Eimreiðin - 01.09.1906, Blaðsíða 17

177
Ég hefi séð margar manneskjur fara hlífðarlaust með heilsu
sína, en enga eins og þessa konu.
Pað var nóg að sjá útganginn á henni til að sannfærast um
það, hve skeytingarlaus hún var með sjálfa sig. IJaö var meira
en svo, að hún væri tötralega til fara, það lá við að það væri
hneykslanlegt, því það var tæplega að garmamir, sem héngu
utan á henni, væru nægilegir til að skýla nekt hennar, Um skjól
móti kulda og stormum var varla að tala.
Fótabúnaðurinn var venjulega stagbættir skóræflar, sem ekki
var dæmalaust að sjá tærnar fram úr. Sokkarnir voru í göndli
utan nm öklana og pilsin öll skötubörðótt. Hálsinn var oftast ber
eða þá einhverrí klútríu hnýtt um hann, og skyrtan og treyjan
flakti frá bringunni, því þar var slitið fram úr hverri hneslu. Erm-
arnar voru slitnar frá eða því sem næst og alt annað eftir þessu.
Pað þýddi ekkert, þó húsmóðir hennar áminti hana um að
taka sér stund til að gera við garmana sína. Hún skeytti þvi
engu, hún sá alt af eitthvað, sem heimilið þarfnaðist, og lét það
æfinlega ganga fyrir. Svo sat hitt á hakanum eða var algerlega
ógert. Og húsmóðirin var þá heldur ekki sú hirðumanneskja, að
reka hana til þess, eða gera það sjálf eða láta gera það.
Pannig var Sigurlaug alveg dæmalaus ræfill í sveit, þar sem
ræflar voru þó ekki dæmalausir, og fólkið var ekki vant að kalla
alt ömmu sína.
Og ekki var þetta þess vegna, að hún kynni ekki að gera
við föt. Éeir, sem höfðu þekt hana á yngri árum, vissu það, að
hún var dável verki farin.
Hreinlætið var eftir búningnum að öðru leyti. Éað gljáði á
alla garmana af óhreinku, og þar sem sást í skyrtuna, var hún
líkust baklepp upp úr hestshrygg. En það bar öllum saman um,
að hve óþrifin sem hún væri, þá væri hún þó ekki lúsug.
Pó varð flestum það annaðhvort sjálfrátt eða ósjálfrátt að
hraða sér framhjá fletinu hennar í frambaðstofunni, þegar þeim var
boðið inn í herbergi húsbændanna til að drekka kaffi. Ef til vill
hefir það stundum verið af því, að húsbændunum var auðsjáanlega
þægð í því, að menn hefðu þar sem skemsta viðdvöl.
Hún var ekki glæsileg útlits, og þess vegna hafa líklega fáir
virt hana viðlits. Mönnum hættir svo við því enn í dag að líta
á tötrana í staðinn fyrir manneskjuna.
En betur að gáð var hún hreint ekki ófríð. Ég man vel eftir
13