Morgunblaðið - 23.08.2000, Side 46

-<46 MIÐVIKUDAGUR 23. ÁGÚST 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
ANNA
- ÞORVALDSDÓTTIR
+ Anna Þorvalds-
dóttir skrifstofu-
maður fæddist á
Þóroddsstöðum í
Hrútafirði hinn 4.
apríl 1929. Hún lést
á heimili sinu að
kvöldi miðvikudags-
ins 16. ágúst síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Þor-
valdur Böðvarsson,
-^bóndi og hreppstjóri
á Þóroddsstöðum og
kona hans, Gróa
María Oddsdóttir.
Systkini hennar eru
Kristín, Þorvaldur, Haraldur,
Oddný Guðrún (látin), Ingibjörg,
Böðvar, Arndís, Ása, og Þór-
arinn.
Fjögurra mánaða fór Anna í
fóstur til móðursystur sinnar
Önnu Oddsdóttur og eiginmanns
hennar Sigurðar Steinþórssonar,
kaupfélagsstjóra í Stykkishólmi,
og ólst upp í Norska húsinu
ásamt Ingibjörgu systur sinni og
fóstursyskinum sínum: Steinþóri,
Gunnari Oddi, Haraldi og Sig-
^rúnu Gyðu.
Maki Önnu var Bragi Krist-
jánsson, f. 17. ágúst 1924, d. 5.
október 1985. Þau gengu í hjóna-
band í Stykkishólmi 14. maí 1949.
Börn þeirra eru: 1) Anna Mar-
ía, f. 29.8. 1949. Sonur hennar er
Viðar Bragi Þorsteinsson, f. 25.9.
1973, maki hans er Kolbrún Anna
Björnsdóttir, dætur
þeirra eru: Þórdís
Ylfa, f. 6.3. 1994 og
Elín Ylfa, f. 2.8.
1999. 2) Ingveldur,
f. 29.1. 1951, d. í maí
1952. 3) Atli, f. 9.6.
1955, maki hans er
Ólöf Leifsdóttir.
Þeirra börn eru:
Margrét Anna, f.
7.9. 1980, Leifur, f.
7.6. 1983 og Ásgeir,
f. 8.9. 1987. 4) Krist-
ján Ingi, f. 13.4.
1959, maki hans er
Ásta Margrét Jó-
hannsdóttir. Synir þeirra eru:
Daníel, f. 28.10. 1988 og Bragi, f.
3.7. 1992. Dóttir Kristjáns og
Margrétar Guðjónsdóttur er
AnnaLind, f. 7.11.1979. 5) Bragi,
f. 30.10. 1961. 6) Ingveldur
Björk, f. 30.3. 1965 í sambúð með
Guðmundi Jónssyni. Börn þeirra
eru: Ingunn María, f. 16.5. 1994
og Kristján, f. 14.2. 1997.
Fyrstu hjúskaparár sín bjuggu
Anna og Bragi í Stykkishólmi en
fluttu til Reykjavíkur árið 1953.
Anna starfaði hjá Rafmagnsveit-
um rikisins frá árinu 1959 fyrstu
árin við ræstingar en sem skrif-
stofumaður frá árinu 1986 þar til
hún lét af störfum vegna aldurs
árið 1999.
Útför Önnu fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 10.30.
Kæra Anna.
Mig langar að minnast þín um leið
og ég kveð þig og þakka þér tuttugu
og fimm ára samfylgd. Það er erfitt
'--ð þurfa að sætta sig við að eiga þig
ekki lengur að. Það var okkur öllum
reiðarslag þegar þú greindist með
illkynja ólæknandi sjúkdóm fyrir að-
eins hálfu ári síðan. Þeim tíðindum
tókst þú með jafnaðargeði og hug-
rekki enda ekki við öðru að búast af
þér. Þú taldir það skyldu þína gagn-
vart börnum þínum að gefast ekki
upp. Þiggja alla þá læknismeðferð
sem í boði var sem gæti lengt eða
aukið gæði þess lífs sem þú áttir eft-
ir ólifað. Hvernig þú tókst á við þessi
erfiðu veikindi var aðdáunarvert.
Margt kemur upp í hugann á
þessari kveðjustund. Fallega heimil-
SOLSTEINAR vlð Nýbýlaveg, Kðpavogl
Sími 564 4566
vom
v/ Trossvo0skii*kjMC(ai‘ð
Sími: 554 0500
Legsteinar
Vönduð íslensk framleiðsla
Fáið sendan myndalista
MOSAIK
Hamarshöfði 4, 110 Reykjavík
sími: 587 1960, fax: 587 1986
+
Okkar kæra,
ÞÓRA ÞORSTEINSDÓTTIR
fyrrv. talsímakona
frá Grund í Svínadal,
Flókagötu 7,
Reykjavík,
sem andaðist 16. ágúst sl. verður jarðsungin
frá Kópavogskirkju föstudaginn 25. ágúst
kl. 15.00.
