Morgunblaðið - 24.06.1993, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 24. JÚNÍ 1993
Svava O. Thorodd-
sen — Minning
Fædd 28. ágúst 1910
Dáin 17. júní 1993
Svava Ó. Thoroddsen, síðast til
heimilis á Kópavogsbraut la Kópa-
vogi, lést á Hjúkrunarheimilinu
Sunnuhlíð á þjóðhátíðardaginn 17.
júní síðastliðinn. Hafði hún dvalist
þar rösk tvö ár mjög svo hömluð
til líkama og sálar af illvígum sjúk-
dómi. Var því dánarstund hennar í
sannleika lausnarstund.
Svava Thoroddsen var fædd 28.
ágúst 1910 í Vatnsdal í Patreks-
firði.
Foreldrar Svövu voru merkis-
hjónin Ólafur E. Thoroddsen og
Olína Andrésdóttir, búendur í
Vatnsdal. Voru börn þeirra alls
fjórtán, sjö stúlkur og sjö drengir.
Þegar undirritaður kynntist
Svövu var hún barnakennari á Núpi
í Dýrafirði og hafði verið þar um
allmörg ár.
Eiginmaður hennar, Jón Zofon-
| íasson, var um áratuga bil staðar-
ráðsmaður við héraðsskólann á
Núpi.
I Börn þeirra Svövu og Jóns eru
fjögur, talin eftir aldri: Olöf Sigríð-
ur, eiginkona undirritaðs; Einar,
kona hans er Soffía Guðrún Ágústs-
dóttir; Sigurður Brynjar, kvæntur
Sólrúnu Hafsteinsdóttur; og Brynj-
ólfur, kvæntur Ingibjörgu J. Gunn-
laugsdóttur.
Er þegar kominn myndarlegur
hópur barnabarna og að auki tvö
barnabarnabörn.
Að mati undirritaðs var Svava
mjög heilsteypt kona. Hún hafði
næsta fastmótaðar skoðanir á
mönnum og málefnum.
Næst á eftir heill og hag fjöl-
skyldunnar var lífsstarfið utan
heimilisins, kennslan, hennar stóra
} áhugamál. Hún hafi vissulega ríkan
metnað til þess að rækja kennslu-
starfið sem best og lagði því hart
að sér. Henni tókst þá líka ósjaldan
að ná fram því besta hjá erfiðum
nemum, ekki aðeins þeim er voru
tegir til bókar, heldur og hjá þeim
er voru ódælir næsta.
Þarna kom og til lagni hennar
og þrautseigja'að ógleymdri fórnar-
lundinni sem ég tel verið hafa einn
af gildu þáttunum í skapgerð henn-
ar.
Má og í þessu sambandi geta
þess að um sextugsaldur tók hún
að sér farkennslu úti á Ingjalds-
sandi, en þangað var svo sem kunn-
ugt er yfír heiði að fara og oft snjó-
þungt á vetuma og þá ekki bílfært.
Vísast fékk hún yfírleitt sam-
fylgd góðra manna í slíkum ferðum
sem eigi að síður gátu orðið erfiðar
mjög konu á hennar aldri í afleitu
göngufæri.
Enn vil ég benda á ríkan þátt í
fari Svövu en það var hennar sterka
trú. Hún flíkaði henni vísast ekki
mjög, en ég veit að sá strengur var
næsta sterkur í hennar bijósti.
Ekki má heldur gleyma ættrækni
hennar sem vissulega var mjög svo
einkennandi fyrir hana.
Á þessari kveðjustund koma
minningar löngu liðinna daga upp
í hugann, minningar tengdar Svöru
Thoroddsen. Ég minnist hinna
næstum árvissu ferða fjölskyldu
minnar úr Rangárþingi vestur að
Núpi á árum áður. Gott var þá að
dveljast hjá þeim Svövu og Jóni
tíma og tíma og njóta gestrisni
þeirra og hlýju ásamt sumarfegurð
Dýrafjarðar, því að þau hjónin voru
samhent í ósvikinni íslenskri gest-
risni, enda bar margan manninn
að þeirra garði á árunum þeirra að
Núpi.
