Morgunblaðið - 18.01.1998, Qupperneq 36

36 SUNNUDAGUR 18. JANÚAR 1998
MINNINGAR
MGRGUNBLAÐIÐ
t
Maðurinn minn,
ÞORVALDUR GUÐMUNDSSON
forstjóri,
verður jarðsunginn frá Hailgrímskirkju þriðjudaginn 20. janúar kl. 13.30.
Ingibjörg Guðmundsdóttir.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
HALLA EINARSDÓTTIR,
Dalbraut 27,
áður Leifsgötu 14,
verður jarðsungin frá Hallgrímskirkju mánu-
daginn 19. janúar kl. 13.30.
Svava og Ólafur Methúsalemsson,
Bryndís og Jón Þór Jóhannsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir og þlessunaróskir sendum við
öllum þeim sem sýndu okkur samúð, vináttu
og hlýhug við andlát og útför elskulegrar
móður okkar, tengdamóður og ömmu,
RAGNHEIÐAR GUÐMUNDSDÓTTUR
Hrafnistu,
Reykjavík,
áður til heimilis á
Kaplaskjólsvegi 60.
Vilborg Sigurðardóttir, Sigurður Hermannsson,
Ásthildur Sigurðardóttir, Sigmundur Arthúrsson,
Ásdís Sigurðardóttir,
og barnabörn.
t
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við and-
lát föðursystur okkar, mágkonu og uþþeldis-
systur,
INGIBJARGAR SIGURÐARDÓTTUR
frá Nautabúi,
Mávahlíð 40,
Reykjavík.
Bogga Sigfúsdóttir.
Sigurður Sigfússon,
Stefanía Sigfúsdóttir,
Ingvi Sigfússon,
Svanlaug Pétursdóttir,
Ingibjörg Kristjánsdóttir.
*
t
Þökkum innilega samúð og hlýhug við andlát
og útför móður okkar, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
MARIE TUVNES THORODDSEN,
dvalarheimilinu Hrafnistu
í Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir færum við hjúkrunar- og
starfsfólki á dvalarheimilinu Hrafnistu í Hafnar-
firði fyrir frábæra og hlýja umönnun.
Anna Thoroddsen, Sverrir Sigmundsson,
Bjöm Thoroddsen, Margrét Linda Gunnlaugsdóttir,
Sigurður Thoroddsen, Sigrún Magnúsdóttir,
Þórdís Thoroddsen, Jón B. Jónasson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Þökkum auðsýnda samúð og vináttu við andlát og útför
GUNNARS HJÖRVAR.
Systkyni og aðrir aðstandendur.
SIGRÍÐUR
KRISTÓFERSDÓTTIR
+ Sigríður Kristó-
fersdóttir fædd-
ist í Reykjavík 11.
apríl 1945. Hún lést á
heimili sínu í Reykja-
vík 9. janúar síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Guð-
björg Jónsdóttir, f.
25.5. 1914, og Kristó-
fer F. Jónsson, f.
10.11. 1903, d. 2.2.
1961. Systkini henn-
ar eru: Jón Hilmar
Þórarinsson, f. 22.4.
1938, Guðlaug Krist-
ófersdóttir (Lilla), f.
21.11. 1940, maki hennar er Ni-
els J. Hansen, Jónína Kristófers-
dóttir (Nanna), f. 12.10. 1942,
maki hennar er Kjartan L. Páls-
son, Ingólfur Kristófersson, f.
25.3. 1955, maki hans er Hildur
Guðmundsdóttir.
Sigríður giftist Ásgeiri Berg
tílfarssyni, f. 16.3. 1944, d. 27.4.
1983. Þau eignuðust þijú börn,
þau eru: 1) Guðbjörg, f. 23.5.
