í húfí er.
Auðvitað er þetta einnig hlutverk
fjölmiðla og leggja þeir sitt af
mörkum, en betur má ef duga skal.
Vafalaust geta margir tekið
undir með Jóni Braga Bjama-
syni, prófessor í lífefnafræði, sem
sagði í samtali við Helgarpóstinn á
dögunum:
„Eitt er það sem slær mig alltaf
þegar ég kem heim frá Bandaríkj-
unum og það er umferðarmenning
íslendinga sem segir kannski meira
um þjóðina en virðast kann í fyrstu.
Hún er svo frumstæð og lýsir viss-
um hroka, vissu bijálæði í þjóðinni.
Það kemur fyrst og fremst fram í
tillitsleysi gagnvart öðrum. Tillits-
semi er aftur á móti áberandi í
Bandaríkjunum. Ég held að íslensk
umferðarmenning sýni margt ann-
að í þjóðlífinu í hnotskum. Um-
ferðin í efnahagslífinu er álíka bijál-
uð og í bílaumferðinni."
Hvorki ný lög né strangar reglur
geta_breytt því, sem, hér er lýst —
engu að síður er brýn þörf á breyt-