Það var okkur líka ómælt gleði-
I Minning
• Auðbjörg Bjamadótt-
ir frá Hausthúsum
Fædd 27. júlí 1915
Dáin 7. júní 1993
Amma mín sem nú er dáin var
góð kona og jafnframt sérstök. Hún
var barn síns tíma, skoðanir hennar
áttu e.t.v. ekki alltaf upp á pallborð
hinna yngri, en hún var heil í sínum
skoðunum og sýndi það í orði sem
á borði með fórnfýsi og hjartahlýju.
Ömmu þótti vænt urri það sem
| hún þekkti, en hið óþékkta taldi hún
hinn mesta óþarfa. Hún unni Iandi
sínu og náði að ferðast nokkuð um
| landið. Var ferð á Vestfirði með
yngstu dóttur sinni fyrir nokkrum
árum henni og afa mjög minnis-
| stæð. Mér eru og í minni beijaferðir
" undir Jökli þar sem ber voru tínd í
stóra sekki og bala. Einnig ferð í
Dalina, ein með ömmu og afa.
Amma var, eins og fleiri af henn-
ar kynslóð, sparsöm og nýtin. Hún
var þó ekki nísk, ef aðrir áttu í hlut,
rausnarlegar gjafir hennar og afa
báru því vitni. Nei, hún sparaði eink-
um við sig sjálfa. Föt og annað ver-
aldlegt var óþarfa pijál. Þá sjaldan
að hún fékk sér flík nú síðustu árin
var það að undirlagi annarra. Það
er þó ekki svo*að hún hafi verið eins
og niðursetningur til fara, þvert á
móti. Þegar hún vildi við hafa var
hið fínasta púss dregið fram og
skartað. Þá voru búðarferðir mikið
vandamál. í hveiju á ég að vera?
var iðulega spurt og hún hafði mikl-
ar áhyggjur af því hvort afa líkaði
það sem hún fór í. Þó ekki að öllu
leyti. Ömmu þóttu rauð föt falleg,
en eitthvað var afi á móti þessum
lit. Þar kom sú gamla á óvart, mjög
oft valdi hún rautt í trássi við vilja
afa sem var sérstakt því vilja afa
gerði hún einatt að sínum.
Gestrisni hefur verið rík á heimili
ömmu og afa. Mörgum stundum var
eytt í eldhúsinu við bakstur og aðra
eldamennsku. I sveitinni var sú vinna
við frumstæðar aðstæður, a.m.k. að
mati bæjarbarna, þar sem vatn var
af skornum skammti. Ég heyrði
ömmu þó aldrei kvarta og ef bráðl-
átt barnabarnið lét út úr sér, við
vaskinn, vel valin orð, sem vart eiga
heima á prenti, sussaði hún ætíð á
það og sagði það vel geta vaskað
upp, kalda vatnið mætti hita og allt
sem þyrfti væri þolinmæði, en hana
hafði amma í ríkum mæli. Öllum sem
í hlað komu var boðið inn og kræs-
ingar fram bornar, enda þótti ömmu
og afa vænt um þessar gestakomur.
Þeim fylgdi ferskur andi.
Hreinskilni ömmu var slík að und-
an gat sviðið. Fyrir mig var þetta
einn af hennar bestu kostum. Það
var ekkert verið að luma á skoðunum
eða baknaga náungann, væri eitt-
hvað sem ömmu mislíkaði, lét hún
það óspart í ljós og eftir því var líka
tekið.
Amma var lánsöm kona. Börn
hennar fimm eru öll gott fólk. Þau
hafa sýnt ömmu og afa mikla rækt-
arsemi. Fjölskyldutengsl eru sterk
og samheldni systkina rík og hefur
það berlega komið í ljós við veikindi
ömmu og afa.
Það eru mikil forréttindi barna,
sem alast upp í íslensku þjóðfélagi
í dag, að eiga samastað á heimili
þeirra sem séð hafa tímana tvenna.
