Skírnir - 01.01.1834, Qupperneq 54

r»4
bimlii, tiðan siríðs árin ]>au cu siöuhlii, og mnbrot
[>au, cr þá urðu í pciiiugu ustandi rikisins, og
kumiigra er, enn liðr Juirii frá að scgja; cn l'ull-
yrdt er [>að af allmörguin, er [>ar þykjast skyn
á bera, að verzlau Daiia sc hnigiu til horns, og
liggi sumstaðar í dái, en aðrir inæla [>ó imóti, og
þykjast og tala sannindi; hefir það atriði, og aint-
að cigi siðr mikilvægt, um rikisskuldirnar og fjár—
liyrziuiia, verið uintalsefni, í ritgjörðum Daua, á
þessu tímabili, eigi síðr enn á því uæstliðna; hvör-
utveggju, bæði þeir, er þykir livörutveggja að vou
og óskum, og þeir er mæla imóti, þóttu fylgja
sinu fram, lieldr sðrdrægult, og kom það eiin fram
að vandratað er ineðalhófið; en bæði varð af þessu
og mörgu iieiru opiubert, að þjdðar andinu er t
lifgun nokkurri, og eptirtekt vakin mcir enn áðr
fyrir því, sem áhrærir almcnna liagsæld og vel-
gengni; margt var og á þessu tímabili ritað um
kcnsluna í þeim lærðu skólum, og betri niðrskip-
an á lienni; greindust meiningar hcrum mjög, og
má þó skipta í 2 höfuðmeiningar, þá, er hðlt frain
Jatinu- og grisku-iærdómi, sem höfuðgrundveili
lærdóms og inentunar, ogþá, er áleit nýari túngu-
mál, og einkum náttúrufræði, undirstöðu sannrar
mentnnar; var þetta málefni flutt á báðar síður,
með kappi nokkru, og tóku scr ýmsir atkvæðisrctt,
fremr af vilja enn mætti, einsog opt cr vant að
vera; ern likindi til þess, að verða kunni nokkr
umbreytlng síðar i kénuingunni, einkuin á þá ieið,
að nátlúrufræði, vcrði höfð uin hönd i skóla-kfenn-
ingunni; þarscm náttúruvísindi yfirhöfiið eru eitt
af iiöfuð-atriðum þeiin, er vor tíð iieldr frain, og