Morgunblaðið - 20.11.1988, Blaðsíða 34

KONUR
Reglurnar
og raun-
veruleikinn
Það er skrifað svo mikið um
konur þessa dagana, að
mér dettur fátt í hug sem auka
mætti skilning á fyrirbærinu.
Ég þyki vera jafnréttissinnað-
ur enda er ég
talinn mennt-
aður, fijáls-
lyndur og nút-
ímalegur í
hugsun. Þessi
lýsing á mér er
eftir Atlo tvíræð; hún á
Heimi Sveinsson líka við um leið-
inlegustu dratt-
halana sem ég þekki. En um
leið er maður dálítil karl-
remba. Hún býr í manni og
er líkt og arfinn — vex aftur
þó hún sé reytt burtu. Við
þetta bætist tregðulögmálið,
sem stjórnar íslandi, og van-
inn sem drepur í dróma allt
skapandi hugarflug.
Það er oft sem ég stend mig
að því að vera ekki nógu kven-
réttindalegur í hugsun eða
athöfnum. Mér þykir fyrir því,
en ég er ekki fullkomnari en
þetta. Samt þykir mér allt í
lagi að hafa (tímabundið) svo-
lítið hlægilegar reglugerðir
(eða eru það kannski lög?)
sem banna að auglýst sé eftir
„kaffikonu“ — því „starfs-
kraftur“ skal það heita. Því
miður eru þesasr fáránlegu
reglur nauðsynlegar, og því
mega ekki spottarar segja
nokkra fúla Öatbrandara á
kostnað réttlætisins? En
hvers konar þjóðfélag er það,
þar sem svona reglur eru
nauðsynlegar? Breytum
hugsunarhætti okkar sem
fyrst (það þarf ekki að taka
langan tíma ef maður vill það)
og þá má afnema þessar vit-
lausu reglur.
í stétt tónskálda eigum við
frábæra kvenkyns listamenn.
Kannski ekki nógu margar
miðað við fjölda karlanna. En
skiptir fjöldinn máli í þessu
sambandi? Jórunn Viðar hef-
ur verið í fremstu röð tón-
skálda okkar um árabil. Ka-
rólína Eiríksdóttir er sívax-
andi listamaður og vekur at-
hygli bæði hér og erlendis.
Mist Þorkelsdóttir (Sigur-
björnssonar) er einn efnileg-
asti listamaður sem kvatt hef-
ur sér hljóðs á undanförnum
árum. Þessar konur tilheyra
mismunandi kynslóðum og
menntunargrunnur þeirra er
ólíkur. Þær tjá sig hvor á sínu
máli, hvor þeirra hefur sinn
persónulega stíl.
Ég hef ekki getað fundið
neitt sem kalla mætti „kven-
legt“, sem væri sameiginlegt
með verkum þeirra. En verk
þeirra flest eru hin prýðileg-
asta list, og á þeim vettvangi
greini ég ekki á milli karla-
og kvennalistaverka.
Og svo er einn efnilegasti
tónsmíðanemandinn hjá okk-
ur i tónfræðadeild Tónlistar-
skólans í Reykjavík, ung
MORGUNBLAÐIÐ FOLK I FRETTUM SUNNUDAGUR 20. NÓVEMBER 1988
Elías Davíösson leikur á hljóð-
færi sitt í Fella- og Hólakirlq'u.
Leikur
á steina
Elías Davíðsson, skólastjóri Tón-
listarskólans I Óiafsvik, hefiir
smíðað hljómborð sem hann iegg-
ur steina ofan á og leikur síðan
á, ýmist með kjuðum eða öðrum
steinum.
Elías sagðist, í samtali við Morg-
unblaðið, hafa uppgötvað það
fyrir fímm árum að ýmsir steinar
mynduðu góðan tón. Hann hefði
síðan þreifað sig áfram, safnað
steinum og smíðað undir þá hljóm-
borð. Steinamir sem hann notaði
væru þunnar flögur sem lægju endi-
langar á lista ofan á hljómborðinu
þannig að þeir gætu titrað við áslátt-
inn. Milli lægstu og hæstu tóna
væru u.þ.b. þijár áttundir. Elías
sagðist miða tónlistina við eðli stein-
anna, hann léki ekki lög í venjuleg-
um skilningi, heldur byggi til ryþma
sem hæfði tónum steinanna. Hann
notaði steinana eins og þeir kæmu
fyrir, fjölbreytnin í blæbrigðum tón-
anna minnkaði ef þeir væru slípaðir.
Elías sagðist ekki vita til þess að
leikið hefði verið á steina hérlendis
fyrr, en í Kína og Víet-Nam hefðu
steinar verið notaðir við tónlistariðk-
un til foma og í Afríku væru þeir
enn notaðir. Þar væri þó um mun
frumstæðari tónlist að ræða en þá
sem hann léki.
Ljósmyndir
óskast
Dálkurinn „Fólk í frétt-
um“ óskar eftir skemmti-
iegum ljósmyndum frá les-
endum Morgunblaðsins.
Ætlast er til þess að mynd-
efnið sé fólk, böm eða full-
orðnir. Skrifíð stuttan
texta og lýsið því sem er
að gerast á myndinni.
Verður síðan ein mynd val-
in til birtingar á sunnudög-
um. Munið að merkja
myndirnar með nafni og
símanúmeri sendanda.