Jarðsett verður í Gufuneskirkjugarði.
Ásta Sigfúsdóttir,
Guðmundur Þorsteinsson, Guðrún Sigurjónsdóttir,
Guðrún Jakobsdóttir,
Sigrún Guðmundsdóttir. Einar Sigurðsson
og fjölskyldur.
Marmari
Granít
Blágrýti
Gahbró
Líparít
ið þitt á Guðrúnargötunni og sam-
verustundirnar þar, laufabrauðs-
gerð á aðventunni, hangikjötið á
jóladag, jólasmákökurnar þær fal-
legustu og bestu í heimi, sörurnar,
sumarbústaðaferðirnar í Kjósina og
svona mætti lengi telja.
Þú hafðir gott lag á börnum og
voru þau alltaf róleg og undu sér vel
í návist þinni. Þau lærðu margt af
þér og munu geta yljað sér við góðar
minningar um þig.
Þú hafðir mikið starfsþrek og virt-
ist njóta þín við nánast allt sem þú
tókst þér fyrir hendur. Áhugamálin
voru mörg, má þar nefna ferðalög
bæði innanlands sem utan í góðra
vina hópi, gönguferðir í náttúrunni
með gönguhópnum, ljóðalestur,
handavinna og svo tókstu upp á því
fyrir fáum árum að fara að spila golf
þér til ómældrar ánægju. Það er
ómögulegt að segja upp á hverju þú
hefðir tekið til viðbótar hefði þér
enst aldur til. Þér fannst kvíðvæn-
legt að þurfa að hætta að vinna
þegar þú yrðir sjötug eins og lög
gera ráð fyrir bæði vegna þess að
nóg var eftir af þreki og svo myndir
þú sakna vinnufélaganna. En þú
varst farin að njóta þess að hafa
meiri tíma til að sinna fjölskyldunni,
vinunum og áhugamálunum þegar
heiisan brást. Þú varst farin að taka
þátt í félagsstarfi aldraðra á Vestur-
götunni og virtist þú ætla að
blómstra í þeim félagsskap. Þar
bættist við enn eitt áhugamálið,
bútasaumur.
Þú sagðir mér stuttu áður en þú
lést að þú hræddist ekki dauðann en
þér þætti sárt að geta ckki fylgst
lengur með barnabörnunum og það
væri svo margt eftir sem þig langaði
til að gera. Þú baðst mig að nota tím-
ann vel og njóta þeirra gæða sem líf-
ið bíður upp á.
Mér er ofarlega í huga þakklæti
fyrir velvild þína í minn garð.
Þín verður sárt saknað en við
eigum góðar minningar um þig sem
við varðveitum.
Þín tengdadóttir,
Ólöf Leifsdóttir.
Ég hitti Önnu fyrst fyrir tæpum
áratug, þegar ég eignaðist svolitla
hlutdeild í Viðari Braga, dóttursyni
hennar, sem síðar varð tengdasonur
minn. Seinna eignuðumst við ennþá
meira sameiginlegt; barnabörnin
mín, Þórdís og Elín, voru fyrstu
langömmubörnin hennar.
Eftir því sem árin liðu og ég
kynntist Ónnu betur dýpkaði virðing
mín fyrir þessari sterku og greindu
konu. Hún var sannkölluð ættmóðir,
miðpunktur samheldinnar fjöl-
skyldu. Hún bar ekki tilfinningar
sínar á torg og var heldur ekki að
fjölyrða um hlutina, gerði bara það
sem gera þurfti.
Fyrir rétt rúmu ári fæddist Elín
litla mitt í því að foreldrar hennar,
systir og amma voru að flytja búferl-
um og koma sér fyrir í nýju húsi. Þá
kom stórfjölskyldan til hjálpar með
Önnu ömmu í farabroddi. Hún mætti
á hverjum morgni og stóð fram á
kvöld við að pakka, þrífa og mála og
hnussaði bara ef nokkur leyfði sér að
ýja að því að hún þyrfti að hvfla sig.
Skömmu eftir að Viðar og Kol-
brún fóru að vera saman fór hún að
skreppa með fjölskyldunni upp í
bústað, eins og sagt var. Sumarbú-
staðurinn við Meðalfellsvatn, sem
Bragi og Anna reistu, var mikið not-
aður af öllum fjölskyldumeðlimum.