1964, maki hennar er Matthías
Oddgeirsson, eiga þau tvö börn,
Ásgeir Berg og Sigríði Birnu. 2)
Kristófer, f. 7.7. 1967, maki
hans er Kolbrún Ósk Alberts-
dóttir, eiga þau þrjú börn, Val-
þór Atla, frisi Ósk og Bryndísi
Rut. 3) Berglind, f. 28.1. 1970,
maki hennar er Óm-
ar Andrés Gunnars-
son, eiga þau tvö
börn, Sigríði og Jón
Hilmar.
Eftirlifandi eigin-
maður Sigríðar er
Benedikt Benedikts-
son, f. 16.4. 1945.
Hann varð ekkju-
maður árið 1982.
Börn hans frá fyrra
hjónabandi eru tvö:
1) Laufey, 2. 23.9.
1964, maki hennar
er Tómas Tómasson,
eiga þau þrjú börn,
Tómas Aron, Hauk og Erlu
Mjöll. 2) Benedikt, maki hans er
Rut Þorgeirsdóttir, eiga þau tvö
börn, Ástrós Erlu og Benedikt.
Samtals áttu Sigríður og Bene-
dikt tólf barnabörn.
Sigríður var ein af stofnend-
um kvennadeildar Taflfélags
Reykjavíkur og fyrsti formaður
hennar. Hún starfaði við versl-
unarstörf og stofnaði tísku-
verslunina Ritu í Eddufelli 2,
Reykjavík sem hún rak í fimmt-
án ár eða þar til í haust að hún
seldi hana.
Útför Sigríðar fer fram frá
Fossvogskapellu á morgun,
mánudag, og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Mig langar í örfáum orðum að
minnast elskulegrar tengdamóður
minnar sem lést langt fyrir aldur
fram, aðeins 52 ára gömul. Mér er
efst í huga þakklæti til hennar fyr-
ir alla þá umhyggju og hlýhug sem
hún sýndi okkur.
Vér biðjum þig Drottinn að blessa þá
hrjáðu,
þú birtir oss syndugum mátt þinn á jörð.
Lát náðarsól rísa, veg þeim öllum vísa
er villir fóru leið, hafa týnt sinni hjörð.
Þú leiðir oss, Drottinn, að lindunum hreinu,
þú ljósið þitt kveikir við himnanna stól.
Um tíma þó syrti, þá brátt aftur birtir,
þú breiðir út þinn faðm og veitir oss skjól.
Vér flytjum þér lofgjörð, þú líknar og græð-
ir
og léttir oss göngu í stormanna klið.
Frá ánauð og helsi gef hjörð þinni frelsi,
þín hjálp er jafnan nær. Ó, Guð veit oss frið.
Veit oss þinn frið.
(C.H. Gabríel - Lárus Halldórsson.)
Elsku Sigga, yndisleg minning
um þig lifir í hjarta okkar allra.
Þín tengdadóttir
Kolbrún Ósk Albertsdóttir.
Elskuleg tengdamóðir mín, Sig-
ríður Kristófersdóttir, er látin.
Sigga fékk lausn frá löngu og
ströngu veikindastríði aðfaranótt
9. janúar síðastliðinn.
Ég kynntist Siggu á erfiðu tíma-
skeiði í lífi hennar. Hún hafði
skömmu áður misst eiginmann
sinn með sviplegum hætti og þurfti
ein að leiðbeina þremur bömum í
gegnum stormasöm unglingsárin.
A sama tíma var Sigga að byggja
upp lítið fyrirtæki af dugnaði og
eljusemi. Þessum stóru verkefnum
skilaði Sigga með miklum sóma.
Börnin hennar þrjú sem nú eru
vaxin úr grasi, hafa komið sér
áfallalaust fyrir í lífsbaráttunni og
skila því sem Sigga kenndi þeim til
bama sinna. Tískuverslunina Ritu,
í Breiðholtinu, rak Sigga með mikl-
um myndarskap og hafði sitt lífs-
viðurværi af henni þar til yfir lauk.