Myndimar skulu sendar í
lokuðu umslagi merkt
Morgunblaðið, „Fólk í
fréttum" Pósthólf 1555,
121 Reykjavík.
Guðl
aug
Halldó
oóttir
rs
Gíslason9 ?UOv*rður
stað^m„Gau káSVg“f'
Guðv
Morgunblaðið/Sverrir
Veitingahús
Gaukur á Stöng fimm ára
„Upphaflega hugmyndin var sú að
opna stað þar sem menn þyrftu
ekki að borga sig inn eða að standa
í biðröð. Við héldum meira að segja
að við þyrftum enga dyraverði! En
það endaði þannig að menn löbbuðu
inn og út með bjórkönnumar og
glösin hreinlega gufuðu upp“ segir
Guðvarður. „Þetta var ótrúlegt
tímabil, við lá að pilsnerbirgðir
framleiðandans þrytu“ bætir hann
við. „Staðurinn er enn með svipuðu
sniði, við höfum að vísu fengið
bæði dyraverði og biðraðir og bráð-
um fáum við alvöru bjór.“
—Hyggið þið á einhveijar breyt-
ingar?
„Á efri hæðinni er stemningin
mun rólegri en niðri, þar er lifandi
músík fimm daga vikunnar og
þannig verður það. Við ætlum að
hafa hér erlend og íslensk dagblöð,
ölsölu og samlokur á efri hæðinni
þegar bjórinn kemur. Fólk er þegar
farið að panta borð á bjórdaginn
1. mars. Islendingar sem á annað
borð vilja bjór em greinilega mjög
bjórþyrstir" segir Guðlaug.
Sérstök afmælisdagskrá verður
fram til 24. nóvember og mun John
Collins og hljómsveit og Bítlavina-
félagið halda uppi ijörinu, en síðar-
nefnda hljómsveitin varð einmitt til
þegar þeir sungu Lennonsöngva á
„Gauknum“.
Hvarborða
þeir í hádeginu?
AHótel Borg hefur stór hópur
manna hittst næstum daglega
og snætt þar hádegisverð í mörg
ár. Þetta eru menn úr ýmsum
stéttum, stjórnmálaflokkum og
starfsgreinum. Þama em þjóð-
málin rædd af þeim hita sem við
á hverju sinni og sumir halda þvi
fram, væntanlega í spaugi, að
ekki séu lausnir mála sem þar
fást siðri en þær sem til verða í
heitum pottum sundlauganna!
En svo brá við einn daginn að
hópurinn tvístraðist. Nú situr einn
hópur að snæðingi á Lækjarbrekku,
annar á Hressingarskálanum og
hinn þriðji situr sem fastast á Borg-
inni, eftir stutta fjarveru. í einum
hópnum er ástæðan fyrir flutning-
unum sögð vera ósamkomulag
vegna hækkunar á verði, í öðrum
er sagt að þörf fyrir tilbreytni hafi
komið á daginn. Hver sem ástæðan
er fyrir því að menn, sem sumir
hveijir hafa snætt saman svo ára-
tugum skiptir, sitja ei lengur sam-
an, fullyrða þeir að ekki hafi slettst
upp á vinskapinn og enginn sé í
„fylu.“ Það var og ekki að heyra á
neinum að menn væru óánægðir,
hrósuðu menn þjónustunni á nýja
staðnum. Þó var ekki laust við sakn-
aðar- eða „nostalgíu“-tón“ hjá ein-
um og einum er Hótel Borg bar á
góma og einn brá fyrir sig grá-
glettni þegar hann minntist „dauða
borðsins“.
I ann 19. nóvember 1983 var
opnaður sá staður sem bylt-
Á Lækjarbrekku var hópur manna sem
blaðamaður hafði heyrt að væri „Borgara-
flokksklíkan". Þegar gengið var á þá full-
yrtu þeir að það væri rógburður, hinsvegar
væru þeir allir fyrrverandi sjálfstæðismenn.
Þar var slegið á létta strengi og viðurkennt
að stjórnmál bæri þar oft á góma í hvaða
mynd sem væri. Þarna var og staddur tengi-
liður þeirra við þingið sjálft, Albert Guð-
mundsson. Haukur Jacobsen spurði Albert
að því hvort ekki væri rétt að hann væri í
pólítík og þá svaraði Albert að bragði: „Ég
veit það ekki, ég þarf að spyija Steingrím
að því“. Vakti það svar mikla kátínu meðal
viðstaddra. Frá vinstri á myndinni eru:
Haukur Óskarsson, Grund á Langanesi,
Grétar Bergmann, fasteignasali, Albert
Guðmundsson, þingmaður, Haukur Jacobs-
en, kaupmaður, Ólafur Örn Pétursson, fast-
eignasali, og Helgi Jónsson, hótelstjóri.
Morgunblaðið/Sverrir
ingu olli í veitingahúsalífí
Reykjavíkurborgar. íslensk krá-
armenning varð til. Fljótlega
varð þetta einn af þeim stöðum
þar sem „bissnessmennimir"
snæða í hádeginu, elskunni boðið
í mat á kvöldin og fram eftir
nóttu situr unga fólkið og nýtur
kráarmenningar. Guðvarður
Gíslason og eiginkona hans Guð-
laug Halldórsdóttir hafa rekið
„Gaukinn" síðastliðin þrjú ár og
hafa þau verið meðeigendur allt
frá því að staðurinn tók til starfa.