Skírnir - 01.01.1834, Side 108

108
I kumúngja nafni:
Af þér upprnna-land ástríkis sakna má,
dugnaðs vií stjómar-stand stór lika merki sá;
vináttu, virðing, fræði,
og skemtin bréf {>ér fékk ek frá.
J. EsjióUii.
f
Brosir hýrt
að baki fjalla
risinn röðul-boði;
glafiir Ijóss-megir
glæsi-hvels
líta bjarta brán.
Dregst á hnúka
dimmu-faldr
hnígr hregg af tindi;
fyrr er sunna
sjónum horfin
enn vi8 leiti losni.
Glóði vænn
á grundu fifill,
vóru |>ó ei hærur hugSarj
himin-kul
og hélu-nótt
létu fjörvi fariS.
l>vi sýta grös,
er sunna a5 morni
gyllir grænann svörS,
söknuSr f>au
í silfr-baSi
ljósu laugar öll.
Er ei kyn,
|>ótt ama-skilr
væti bræSra brár,
er f>ann mjög
af Ö8rum ber
líta helgreipum hrifinu.
Svo bar Laurus
af lands-sonum
mörgum ellri og ýngri,
sem lár-viðr
af lýngi í mó,
eða af selníngi svanr.
Himins-sól
er hefst á lopti
J>errar túna-tár;
vonar-ljós
er leið af himni
hepti guma grát.
Jurtin sú
af jörðu spratt,
féll i mó8ur-faðm;
líða stundir,
lifnar aptr,
f>að er felr fold.
Sól fer austan,
fellir gull-stafi
á mold-risinn mcið;
sá mun ekki
um aldir fölna,
|>ann kveða ey-glóar unað.
Skapti StefúnssoH.
Pdll Hjdlmarsson,
fyrrum Rector Hóla skóla 1789—1800, siðan Sóltnar-
prestr aS StaS á Reykjanesi 1814—1830;
sálaðist j>ann 1 júli s. á.
Fagnaði NorSrland fjölvitríngi, ■
Hálæröum Vúli lljúlmarssyai,