Morgunblaðið - 10.03.1991, Blaðsíða 10

' MORGÚNBLAÐIÐ’ SUWNUÖAGUR ÍÖ. MARZ 1991
H
!io
Davíð Oddsson á landsfundi í gær:
Sjálfstæðisflokkurinn þarf að
vera nógu sterkur til að verða
hinum verst settu öflugt skjól
— Hann er ekki flokkur til þess eins að slá skjaldborg um þá sem betur mega sín
HÉR FER á eftir kafli úr ræðu
þeirri sem Davíð Oddsson, vara-
formaður Sjálfstæðisflokksins,
flutti á landsfundi í gær:
En þótt við getum horft með
stolti yfir sögu flokks okk-
ar í rúm 60 ár, bæði ný
liðna sögu og þá sem lengi’a er frá,
þá getum við ekki verið fyllilega
ánægð með okkar hlut. Síðastliðin
20 ár hefur þessi stærsti flokkur
landsins aðeins í 9 ár haft áhrif á
ríkisstjórn, en verið settur hjá í 11
ár. Framsóknarflokkurinn hefur
hins vegar setið í ríkisstjóm í sam-
fellt tvo áratugi. Flokkur, sem hef-
ur að jafnaði ekki nema hálft fylgi
á við okkur. Það sem verra er, þá
hefur Framsóknarflokkurinn í 12
ár af þessum 20 farið með forystu
fyrir ríkisstjórn landsins, meðan
Sjálfstæðisflokkurinn hefur aðeins
haft stjómarforystu í fimm ár af
tuttugu. Og versta andhverfan á
því sem ætti að vera, er sú stað-
reynd, að lítill afturhaldsflokkur
með handónýtar hugsjónir eins og
Alþýðubandalagið hefur undan-
farna tvo áratugi setið lengur í
ríkisstjórn en Sjálfstæðisflokkurinn
eða í tæp 11 ár á móti okkar 9.
Við erum í stjómmálum til að hafa
áhrif. Við biðjum ekki um meiri
áhrif en okkur ber, en þessar tölur
sýna að okkur hefur ekki auðnast
að hafa þau áhrif, sem úrslit kosn-
inga hafa þó gefíð tilefni til, og sem
samboðin eru stefnu og styrk Sjálf-
stæðisflokksins.
Við hljótum að horfa framan í
þá staðreynd, að okkar hlutur hefur
verið rýrari en við eigum að þurfa
að sætta okkur við. Við blekkjum
okkur ekki. En þó við ætlum ekki
að blekkja okkur, þá skulum við
heldur ekki setjast niður og sýta
og gráta glötuð tækifæri. Við skul-
um taka undir með Ólafi Thors, sem
benti á, að fortíðin varðar miklu,
nútíðin meiru, en framtíðin mestu.
Við skulum sætta okkur við að
vinstri menn hafí átt meiri hlut í
fortíðinni en þeir áttu skilið, en við
Frá setningu landsfundar sl. fimmtudag. Frá vinstri: Davíð 'Oddsson,
Pálsson, formaður Sjálfstæðisflokksins, og Ingibjörg Rafnar.
skulum heita því að Sjálfstæðis-
flokkurinn eigi stærstan hlut í þeirri
framtíð, sem við göngum til.
Fyrirheitin berast frá
þessum fundi
Og það er einmitt hér á þessum
fundi, sem við tökum fyrstu skref
þeirrar göngu inn í framtíðina. Það
er frá þessum fundi, sem fyrirheitin
verða að berast út til landsins alls.
Fyrirheit sem bera með sér, að sjálf-
stæðismenn séu tilbúnir til að axla
sína ábyrgð, tilbúnir til að sýna
hvað í flokki þeirra býr, viljugir til
verka og óhræddir til átaka. Við
teljum að sterkur Sjálfstæðisflokk-
ur sé þjóðinni nauðsyn. Andstæð-
ingarnir segja: „Sterkur Sjálfstæð-
isflokkur, er aðeins fyrir hina
sterku." Þeim skjátlast enn. Slíkur
flokkur á ekkert erindi með sjálf-
stæðisstefnuna í farteskinu. Sjálf-
stæðisflokkurinn verður að vera
sterkur flokkur, nógu sterkur til
þess að þeir, sem verr kunna að
vera settir, fínni þar öflugast skjól-
ið. Nógu sterkur til þess að þurfa
aldrei að láta einstaka hópa, öfl eða
áhrifaaðila segja sér fyrir verkum,
ekki vegna þess að slíkir aðilar
hafi ekki margt til mála að ieggja
eða eigi ekki allt gott skilið og á
þá þurfí ekki að hlusta, heldur
vegna þess að Sjálfstæðisflokkurinn
þarf að líta til margra átta. Hann
vill aldrei missa sjónar á því, að
hann er flokkur landsins alls, hann
varaformaður Sjálfstæðisflokksins,
kallar til allra þeirra íslendinga,
sem una vilja frelsi, sem vilja gefa
fólkinu tækifæri, sem vilja efla
kjark og þor hvers einstaklings og
virkja þann kraft, sem í hverjum
manni býr. Hann er ekki flokkur
til þess eins að slá skjaldborg um
þá, sem betur mega sín. Þann dag,
sem hann yrði þess háttar flokkur,
hætti hann að vera fjöldaflokkur
og ætti ekki lengur skilið að vera
fjöldaflokkur.
