Skírnir - 01.01.1834, Qupperneq 107

107
ærit man til þess
hann aptr of lieimtist,
þrt eru á einu
allir landar
05 rnargir aSrir
at mjög sakni
Traudt er at tína
tölur ástmennis ')
hins má göta,
at hvítfölduö
móSir 2) sem eg
myrkbúnuin skörum
harinai? liarla
hvati er hún missti.
Harms væri léttir
ef vfcr 3) hygSuin tii
at meS Baldri
aptr of kæini,
og Asheiin bygSi
öfiru sinni,
[>á er Ragnrtrök
römm eru liSiu.
HugsaS er, kvaS Fjölnir:
livaS þú míí'lir,
várkun mikil
J>ó vaxi tregar;
væntir mig ]iá Æ.sir
allir hittast
Idavelli á
hann aptr koini.
fá man hann meS Baldri
og burum Veors
gamans njóta
í görSum Asa,
og gullnar töblur
görva kénrta,
]>ær er i grænu
grasi finnast.
Lfetu svo goö kveöna
lengi liariua.
Gall viS hiS liáfa
hifinrjáfr,
gnýr var í lopti,
iönd öll skulfu,
hófust Ragnarök,
heiinar skinu
Surts af sverSi
sólu skærra.
Kölluöu ljósálfar:
logar brenna
Miögarö mijnu
og meginn Asa;
eigi skal Ba'dvíu
AsgarS byggja
fornann eSa nýann,
og þó frægö halda. 4)
Hann skal á Gimli
gulli [söktuin,
sólu fegri
sælu njóta,
Jiars inar dyggvu
dróttir lifa,
gleymdr er Jiá funi
og forn kvelling.
Satt skal inæla5):
sældar æöri
Kristinn á VOn
kærleik auBgr,
og af góöum rökutn
gagns unnandi,
enn eptirlikíng ein
ákveSa megi.
Hér lauk Jiessi 6)
hugarskoöan
lionuin búa Garöars
viS hrygSarefni;
sýtir 7) hún Baldvín,
en J>ó sælu árnar,
æskir hans iögjalda
i inuin ýngri mönnum.
‘) ástmannahans. 2) Island. 3) hún og eg. 4) nauB-
sýnlig vending til at halda ei til lykta meiníngu goBanna,
sakir annars siöar og Jiekkíngar enn náttúran ein kennir.
*) orS kveöandans. h) Jiessari. 7) af sút, y hverki hardt
né lint má missast úr Islendskri stafan, JiaÖ gjörir bæöi
afleiSing (derivatio) oröanna, og viöast ööruvisi úttal
viö í, J>ó ei sé sem Danskra.