Sér í lagi þar sem foreldrar gefa sér
oft lítinn tíma til andlegs uppeldis
þéirra. Heimili ömmu og afa hefur
verið opið dætrum mínum og vinum
þeirra frá því þær muna eftir sér
og þar hafa þær sótt bæði andlegt
og líkamlegt fóður. Dætur mínar eru
líka mjög lukkulegar með að hafa
kynnst henni og hún hefur verið einn
af föstu punktunum í lífi þeirra.
Amma var töfrakona í þeirra augum,
efni, þegar þau Jón og Svava dvöld-
ust hjá okkur í Odda á árunum
okkar þar, en það var reyndar
næsta stopult.
Kunnu þau bæði því lítt að una
lengi án starfs, því að hann var
síiðjandi við að lagfæra hina og
þessa hluti, en hún við þátttöku í
heimilisstörfunum og að líta til með
börnunum okkar, ef foreldrar þeirra
þurftu að bregða sér af bæ.
Fyrir allar þessar ógleymanlegu
samverustundir sem ljóma skært í
minningunni, fyrir alla hina óverð-
skulduðu góðsemi Svövu og fórn í
okkar garð, færi ég henni fýrir
hönd okkar fjölskyldunnar heilar
þakkir og til aldraðs eiginmanns
hennar hugsum við með samúð.
Ég er sannfærður um að sá
ósýnilegi heimur, sem hún fékk á
stopulum stundum að sjá inn í,
hafi nú opnast henni, bjartur og
fagur.
Með þá vissu í huga kveðjum við
ástvinir Svövu Thoroddsen og felum
hana Guðs eilífu miskunn, þeirri
miskunn sem engum manni bregst.
Stefán Lárusson.
enda lék allt í höndum hennar. Jafn-
vel undir það síðasta, þegar sjúk-
dómurinn var illilega farinn að hafa
áhrif á líf hennar, gat hún tekið upp
nálina og stagað í hesta sína, þó
ekkert annað gæti hún gert.
Afi hefur nú misst mikið, þar sem
amma hefur verið hans stoð og
stytta og þeim þótti mjög vænt hvoru
um annað. Amma annaðist afa lengi
vel í veikindum hans og mér er minn-
isstætt, að stuttu fyrir lát sitt bisað-
isL amma við að draga fram stofusóf-
ann svo afi gæti betur athafnað sig
með göngugrindina. Afa var þó orð-
ið um og ó vegna umhyggju hennar
og ósérhlífni, enda amma orðin langt
Ieidd. Greinilegt var að afi var ömmu
mikils virði og þrátt fyrir jag og
stagl þeirra á milli var stutt í vænt-
umþykjuna.
I lokin vil ég gera kveðjuorð ömmu
til margra ára að orðum mínum til
hennar: „Guð verið með þér.“
Auðbjörg Friðgeirsdóttir.
Birting af-
mælis og
minningar-
greina
MORGUNBLAÐIÐ tekur af-
mælis- og minningargreinar
til birtingar endurgjaldslaust.
Tekið er við greinum á rit-
stjórn blaðsins Kringlunni 1,
Reykjavík, og á skrifstofu
blaðsins í Hafnarstræti 85,
Akureyri.
Athygli skal á því vakin,
að greinar verða að berast
með góðum fyrirvara. Þannig
verður grein, sem birtast á í
miðvikudagsblaði að berast
síðdegis á mánudegi og hlið-
stætt er með greinar aðra
daga.
Ingólfur Páll Böðv-
arsson — Minning
Það er erfitt að setjast niður til
að setja á blað minningarorð um
góðan starfsfélaga. Það er svo stutt
síðan hann var heill heilsu. í fyrra-
sumar veiktist Ingólfur af krabba-
meiní sem núna hefur haft betur í
baráttunni. Ingólfur tókst á við
veikindin með stillingu og prýði,
hann brosti ávallt þegar hann var
spurður um líðan og sagði að sér
liði bara ágætlega. Þannig var Ing-
ólfur, hann bar ekki áhyggjur sínar
og vanlíðan á torg, heldur sýndi
hannn okkur alltaf björtu hliðarnar
og tókst á við sjúkdóm sinn í hljóði.