Aliar byggðir eiga Sjálf-
stæðisflokkinn skilið
Mig langar, góðir landsfundar-
fulltrúar, að víkja hér aðeins að
Reykjavík. Ég hef séð það í blöðum
, Ástríður Thorarensen, Þorsteinn
og heyrt það manna á meðal að
undanförnu, að það sé lítill vandi
að stjórna Reykjavík. Ekki veit ég
hvaðan menn hafa það, en víst er
að sú stjórnun vafðist fyrir vinstri
mönnum, sem urðu að stórhækka
alla skatta og álögur og sögðu þó
við hver einustu áramót, að fjárhag-
ur borgarinnar væri kominn á helj-
arþröm og hrökkluðust svo burt
undan okkar sókn. Við sem þá vor-
um í stjómarandstöðu vildum öðru
vísi stjórn. Við vildum ekki stjórn,
sem læsti sig sífellt lengra niður í
vasa borgaranna. Við vildum ekki
lofa Reykvíkingum meiru en við
gætum staðið við. Við fengum trún-
SJÁ SÍÐU 12.
Davíð Oddsson um framboð sitt við formannskjör:
Trúi því að flokkurinn hafi þor
og þrek til að velja á milli manna
HÉR FER á eftir sá hluti ræðu
Davíðs Oddssonar á landsfundi
Sjálfstæðisflokksins í gær, sem
fjallar um framboð hans við
formannskjör sem fram fer í
dag:
Góðu félagar og flokkssystkin.
Ég kunngerði fyrir nokkru, að
ég vildi gefa kost á mér í for-
mannskjöri á þessum landsfundi.
Ég vona að þið vitið, að slíka
ákvörðun hefði ég aldrei tekið eða
látið mér til hugar koma að taka,
ef ég teldi minnstu líkur á því að
hún gæti skaðað flokkinn. Sumir
spytja: Er ekki hætta á því, ef
kosið er nú á milli manna, að
flokkurinn klofni í kjölfarið? Væru
minnstu möguleikar á að slíkt
gæti gerst, hefði mitt framboð
aldrei komið fram. Hefði ég eitt
stundarkom trúað því, að stærsti
lýðræðisflokkur landsins ætti ekki
innri styrk, þor og þrek til að
velja milli manna, sem forystu
eiga að gegna, hefði ég aldrei til
slíks vals stofnað. Enn kunna
sumir að spytja og hafa spurt:
En af hveiju einmitt þessi tími?
Svarið er: Vegna þess að það er
rétti tíminn. Mitt framboð var
ekki tilkynnt opinberlega fyrr en
kjör allra landsfundarfulltrúa
hafði átt sér stað í friði og spekt
í öllum félögum flokksins, hvar
sem er á landinu. Slíkt val fór því
fram, án þess að til nokkurra
átaka þyrfti að koma eða nokkur
eftirköst yrðu af því vali. Til að
tryggja þá ró og þá samstöðu
mátti framboðið ekki koma fram
fyrr. En er þessi tími ekki of
nærri kosningunum sjálfum? Nei.
Þvert á móti. Landsfundurinn er
upphaf kosningabaráttunnar og á
landsfundi skipum við einmitt
mönnum og málefnum í þann far-
veg, sem við teljum að best muni
duga okkur í kosningunum. Það
er brýnt að nýta þann byr, sem
mannabreytingum getur fylgt, í
þágu okkar allra í kosningabar-
áttunni, sem framundan er. Allt
á sinn tíma og ég er ekki í minnsta
vafa um að nú er staður og stund
til þess að velja á milli manna á
nýjan Ieik. í því vali eru menn í
rauninni ekki að kjósa með nein-
um og heldur ekki á móti neinum.
Menn eru að kjósa eins og þeir
halda að þjóni hagsmunum Sjálf-
stæðisflokksins best, þegar til
framtíðar er horft. Sjálfstæðisfólk
hefur löngum vitað hvað klukkan
slær, og ég treysti því og trúi-;
að það tímaskyn sé jafn óbrenglað
og áður.
Ég sagði í upphafi að þessi
landsfundur væri mikilvægur,
kannski einn sá mikilvægasti sem
við höfum setið. Á þessum fundi
strengjum við þess heit að lyfta
vinstri syórnarokrinu af íslend-
ingum. A þessum fundi heitum
við því að enginn bregðist í barátt-
unni sem framundan er. Við vitum
að kosningaslagurinn verður
stuttur og snarpur. Strax eftir að
þessum fundi lýkur verður rás-
merkið gefið og kosningabaráttan
hefst. Við ætlum okkur ekki að
sitja eftir í startinu. Við ætlum
okkur ekki að draga af okkur í
slagnum. Við ætlum ekki að slaka
á er endamarkið nálgast. Það hlýt-
ur að verða niðurstaða þessarar
miklu samkomu að við göngum
héðan af þessum fundi í einni
órofa fylkingu, óvígur her 1.400
forystumanna Sjálfstæðisflokks-
ins, sem tengjast þúsundum ann-
arra sjálfstæðismanna um Iandið
allt sterkum hugsjónaböndum. Og
þegar þessi óvígi her forystu-
manna flokksins kemur af þessum
fundi, þá mega vinstri menn vara
sig. Sóknarvilji og sigurvissa sjálf-
stæðismanna mun sýna andstæð-
ingum okkar og reyndar þjóðinni
allri að trú okkar á málstaðinn
er óbiluð, kjarkurinn og kraftur-
inn er fyrir hendi, aflið til átaka
er hjá Sjálfstæðisflokknum, sigur
hans í vor verður sigur íslands.