Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1976, Qupperneq 74

76
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
niður í kolalagið. Var þetta því forn lega steinsins og mark á henni
takandi. Þess má geta að í stofunni í Stöng fundust á samsvarandi
stað 21 kljásteinn ásamt vefjarskeið úr hvalbeini.66 I stofunni á Þór-
arinsstöðum á Hrunamannaafrétti fundust 34 kljásteinar á sam-
svarandi stað.67 Getur vart leikið vafi á að ofið hefur verið í stof-
unum.
Göng milli skála og stofu. Milli skála og stofu hafa legið göng,
um 1.8 m að lengd og um 1.0 m að breidd þar sem þau voru breiðust.
Göng þessi voru í beinu framhaldi af vestanverðu skálagólfi. I þeim
var kolaborið gólflag og gólfið í sömu hæð og skálagólfið. Að vestan-
verðu takmörkuðust göngin af ílöngum steinþröskuldi, þar var þrep
og við tók stofugólfið um 20 sm lægra.
5. Búrtóft.
Búrtóftin var að innanmáli um 6.0 m að lengd og um 3.1 m að
breidd. Mismunur í breidd búrsins leikur ekki á meiru en um 10
sm. Sama mælieining gæti legið til grundvallar breiddinni á búri
og stofu.
Búrið var að mörgu leyti heillegast bæjarhúsanna á Sámsstöðum.
Það er hvort tveggja að búrtóftin virðist hafa varist tiltölulega vel
eyðileggingu af náttúrunnar völdum og að Þorsteinn Erlingsson virð-
ist ekki hafa grafið nógu djúpt í hana til að finna þar neinn eigin-
legan innmat.
Tóftin liggur í norður frá skálatóft, en er ekki hornrétt á hana
heldur myndar austurveggur búrs krappt horn við norðurvegg skála.
Dyr eru til skála í suðri.
Viðarkolaborið gólf náði úr búrdyrum og norður eftir tóftinni
miðri. Náði það hvergi út að langveggjum og heldur ekki alveg að
norðurgafli. Viðarkolareinin var breiðust um 1.6 m um tóftina
sunnanverða. Hún mjókkaði í um 1.0 m litlu sunnan við miðju, og
var þá heldur nær austurvegg. Kolalagið var sums staðar allþykkt
(4—5 sm) einkum norðarlega í tóftinni, og hafði greinilega verið
borið í gólfið oftar en einu sinni.
1 þessari tóft voru tiltölulega vel varðveittar steinaundirstöður
undan veggjum, hlaðnar af tveimur til þremur lögum af hleðslugrjóti.
oo Roussell (1943 b), bls. 86 og 96.
07 Kristján Eldjárn (1948), bls. 23.