í minningunni er Ingólfur brosandi
og svo léttur á sér að oft fannst
okkur að hann kæmi varla við jörð-
ina nema í öðru hveiju spori. Ingólf-
ur hafði mikinn áhuga á að spila
brids og tók þátt í keppnum sem
voru árviss viðburður í félagslífi.
starfsmanna. Þótti hann ómissandi
í bridsliðinu og spilaði seinast núna
seinni hluta vetrar, þótt veikur væri.
Við trúum því að nú líði honum
vel og takist á við nýja veröld með
sömu gleði og samviskusemi og
hann tókst á við okkar veröld.
Með örfáum orðum er svo erfitt
að tjá hug okkar til Ingólfs og við
kveðjum með söknuði góðan félaga.
„Þó að ég sé látinn, harmið mig
ekki með tárum. Hugsið ekki um
dauðann með harmi og ótta, ég er
svo nærri að hvert eitt ykkar tár
snertir mig og kvelur, þótt látinn
mig haldið ... En þegar þið hlæið
og syngið með glöðum hug, lyftist
sál mín upp í mót til ljóssins: Verið
glöð og þakklát fyrir allt sem lífið
gefur, og ég, þótt látinn sé, tek
þátt í gleði ykkar yfir lífinu...
(Óþekktur höfundur)
Við biðjum almáttugan guð að
styrkja fjölskyldu Ingólfs í sorg
sinni. Blessuð sé minning hans.
F.h. Starfsmannafélags Sjóvár-
Almennra,
Soffía Dröfn Halldórsdóttir
og María Richter.
Kristilegt mót hald-
ið í Vatnaskógi
HALDIÐ verður kristilegt mót í
sumarbúðum KFUM i Vatna-
skógi helgina 25.-27. júní. Mót
sem þetta eru árlega haldin í lok
júní og Kristniboðasambandið
mótshaldari.
í ár er yfirskrift mótsins: Líf í
nýju ljósi og hefst það kl. 21.30 á
föstudagskvöld en lokasamvera
verður á sunnudeginum kl. 16.15.
Mótsgestir geta dvalið hluta af tím-
anum eða allan tímann og er aðal-
lega gist í tjöldum. Matsala verður
einnig á staðnum þar sem hægt er
að kaupa allan mat. Aðstandendur
mótsins vonast til að sjá sem flesta
leggja leið sína í Vatnaskóg en
mótið er öllum opið. Á mótinu í
fyrra voru þátttakendur rúmlega
500 talsins. (Fréttatílkynning)
t
Innilegar þakkir til allra, sem auðsýndu okkur samúð og hlýhug
vegna fráfalls
GUÐMANNS ÓSKARS HARALDSSONAR,
Staðarhrauni 7,
Grindavík.
Fyrir hönd annarra vandamanna,
Haraldur Guðmannsson,
Einar Kristinn Haraldsson.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og stuðning við andlát og út-
för eiginmanns míns, föður okkkar, tengdaföður og afa,
ÓSKARSHELGASONAR
fyrrv. stöðvarstjóra Pósts og síma,
Höfn, Hornafirði.
Sérstakar þakkir faerum við bæjarstjórn Hafnar.
Guð blessi ykkur öll,
Guðbjörg Gísladóttir,
Ingibjörg Óskarsdóttir, Auðunn Kl. Sveinbjörnsson,
Helgi Óskar Óskarsson, Kristín Þorkelsdóttir,
Þröstur Óskarsson, Guðrún Margrét Karlsdóttir,
Svala Ösk Óskarsdóttir, Bjarni Sævar Geirsson,
og barnabörn.
LEGSTEINAR
MOSAIK H.F.
Hamarshöf ða 4 — sími 681960
£