Ég skfldi ekki þessa áráttu að þurfa
að fara þangað uppeftir hvenær sem
tækifæri gafst - ekki fyrr en við
hjónin þáðum boð þangað og eydd-
um þar nótt. Þegar ég leit yfir speg-
ilslétt vatnið snemma morguns í
kyrrð sem ekkert rauf nema kliður-
inn í litla læknum skildi ég hvers
vegna staðurinn var þeim öllum svo
mikilvægur. Þarna var Anna drottn-
ing í ríki sínu, óþreytandi við að hlúa
að gróðrinum i kring um bústaðinn
og að bera freistandi veitingar á
borð fyrir fjölskyldu og gesti.
Anna lét af störfum á síðastliðnu
sumri og átti nú loks að hafa meiri
tíma til að sinna hugðarefnum sínum
og eiga ögn náðugri daga. En iðju-
leysi var henni ekki að skapi og hún
bauðst til að gæta litlu langömmu-
stelpunnar sinnar meðan mamma
hennar var að vinna. Fljótlega fann
hún að verkur í baki gerði henni
ómögulegt að vera með smábarn á
höndum. Þessi verkur var fyrsta ein-
kenni þess sjúkdóms sem varð henn-
ar banamein, en það var ekki fyrr en
í febrúar sem Ijóst var hvernig kom-
ið var. Hún barðist hetjulega meðan
hægt var, en tók svo örlögum sínum
með reisn og rósemi þegar öll von
um bata var úti.
Sú mynd sem sækir á huga minn
nú þegar ég skrifa þessi kveðjuorð
er frá heimsókn í sumarbústaðinn
sem var Önnu svo kær. Ég sé hana
fyrir mér leggja frá sér verkfærin
eftir annasaman dag í garðinum og
setjast á bekkinn við bátaskýlið.
Hún hallar sér aftur á bak, lygnir
aftur augunum og teygir andlitið
upp móti geislum kvöldsólarinnar,
nýtur hvfldar að loknu vel unnu
dagsverki. Þannig vil ég muna þessa
sterku og góðu konu.
Við hjónin sendum Önnu Maríu,
systkinum hennar og fjölskyldum
þeirra innilegar samúðarkveðjur.
Missir ykkar er mikill og sár, en arf-
leifð Önnu lifir áfram í fjölskyldu þar
sem samhjálp, samstaða, traust og
vinátta eru sjálfsögð og eðlileg. Guð
veri með ykkur öllum.
Ragnheiður Gestsdóttir.
Gengin er mæt kona, samstarfs-
maður og góður félagi. Anna Þor-
valdsdóttir hóf störf hjá Rafmagns-
veitum ríkisins árið 1959 og vann
þar af þekktum myndarskap allt þar
til hún lét af störfum sökum aldurs í
aprfl 1999 eftir 40 ára starf. Framan
af sinnti hún ræstingum en árið 1986
tók hún við starfi í skrifstofuþjón-
ustu fyrirtækisins. Anna tók drjúg-
an þátt í að móta starfið með natni
sinni og eljusemi og eru það ófá
verkefnin sem nú heyra undir skrif-
stofuþjónustuna.
Heiðarleiki, skipulag og næmt
auga fyrir fegurð einkenndi Ónnu og
allt umhverfi hennar. Hún barst
ekki mikið á en stóð eins og klettur
upp úr straumhvörfum þegar mikið
lá við. Starfsmannafélag RARIK í
Reykjavík leitaði ósjaldan til hennar
við undirbúning atburða og mörg
jólaböllin hefðu aldrei verið haldin ef
hennar stuðnings hefði ekki notið
við. Anna var ljóðelsk og hafði mikið
yndi af Ijóðalestri. Þegar nokkrir
starfsmenn tóku sig saman og stofn-
uðu ljóðahóp var Anna með frá upp-
hafi og tók virkan þátt jafnt í upp-
lestri sem áheyrn. Hálfkák var ekki
hennar stfll svo að hún skellti sér á
námskeið í ljóðum í Háskólanum og
miðlaði svo til annarra af reynslu
sinni. Söngelsk var Anna líka og kór
starfsmanna RARIK var henni kær
enda var hún mikill stuðningmaður
hans og ötul við fjáröflun og undir-
búning honum tengdum. Voru það
ófá söngferðalögin sem hún fór með
kórnum, jafnt innanlands sem utan.
Anna var félagslynd að eðlisfari og
óhrædd við að reyna eitthvað nýtt.
Þegar gönguhópur var stofnaður
meðal starfsmanna var Anna óðara
búin að reima á sig skóna og lögð af
stað á Laugaveginn, Hornstrandir,
Jökulsárgljúfur, Kinnafjöll og ótal
fleiri staði. Þegar bridge-áhugi
vaknaði innan fyrirtækisins var
Anna með þeim fyrstu til að skrá sig
á námskeið og mætti svo galvösk í
bridge-mótin í lgölfarið.