Fyrsta sambúðarár okkar Guð-
bjargar bjuggum við í næsta stiga-
gangi við Siggu í Möðrufellinu.
Ekki var hægt að kvarta yfir ná-
býlinu, alltaf var Sigga reiðubúin
að koma til hjálpar ef á þurfti að
halda, sem var ómetanlegt fyrir
ungt fólk í upphafi búskapar. Son-
ur okkar, Ásgeir Berg, naut þess
svo sannarlega líka að vera fyrsta
bamabamið hennar Siggu. Af ást
og umhyggjusemi var allt látið eft-
ir honum hans fyrstu ár. Seinna
þegar við bjuggum erlendis, fjarri
ættingjum og vinum, var alltaf beð-
ið með eftirvæntingu ef von var á
sendingum frá Siggu. Enginn varð
fyrir vonbrigðum með það sem hún
sendi af örlæti sínu um jól og af
öðrum tilefnum.
Á þessum ámm kynntist Sigga
eftirlifandi manni sínum. Benni,
sem einnig hafði misst sinn fyrri
maka, var sólargeislinn í lífi henn-
ar. Sjaldan sést eins mikil ást og
umhyggja á milli maka, samræmd-
ari hjón er erfitt að finna. Saman
áttu Sigga og Benni fimm böm og
tólf bamabörn sem með tímanum
varð ein stór fjölskylda.
Benni og Sigga vora hrókar alls
fagnaðar hvar sem þau komu, með
hlýju sinni og geislandi gleði vora
þau aufúsugestir hvar sem þau
komu. Ekki vora þau síðri sem
gestgjafar, alltaf var vandað til
bæði í mat og drykk og svo ekki sé
talað um skemmtilegan tónlistar-
flutning ef svo bar undir. Saman
byggðu þau glæsilegan sumarbú-
stað í Borgarfirðinum. Þar var
þeirra sælureitur, þar sem þau
eyddu sem flestum stundum bæði
sumar og vetur. Þangað var alltaf
gott að koma fyrir stóra jafnt sem
smáa og eiga ánægjulegar gleði-
stundir með þeim. Siggu á eftir að
verða sárt saknað við þau tækifæri
sem stórfjölskyldan hittist, þá sér-
staklega við jól, á þorra og um
verslunarmannahelgi.
Mér er efst í huga þakklæti fyrir
að hafa fengið að kynnast Siggu.
Mínar innilegustu samúðarkveðjur
sendi ég öllum sem unnu henni.
Blessuð sé minning hennar.
Matthías Oddgeirsson.
Með nokkkram orðum langar
mig að kveðja mágkonu mína Sig-
ríði Kristófersdóttur. Sigga var
alla tíð mjög hrein og bein og ekk-
ert gefið um óþarfa blaður eða
skjall sem ekki kom beint frá hjart-
anu. Hún kvaddi sjálf fólk án mik-
illa umbúða eða með óþarfa fagur-
yrðum og þannig vildi hún eflaust
að hún sjálf yrði kvödd í hinsta
sinn.
Við það skal reynt að standa, en
erfitt er að kveðja þessa miklu
sómakonu án þess að hafa um hana
fjölmörg fögur orð. Hún var í fáum
orðum sagt stórkostleg kona -
móðir - amma - vinur og félagi. Það
vita allir sem kynntust henni á lífs-
leiðinni. Siggu sá ég fyrst fyrir um
35 áram þegar ég kom í heimsókn
til systur hennar Nönnu á Ný-
lendugötu 15 a. „Hver ert þú og
hvað ert þú að gera hér?“ spurði
hún. Ég náði nú ekki að svara
spumingunni því hún var rokin á
stað. Hún var þá unglingur í Gaggó
Vest og hafði þá strax um sig mikla
hjörð fjörugra félaga. Hún var
potturinn og pannan í öllu sem þau
tóku sér fyrir hendur, og gekk þar
mikið á og uppátækin ótrúleg.