Fyrsta RARIK golfmótið var
haldið sumarið 1995 og var Anna
mætt til að fylgjast með gangi mála
og hvetja sína menn. Vorið eftir fór
hún á golfnámskeið og sumarið 1996
keppti Anna í fyrsta sinn á RARIK
mótinu og æ síðan, nú síðast á Aust-
urlandi 1999. Það verður því skarð
fyrir skildi á golfmótinu í Borgarnesi
nú í byrjun september en við sam-
starfsmenn og félagar Önnu erum
þess fullviss að hún fylgist með okk-
ur broshýr að vanda.
Fjölskylda Önnu var henni hjart-
fólgin og hún þeim og hugur okkar
leitar til þeirra á þessari sorgar-
stundu. Við horfum á eftir tryggum,
glaðværum félaga og góðum vini
með söknuði í hjarta og með þakk-
læti fyrir góðar stundir.
Starfsfélagar hjá
Rafmagnsveitum ríkisins.
í dag kveðjum við yndislega konu
og trygga vinkonu, Önnu Þorvalds-
dóttur.
Anna hóf störf hjá RARIK árið
1959 en árið 1986 hóf hún störf hjá
skrifstofuþjónustu RARIK og frá
þeim tíma batt Anna mikil tryggða-
bönd við RARIK-kórinn og tók af
heilum hug þátt í öllu því sem kórinn
tók sér fyrir hendur.
Margar og góðar minningar koma
upp í hugann þegar hugsað er til
baka. Ótal ferðir í æfingabúðir í
glórulausu veðri og uppákomur
þeim tengdar. Afmælisfagnaðii’
kórsins og aðrar uppákomur - alltaf
var Anna tilbúin að taka þátt í öllum
með okkur.
Ekki má gleyma ferðum okkar er-
lendis þar sem Anna var hrókur alls
fagnaðar og naut þess að ferðast
með hópnum og nú síðast sumarið
1999 fórum við til Færeyja þar sem
Anna var að sjálfsögðu meðal okkar.
Að taka þátt í félagsstarfi RARIK
og kórsins var Önnu mikið hjartans
mál og án slíkrar tryggðar og elju
sem Anna sýndi væri félagsstarf
okkar ekki mikið.
Anna var mikil útivistarkona og
voru ófáar gönguferðirnar með
„Gestum og gangandi“ í Heiðmörk-
inni á sunnudagsmorgnum og á aðra
fagra staði úti á landi. Hún var einn-
ig mikill unnandi faguiTa lista og
hafði næmt auga fyrir öllu því sem
náttúrulegt og fallegt var. Nú síð-
ustu árin var Anna farin að stunda
golf og eins og í öllu sem hún tók sér
fyrir hendi var það af heilum huga
gert.
Kæra Anna! Okkur í RARIK-
kómum og félögum langar að þakka
þér fyrir allar yndislegu samveru-
stundirnar sem við áttum saman í
gegnum árin. Þín verður sárt saknað
þegar við hefjum störf í haust og án
efa eigum við oft eftir að minnast
alls hins óeigingjarna starfs þíns í
þágu kórsins.
Fjölskyldu Önnu sendum við okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur og
biðjum góðan Guð að styrkja þau.
RARIK-kórinn og félagar.
JÓHANN ÁSGEIR
JÓNSSON
+ Jóhann Ásgeir
Jónsson fæddist
á Isafirði 4. apríl
1984. Hann lést á
Landspitalanum 30.
júlí siðastliðinn og
fór útför hans fram
frá ísafjarðarkirkju
5. ágúst.
Nú þegar ég kveð
minn kæra vin Jóhann
Ásgeir Jónsson ætla
ég að skrifa nokkur
orð. Það er mér eins
og mörgum öðrum
sárt að missa þennan
ljúfa dreng, en það er mikil huggun
að vita að honum líður vel. Jóhann
Ásgeir átti við mikla fötlun að
stríða en lét það aldrei á sig fá. Ég
gleymi því aldrei þegar hann
spurði mig fyrir fram-
an krakkana í skólan-
um, hvort ég vildi gift-
ast sér og þegar þau
fóru að hlæja sagði
hann að svona mál
væru ekkert grín. Og
svo er mér það
ógleymanlegt þegar
hann fór með hlutverk
veðurfréttamanns
með stæl á árshátíð
Grunnskólans á Isa-
firði. En um leið og ég
kveð þennan gullmola
vil ég votta hetjunni
Ernu Stefánsdóttur
móður hans og öðrum aðstandend-
um mína dýpstu samúð.
Vertu nú sæll Jóhann minn, þín
vinkona,
Rannveig Hera.