Hún fór ekki neinar troðnar
slóðir á þeim tímum. En þegar hún
óx úr grasi og öll alvara lífsins tók
við eins og að fara út á vinnumark-
aðinn, stofna heimili og ala upp
þrjú mannvænleg börn, var hún á
réttum stað og skilaði því hlutverki
með miklum glæsibrag eins og öllu
öðra sem hún tók sér fyrir hendur
um dagana.
Sigga var ung þegar eiginmaður
hennar Ásgeh- Berg Úlfarsson féll
frá. Þá var hún með þrjú börn á
skólaaldri og hafði nýlega opnað
Tískuverslunina Rítu í Eddufelli.
Ekki gafst mín kona upp þótt á
móti blési. Hún hélt ótrauð áfram.
Kom börnunum á legg og rak
verslunina sína áfram af miklum
dugnaði og eljusemi. Það var ekki
fyrr en nú í haust, þegar séð í hvert
stefndi, að hún sleppti stjórnar-
taumunum af búðinni sinni og seldi
hana. Þá hafði hún rekið hana í 15
ár.
Hamingjan bankaði á dyrnar hjá
Siggu þegar hún fyrir nokkram ár-
um hóf búskap með skólabróður
sínum úr Miðbæjarbarnaskólan-
um, Benedikt Benediktsyni. Þau
höfðu bæði misst maka sína
nokkra áður. En forlögin komu
þeim saman og mikil var hamingja
þein-a. Þau vora nánast óaðskiljan-
leg og máttu helst ekki hvort af
öðra sjá.
I Reykjavík áttu þau heimili að
Möðrafelh 5, en í Borgarfirðinum
byggðu þau saman sitt draumahús.
Það var þeirra líf og yndi að dvelja
þar og dytta að húsi og vinna í
landinu. Það var hægt að ganga að
þeim vísum þar nær allar helgar
nánast árið um í kring. Á sumrin
var ekki sleppt úr degi ef hægt var.
Gestagangurinn var þar jafnan
mikill enda naut fólk þess að koma
til þeirra í heimsókn. Hápunktur
slíki'a heimsókna var þegar hús-
freyjan tók upp gítarinn sinn og
hóf að spila og syngja. Þá var kátt í
höllinni fögru í Borgarfírði. Það
verður nú tómlegt þar eins og víða
þar sem Siggga var og fór um.
Hennar verður sárt saknað af aldr-
aðri móður, bömum, bamabömum
og fjölmörgum vinum og systkin-
um. Sárastur verður missirinn þó
ástvininum góða, honum Benna.
Hún var honum allt og hann var
henni allt. Hann vék ekki frá henni
í veikindum hennar svo dögum
skipti og gaf henni alla sína um-
hyggju og ást. Það veit ég að Sigga
hefur vitað um allt þar til lífslogi
hennar slokknaði.
Ég hefði viljað kveðja þessa
mágkonu mína á annan hátt en
með nokkram orðum á blaði. Hefði
viljað þakka fyrir mig og mína, og
þá sérstaklega fyrir konuna mína
og systur hennar. Hún var henni
mikill vinur og félagi. Þær töluðust
við oft á dag og á þeirra vináttu féll
aldrei skuggi.
Vegna starfa minna erlendis get
ég ekki fylgt þessari elskulegu
mágkonu til grafar í dag. Ég kveð
hana með söknuði eins og allir þeir
sem urðu þeirrar gæfu aðnjótandi
að eiga hana sem félaga og vin á
lífsleiðinni.
Vertu sæl vinkona.
Kjartan L. Pálsson.
Nú ertu leidd, mín ljúfa,
lystigarð Drottins í,
þar áttu hvíld að hafa
hörmunga’ og rauna frí,
við Guð þú mátt nú mæla,
miklu fegri en sól
unan og eilíf sæla
er þín hjá lambsins stól.
Dóttir, í dýrðar hendi